Hoi lieve mensen

Ik zal me even voorstellen. Ik ben Flora een jonge poes en mama van 2 heel schattige kindjes Aster en Madelief.

Mijn bevalling verliep niet echt geweldig. Totaal onverwacht en veel te vroeg beviel ik buiten waardoor ik compleet het Noorden kwijt raakte. Ik was in paniek want er was iets flink mis. Mijn beebies waren nog veel te klein !

Ik beviel deels op de oprit bij iemand en een stukje verder ging de bevalling verder onder de struiken. Maar ze waren zo klein, zo fragiel en nog voor we gevonden werden stierven er enkele ☹ Ik ben panisch beginnen krijsen en een tijdje later belandden we in de opvang. Ik was helemaal van het padje en beschermde mijn 2 overgebleven kleintjes met mijn leven want ik was bang dat ook zij van me weggenomen gingen worden. Ik keek met angstige ogen toe… wat gaat er met ons gebeuren ? Maar ik kreeg een warme mand waar ik mijn beebies in kon leggen en een grote kom met heerlijke hapjes. Okay we zijn in goede handen terechtgekomen dacht ik maar wat vond ik die handen eng want die wilden mijn beebies wegnemen… Ik mepte er dan in het begin ook flink naar en mijn ogen zeiden: Afblijven die zijn van mij ! Ik was door de emotie van de bevalling helemaal in de war en vertrouwde even niemand meer. De opvangmama’s lieten me even rustig doen, gaven me lekkers, streelde zacht over mijn kopje en zeiden “het komt wel goed met jullie” en stapje voor stapje begon ik hen te vertrouwen.

Uiteraard werden mijn kindjes met de dag groter en groter en begonnen ze kleine stapjes buiten mijn veilige haven te zetten… Olala opnieuw paniek in mijn ogen ! Ik keek alle kanten op. Waar is Aster!? En waar zit Madelief nu weer? Ik werd er soms een beetje gek en stressie van. De opvangmama’s namen me even apart voor een goed gesprek. Het was veilig in de opvang. Laat je kindjes maar op ontdekking gaan en spelen en kattenkwaad uithalen met de kindjes van de andere mama. Op die manier leren ze op eigen benen staan, want straks moeten ze op zoek naar een eigen huisje om te gaan wonen. WHAT?? Are you kidding me ? Ik moest even slikken maar tijdens een ander gesprekje met mama Moa begon het stilletjes aan door te dringen. Graag zien is ook loslaten.

Dus ben ik overeengekomen dat we op zoek gaan naar een plekje waar mijn 2 hartendiefjes samen mogen gaan wonen. Het zal moeilijk zijn maar zo weet ik dat ze voor altijd samen zullen zijn. En ook ik moet aan mezelf denken en op zoek naar een eigen plekje om te gaan wonen als de kindjes het huis uit zijn. Pffff wat een moeder lijden kan.

Dus ben jij op zoek naar een huisgenootje en kan en wil jij mij de tijd geven om alles even te verwerken en op mijn eigen tempo tot rust te komen ? Dan moet je zo’n formuliertje indienen en kunnen we misschien eens afspreken.

Ik ben nog jong en daardoor heb ik ook nog speelse buien hoor. Hier in de opvang is dat spelen met de kindjes maar ik ren geregeld nog achter muisjes en balletjes aan. Liefst kom ik in een rustig huisje terecht. Ik val maar met de deur in huis: liefst geen kleine kindjes, liever ook geen andere 4 voeters, ik zeg niet dat het niet kan he, hier loop ik ook tussen een bende rond maar omdat ik mijn kindjes te veel wil beschermen durf ik al eens niet zo vriendelijk zijn tegen hen maar misschien lukt het wel met een vriendelijke kater die me tijd geeft om aan hem te wennen. Ik heb denk ik gewoon even nood aan rust en tijd voor mezelf en als ik van jou op mijn eigen tempo mag wennen ga ik jou vanzelf wel vertrouwen en gaan we de beste maatjes worden. Oh ja en lekkere hapjes….mmmm ben ik ook fan van. 😊

Zo dat was het voor nu, liefs mama Flora , nu moet ik weer even gaan checken wat die kindjes van mij weer aan het uitspoken zijn 😊