Hoi, ik ben Ella. Ik ben twee jaar jong en ik zoek een rustig plekje waar ik helemaal mezelf mag zijn. Mijn leven is niet altijd makkelijk geweest. Toen ik hier in de opvang kwam, was ik heel erg ziek. Zo ziek zelfs, dat niemand wist of ik het zou halen. Maar ik ben een doorzetter en heb keihard gevochten en ben er dus nog. Gelukkig maar!!!

Toch is niet alles hetzelfde gebleven. Waarschijnlijk ben ik door mijn ziekte blind geworden. Dat was in het begin best eng, want mijn blindheid was abrupt en moest ik alles opnieuw leren. Ik schrik nog wel eens van onverwachte geluiden of bewegingen. Maar gelukkig maakt mijn opvangmama altijd eerst een typisch zacht geluidje voordat ze me aait. Dan weet ik dat er iets aankomt en dat vind ik heel fijn.

Ik ben een rustige poes en houd niet van drukte. Wat ik wel heel leuk vind, is knuffelen. Als ik je vertrouw, ga ik zelfs op mijn zij liggen en mag je me overal aaien. Dat vind ik heerlijk! Spelen doe ik niet echt, maar ik word wel steeds dapperder. Ik durf nu zelf wat rond te stappen en nieuwe plekjes te ontdekken. Dat had ik in het begin echt niet gedurfd.

Omdat ik blind ben, is het soms lastig om te weten wanneer het dag of nacht is en daarom hebben we een speciaal ritueeltje. Overdag staat hier de radio zachtjes aan, dat helpt me om een beetje structuur te voelen. ’s Avonds na mijn pilletjes (ja, die neem ik heel braaf) en mijn avondeten word ik toegedekt met een zacht dekentje en gaat de radio uit, dan weet ik dat het bedtijd is. Dat ritueeltje vind ik heel fijn.

Ben jij iemand die mij geduld en liefde kan geven? Ik heb niet veel nodig: een knus plekje met zachte dekentjes, wat structuur en heel veel knuffels. Als jij me dat kunt geven, beloof ik je mijn vertrouwen en mijn grote hart. Zullen we samen een nieuw begin maken?

Ontmoeten we elkaar spoedig?

Veel liefs, Ella