Joehoe, ik ben Leja.
Toen wij zo’n 3 weekjes oud waren zijn we bij onze opvangmamma terecht gekomen, mensen hadden ons namelijk gevonden in een doos zonder mamma en een bakje beschimmeld eten. Gelukkig zijn we wel op tijd gevonden want we hadden het maar koud en waren uitgedroogd. Die mensen zijn met ons naar de meneer met de witte jas gegaan en die heeft ervoor gezorgd dat we ons weer wat fitter voelde.
Hoe ouder ik werd hoe sterker ik me voelde, nu ben ik zelfs een beetje brutaal zegt mijn opvangmamma maar eigenlijk volg ik gewoon mijn neus hihi. Als ze wat lekkers heeft dan moet ik weten wat ze daar heeft en probeer ik al mijn kunstjes uit om erbij te komen.
Verder ben ik wel heel lief hoor, naast het spelen hou ik ook van lekker tegen je aan snuggelen en kroelen maar. Dan gaat mijn motortje zo hard draaien en val ik uiteindelijk lekker in slaap bij je.