Geplaatste dieren

Hoi hoi,
Ricky hier. Ik mag mij komen voorstellen.
Tja.. Het is me allemaal wat. Ik liep wat rond te zwerven in Heusden. Een oudere man was zo lief om een groep verwilderde katten te voorzien van eten. Daar liep ik ook tussen. Gewond nog wel. Ik had diverse wondjes in mijn prachtige zwarte vacht. Het straatleven is hard, dat kan ik je verzekeren.
Gelukkig werd ik naar Villa Vagebond gebracht. Mijn redding !
Ja goed oké, in het begin vond ik het allemaal maar niks. Ik was me toch een partijtje onder de indruk van alles. Tja... Niet gewend hè zoveel liefdevolle aandacht. Dus ik besloot om me maar onder de kussens te verstoppen zodat ik onopgemerkt zou blijven. Althans dat dacht ik, want de verzorgers wisten mij overal uit te halen. En als ze me dan wilde aaien, nou dan blies ik erop los, zo hard ik kon, ik dacht dat dat wel indruk zou maken. Maar wat denk je ?? Ze lachten eens en aaide mij gewoon !!! Is me dat wat. Maar hey... Dat aaien is toch wel fijn eerlijk gezegd. Maar ik moet er toch nog steeds aan wennen. Ik heb tijd nodig en gelukkig krijg ik hier alle tijd die ik nodig heb.
Het liefste lig ik in de buitenren in het zonnetje. De zonnestralen die mijn mooie zwarte outfit verwarmen en dan lig ik lekker te mijmeren over een eigen warme, veilige plek bij lieve mensen thuis die mij de tijd geven om te kunnen wennen. Mensen die mij nemen zoals ik ben, een timide, mooie zwarte kater van 1 lente jong, met prachtige ogen, die mij de tijd geven om uit mijn schulp te komen.
Mijmer ik over jou ? Aarzel dan niet om een afspraak met mij te maken.
Oke.... Ik blaas misschien even, maar ik zal je heus niet bijten want daar ben ik veel te lief voor.
Hopelijk tot snel.
Groetjes van Ricky.

Djipke werd gevonden bij de jachthaven in Kanne.

Werkeloos

Ik ben Djipke en ik verveel me. Ik mag ook helemaal niks. Ik mag niet in de wasmachine slapen, niet in de droogkast de was verkreuken, niet aan de deurklink hangen en niet springen op de bovenste deurpost, zodat ik eraf kan vallen. Ik ben zielig.
Vroeger was ik van de dierenpolitie en had ik mijn eigen wijk. Ik zorgde voor orde en ving boeven. Ik bracht tientallen muisjes bij de armste gezinnen om hen te voeden. Ik stond op de uitkijk en leerde op daken balanceren en klom in de toppen van de hoogste boom.
Maar ik werd ontslagen, omdat ik niet stil kon zitten. Ik liep de hele dag te snuffelen en te onderzoeken en dat mocht nie.
Maar nu zit ik in Villa Vagebond en ze hebben me een eigen kantoor gegeven. Een goedmakertje, zeggen ze. En ook, nou ja, omdat ik een beetje hieperdepiep word van soortgenootjes. Ik kan niet tegen het opgesloten zitten en dan, nou ja, heb ik af en toe losse pootjes. Maar ik moet ruimte om me heen hebben, snap je?
Ik wil nu avonturier worden, geen idee of dat een erkende baan is, maar dat is wel wat ik wil. Je moet altijd doen waar je je goed bij voelt, zeggen ze. Dus.
Ik zoek ergens een plekje waar ze de kans geven mezelf te ontplooien. Binnen EN in de buitenlucht. Waar ik alleen kan zijn en jou elke dag kan verwennen met kadootjes. Ik ben echt heel loyaal.
Ik hou van knuffelen (wanneer ik wil), maar geen kleine kindjes, vind ik te hyper.
En tot slot heb ik een hoog entertainment gehalte. Elke dag is anders, ik laat je lachen en je verveelt je nooit!
Wie zoekt er een echte nieuwsgierige neus?
Als je binnenkomt, de eerste deur links, krijg je kopje van me. Knuf! Djipke x

Hallokes,

Ik ben er niet zo voor te vinden om om te gaan met soortgenootjes. Vandaar dat ik alleen woon in het kantoor. Ik mag ook op de gang mijn pootjes strekken. Toen ik pas in de Villa was, was ik een echte macho. Ik maakte graag ambras, en intimideerde andere katten, en soms gaf ik 1 van de verzorgers een mep tegen het been. Maar die tijden zijn voorbij. Ik geef eerlijk toe, dat ik liever alleen ben, niet met andere katten. Maar ik ben naar de verzorgers toe een enorme lieve kater geworden.  Eigenlijk ben ik naar mensen toe ben ik een hele lieve jongen. Ik geef graag kopjes in ruil voor aaitjes. Daar kan ik zo van genieten! Aan het kantoor is geen buitenren vandaar dat ik vaak de wacht houd aan de voordeur om te kunnen ontsnappen naar buiten maar het is mij nog niet gelukt. Jammer.

Zo... even recapituleren. Ik ben lief, hou van aaitjes en geef graag kopjes. Ik word niet bij andere dieren geplaatst en ook niet bij kindjes en ik moet buiten kunnen. Wie van jullie kan mij dit alles geven?

Kopje,
Djipke

Saartje kreeg haar kittens op een veranda tussen wat tuinstoelen. Nu zijn ze lekker bij ons gastgezin.
 

	Hallo lieve mensen, ik ben Abel.

Er was eens...

een beeldschoon, lief meisje en ze heette Kim. Je kon het alleen niet zo goed zien, want haar ooit zo glanzende vacht, was bedekt met een laag vuil en viezigheid. Maar als men goed keek, wist men, dat dit het allermooiste meisje van het land was. Dat wist prins Art ook, die iets verderop woonde, en op zoek moest naar een toekomstige vrouw. Maar de koning zag het niet zitten, het moest een dame van adel zijn. Vette pech dus.
Op een dag, gaf prins Art een groot feest. De mooiste dames van het land waren druk bezig met hun vachtjes goed te poetsen, zelfs de trimmer kwam even langs.
"Och", mijmerde Kim, " kon ik maar mee naar zo'n groot bal..." Verdrietig likte ze haar vieze pootje en keek in de spiegel. Plots hoorde ze een lief stemmetje vanuit Villa Vagebond, gelegen in een wat afgelegen domein, waar de ganzen vrolijk heen en weer kwetterden.
"Maar lieve Kim, huil maar niet, jij gaat naar het feest!"
Met een tikje van de toverstaf en een goeie wasbeurt en check up bij de dierenarts, zag Kim er ineens stralend uit!
Kim gaf een vreugdevol kreetje en haastte zich naar het feest.
Aangezien een kat geen glazen muiltje draagt, slaan we dat voor het gemak even over.
Kim is een spontane meid, en het duurde niet lang, voordat ze wat prietpraat had met de overige gasten.
Prins Art, altijd galant,verblind door haar schoonheid, liep op haar af en vroeg of ze samen met hem een catmilkje wilde drinken. Het was liefde op het eerste zicht, en ze liepen vervolgens schurkend tegen elkaar aan, naar het meisje met de drankjes.
Kim was verrukt! Al nippend aan haar melkje, vertelde ze hem spontaan dat ze aids-positief was. Ze wilde eerlijk zijn. Prins Art zei overdonderd: " Jeetje wat ben jij direct, maar het maakt mij niet uit hoor, maar we vertellen het beter niet aan mijn vader!"
Zo gezegd zo gedaan, de klok sloeg 12 uur en ondertussen was het stel al smoorverliefd.
Kim zei: "Het is middernacht, maar boeit mij niks, want ik heb toch geen glazen muiltje te verliezen." Ze moesten samen heel hard lachen.
Prins Art vroeg Kim ten huwelijk en de koning ging zich bezatten aan de bar. Uiteindelijk zou je dan zeggen: "Ze leefden nog lang en gelukkig."
Dat zouden we graag willen, maar de keuze is aan u...
Tot nu toe een open einde, maar maak jij er een eind-goed-al goed van?
Prins Art (6jaar), Prinses Kim (4jr)

Er was eens...

een beeldschoon, lief meisje en ze heette Kim. Je kon het alleen niet zo goed zien, want haar ooit zo glanzende vacht, was bedekt met een laag vuil en viezigheid. Maar als men goed keek, wist men, dat dit het allermooiste meisje van het land was. Dat wist prins Art ook, die iets verderop woonde, en op zoek moest naar een toekomstige vrouw. Maar de koning zag het niet zitten, het moest een dame van adel zijn. Vette pech dus.
Op een dag, gaf prins Art een groot feest. De mooiste dames van het land waren druk bezig met hun vachtjes goed te poetsen, zelfs de trimmer kwam even langs.
"Och", mijmerde Kim, " kon ik maar mee naar zo'n groot bal..." Verdrietig likte ze haar vieze pootje en keek in de spiegel. Plots hoorde ze een lief stemmetje vanuit Villa Vagebond, gelegen in een wat afgelegen domein, waar de ganzen vrolijk heen en weer kwetterden.
"Maar lieve Kim, huil maar niet, jij gaat naar het feest!"
Met een tikje van de toverstaf en een goeie wasbeurt en check up bij de dierenarts, zag Kim er ineens stralend uit!
Kim gaf een vreugdevol kreetje en haastte zich naar het feest.
Aangezien een kat geen glazen muiltje draagt, slaan we dat voor het gemak even over.
Kim is een spontane meid, en het duurde niet lang, voordat ze wat prietpraat had met de overige gasten.
Prins Art, altijd galant,verblind door haar schoonheid, liep op haar af en vroeg of ze samen met hem een catmilkje wilde drinken. Het was liefde op het eerste zicht, en ze liepen vervolgens schurkend tegen elkaar aan, naar het meisje met de drankjes.
Kim was verrukt! Al nippend aan haar melkje, vertelde ze hem spontaan dat ze aids-positief was. Ze wilde eerlijk zijn. Prins Art zei overdonderd: " Jeetje wat ben jij direct, maar het maakt mij niet uit hoor, maar we vertellen het beter niet aan mijn vader!"
Zo gezegd zo gedaan, de klok sloeg 12 uur en ondertussen was het stel al smoorverliefd.
Kim zei: "Het is middernacht, maar boeit mij niks, want ik heb toch geen glazen muiltje te verliezen." Ze moesten samen heel hard lachen.
Prins Art vroeg Kim ten huwelijk en de koning ging zich bezatten aan de bar. Uiteindelijk zou je dan zeggen: "Ze leefden nog lang en gelukkig."
Dat zouden we graag willen, maar de keuze is aan u...
Tot nu toe een open einde, maar maak jij er een eind-goed-al goed van?
Prins Art (6jaar), Prinses Kim (4jr)

Hoi (misschien) toekomstig baasje,

 

Ben jij op zoek naar een lief, klein zwart poesje? Nou oké, ik ben niet helemaal zwart, ik heb een paar schattige witte haartjes op mijn borst, maar die kun je bijna niet zien. Ik ben een bescheiden meisje van vier maandjes oud en vind die grote mensen toch nog best wel eng af en toe waardoor ik nog weleens kan blazen. Betekent niet dat ik je onaardig vindt, maar dat het allemaal nog spannend voor me is. Die grote mensen vind ik nog steeds best wel raar. Echter, als je je wat kleiner maakt en rustig bij me komt zitten, dan krijg ik graag een koekje van je. Mijn opvangmama moet de koekjespot goed beschermen, anders kom ik gewoon koekjes uit de pot eten. Aaien vind ik ook nog best spannend, die bewegende vingers die dan graag aan je willen zitten. Ik weet dat ik prachtig ben en je me graag zou willen vertroetelen, maar daarvoor moet je eerst mijn vertrouwen winnen. Voldoende aandacht voor mij hebben is dan ook zeer belangrijk. Een andere kat is geen probleem, want ik ben nu gewend om met mijn twee broertjes samen te zijn. Wil je me niet alleen adopteren, maar misschien met een van mijn broertjes. Kijk dan ook even bij Pip of Sam. Hopelijk tot snel

Ludwig namen we over van onze collega's van Stichting Scheldekat omdat hij aids-positief is.

Hoi, mijn naam is Ludwig en ik ben op zoek naar een lieve man of vrouw wiens buik ik met m’n pootjes mag kneden.. :)
Maar zal ik eerst wat over mezelf vertellen?
Ik kom uit Zeeland, daar werd ik gevangen door een zwerfkattenproject. Bedoeling was om me na castratie opnieuw uit te zetten, maar er kwam een kink in de kabel. Toen ik positief testte op FIV, bleek dat tripje terug naar mijn gekende buitenleven geen optie meer… Ja, ik geef toe. Ik was teleurgesteld. Maar toen ze mi...j vertelde dat ik ging verhuizen naar een hotel met all-in-formule zag ik het helemaal niet meer zo somber in! En ik moet toegeven, ze hebben niet overdreven, ik heb het hier wel naar m’n zin. Maar stilaan is het tijd voor mijn forever-all-in-hotel! Pas op… ik ben geen profiteur hoor, ik wil gerust werken voor mijn kost en inwoon! Zo kan ik bijvoorbeeld massages geven als de beste. Kneden met de pootjes, vind je dat niet heerlijk? 
Wat voor hotel ik precies zoek? Eerst en vooral natuurlijk een gezellig, warm, familiaal hotel. Liefst niet te druk, ik kom pas echt tot mijn recht als het er wat rustiger aan toe gaat. Bij voorkeur dus geen kleine kinderen voor mij, die zijn me te ontstuimig en onvoorspelbaar. Andere katten in huis? Geen probleem, maar dan ook wel weer niet té dominant. En verder, een zacht bedje om op te liggen en handen om mee te knuffelen? Is dat niet te veel gevraagd?
Wil jij mij beter leren kennen? Doe dan gerust een belletje naar de kattenbemiddeling. Zij zullen al jouw vragen kunnen beantwoorden en wie weet wil je wel een ontmoeting met me plannen?
Hopelijk tot snel!
Veel knuffels,
Ludwig

Gevonden in Zonhoven.

Hallo allemaal,

Ik, als opvangmama, wil jullie laten kennismaken van deze geweldige dame! We weten niet precies wat ze heeft meegemaakt, maar het moet iets verschrikkelijks zijn geweest.  Ze is binnengebracht en het zag er niet goed uit... Toch is de dierenarts er aan begonnen, niet zeker wetende of het goed zou uitdraaien.

En nu komt het: Merveille heeft getoond wat een dappere, lieve, leuke dame ze is! Ongelooflijk! Ze gaat nu door het leven zonder staart en met 1 poot minder. Maar dat weerhoudt haar niet hoor, nee, helemaal niet!! Ze huppelt rond, rent en speelt met de andere katten, rent trappen op en af, klimt op de zetel... Allemaal geen probleem voor deze dame.
Daarbij is ze ook nog eens erg lief. Ze is graag in de buurt van andere katten, maar ook wij mensen, ze heeft graag aandacht en anders komt ze die wel vragen met van die leuke kleine miauwkes en met van die zachte droopy oogjes. Ze houdt ervan om geaaid te worden, ze zoekt dit echt op. Eten krijgen of lekkere snoepjes... nou, dan streel je haar helemaal.

'T is echt zo'n lieve meid, je moet haar echt leren kennen, een zaligheid om haar in huis te hebben!! Ze is nog wat schuw als je haar wil pakken, of als je teveel te snel wil. Ook komt ze nog net niet bij je liggen, maar ben er zeker van dat dat niet lang zal duren eens ze een definitieve thuis heeft waar ze voor altijd met veel warmte en liefde mag wonen.  Ze verdient het, echt waar!

Vele lieve groeten van een toch wel onder de indruk zijnde opvangmama

Dit katje werd vergiftigd gevonden.

Later meer gegevens.

It was "a beautiful day" 

It was "a beautiful day" 
 

Later meer gegevens.

Hallo, mijn naam is Fientje. Ik ben een super lief en aanhankelijk poesje. Ik ben niet graag alleen. Ofwel speel ik graag met een jong soortgenootje, ofwel krijg ik graag “heel veel” aandacht van de mens. Ik lig heel graag schootje en geef graag knuffels. Ik ben niet snel bang maar eerder benieuwd. Maar mij alleen laten vind ik vreselijk, dan begin ik te miauwen en te treuren. Toen ik kleiner was ben ik erg ziek geweest maar ben toen zeer goed verzorgd door de mens. Daarom geef ik nu graag zoveel knuffels. Heb je veel tijd voor mij en heb je eventueel al een soortgenootje dan kom ik graag naar mijn nieuw gouden mandje bij jou. Ik zou ook regelmatig een borstelbeurt nodig hebben want ik krijg lange haartjes en mijn oogje zou af en toe moeten gereinigd worden. Zie je dat zitten? Dan geef ik jou alvast heel veel vriendschap terug. Daag, Fientje 

Rrrrrr.... Hallo....rrrr...ja sorry, communiceren met mij is moeilijk.  Je hoeft me maar aan te kijken en dan ga ik al zo hard spinnen dat een normale conversatie niet meer mogelijk is!

Ik ben dol op mensen. Ik kruip er het liefste bovenop. Ik plak er zowat aan vast. Moet je je bedenken dat net ík ben afgedankt in een dichtgeplakte doos samen met 5 andere poesjes... sindsdien doe ik dus extra hard mijn best om lief gevonden te worden. Ik hoop dat er iemand is die mij wel de moeite waard vindt. Ik beloof je dat we onafscheidelijk worden!

Dikke knuf van Froe

Ik zou je het liefste in een doosje willen doen... ken je dat liedje? Bij mij bleef het niet bij een liedje... het is echt gebeurd... Ze hebben mij in een doos gestopt met 5 andere poesjes en zo hebben we uren gezeten tot iemand ons vond... Ik heb even tijd nodig gehad om daarvan bij te komen. Maar nu ben ik helemaal klaar voor jou! Ik ben een echte knuffelkont!

Wil jij met me spelen en knuffelen? I will be forever yours!!!

Ik heb even moeten bijkomen van wat mij overkomen is. Wie duwt mij zomaar in een doos? Ja, echt... geduwd in een doos, tape eroverheen en gedumpt... Maar ach, ik heb een groot hart, ik heb het de mensheid vergeven. Ze zullen toch niet allemaal zo zijn?

Ben jij één van die soortgenoten die wel goed voor me zou zorgen? Nou, speciaal voor jou: hier ben ik dan... in vol ornaat! Met mijn wapperende manen ben ik net een klein leeuwtje, maar vergis je niet, mijn karakter is superzacht. Ik ben dol op knuffelen en spelen. Als je dat met mij zou willen doen dan zal ik nooit meer van je zijde wijken.

Dikke knuffel van Filo!!

Mijn naam is Faye en ik ben een geluksvogel. Ik was zwaar ziek toen ze me in een kartonnen doos hebben gevonden maar nu ben ik helemaal opgeknapt dankzij mijn opvangmama’s. Het goede nieuws is dat ik bij mijn opvangmama mag blijven wonen samen met de 2 andere huispoezen. Dit wordt echt een gouden mandje. Doei, Faye

​Nienke...
Het leven is als een troosteloze snelweg, zeker voor een straatkat. Kilometerpalen schieten voorbij. Soms markeren ze een belangrijke gebeurtenis die positief of negatief kan zijn. De meest memorabele markeerpunten in mijn leven waren negatief... Vooral als Koning Winter weer zijn intrede deed, was het afzien. Koud en guur weer waren een regelrechte aanslag op mijn stramme knoken. Zeker de laatste jaren want ik leefde maar liefst 20 jaar op de straat. Tot ik op een dag een belangrijk mijlpunt in mijn leven bereikte, gekenmerkt door een positieve én negatieve ervaring. Wat was er gebeurd? Mijn zoon was aangereden en werd voor dood achtergelaten. Een buurtbewoner contacteerde Zwerfkat In Nood. De veldwerker schoot in actie maar alle hulp kwam te laat. Net voor men bij de dierenarts aankwam, stierf hij. Gelukkig niet alleen maar vergezeld van liefdevolle armen en een waterval van troostende woorden. Deze trieste gebeurtenis staat op mijn netvlies gebrand. Mijn jongen is niet meer. Anderzijds kenmerkt deze mijlpaal ook een positieve kentering in mijn bestaan. De veldwerker deed nog navraag bij de buurt, omdat mijn adres 'gekend' was, en kwam zo bij de mevrouw die jaren voor mij en mijn zoon gezorgd had. Ze vond de aanrijding erg maar mij... wilde ze niet meer. Oud, versleten, staar, oude oogwonde en nog andere ouderdomskwaaltjes...
De veldwerker mocht mij meenemen naar Villa Vagebond. En vanaf toen veranderde het landschap van mijn snelweg. Van troosteloos en koud naar warm en liefdevol. Van de hel naar een hemels paradijs! Wat een contrast! De dierenarts onderwierp mij aan een grondig onderzoek en vond maar liefst 8 kogeltjes in mijn tengere lijfje. Tja... Dat was die markante gebeurtenis aan kilometerpaal 123. Veel weet ik er niet meer van. Mijn geheugen laat mij in de steek maar dat vind ik niet erg. Ik wil het mij gewoon niet meer herinneren. Selectief geheugenverlies noemt men dat.... Maar ik heb mij steeds kranig gehouden. Hoewel mijn vermoeide ogen boekdelen spreken... Na enkele dagen verhuisde ik naar een gastgezin waar ik mijn tere knoken eindelijk te ruste kan leggen en genieten van warmte, liefde en goede zorgen. Geen drukte. Gewoon rustig. Feit is dat ik niet lang meer te leven heb want ik heb reeds de respectabele leeftijd van 20 jaar bereikt. Mijn autostrade loopt op zijn einde. Misschien mondt die wel ergens uit in een rustige oceaan met kalme watertjes zonder woelige stromingen. Maar eerst moet ik nog enkele belangrijke kilometerpalen passeren. Kilometerpaal 158 die staat voor warme chauffage. Paal 159 die lekker eten symboliseert. Paal 160 die een liefdevolle aai over mijn bolletje representeert. Paal 170 die symbool staat voor genegenheid. Paal 171 die gemarkeerd wordt door een zacht mandje. Hoeveel merkpunten ik nog zal passeren, weet ik niet maar ik weet zeker dat ik nog vollenbak ga genieten van mijn nieuwe toekomst. Bij wie ligt deze? Wie staat me bij in de laatste kilometers van mijn leven? Wie houdt mijn vlammetje flakkerend? Bij wie mag het, na een deugdoend pensioentje, uitdoven?
Ooit was ik een niemandskatje. Nu ben ik Nienke! Bij wie mag ik nog van enige betekenis zijn?

Mini de therapiepoes verdient een huisje

Yep, daar ben ik het nou eens helemaal mee eens! " Ahhh, kunnen we Mini niet in de opvang houden.... ze is zo lief met iedereen." Ik hoor het wel hoor, bijna elke dag.
Maar dat is toch niet eerlijk? Omdat ik zo'n immens groot hart heb, willen ze me niet laten gaan. Ja doeiii.
Toen ik een paar maanden geleden in Buddy Kat kwam, keek iedereen een beetje raar op. " Ohhh wat is ze klein! Kijk nou wat een minipoesje."  Ik dribbelde parmantig door de kleine ruimte heen om eerst te inspecteren wie mijn medebewoners waren. In Buddy Kat, de aidskattenopvang, wonen meestal statige heren, dus die keken wel even vreemd op toen ze mij zagen haha.
" Hallo, ik ben Mini, wie ben jij? Kus op je toet!" riep ik dan vrolijk, terwijl ik alle bewoners een omhelzing gaf. Stralend keurde ik hen goed, om vervolgens kennis te maken met de verzorgers. Bij iedereen sprong ik onstuimig op schoot, en gaf ik loyaal natte kusjes op hun wang. Ik blij, ik vond het hier helemaal perfect!
Ik ben een beetje een handtastelijk typje, kweet niet of dat tegenwoordig nog mag, maar Vincent, Loki en Ludwig zullen nu vast schrijven "me too."  Boeien.
Ik vlei me tegen hen aan, nestel me tegen hun buikje en deel kusjes uit. Mens, dier, boeit me helemaal niks, ik ben klef. En als je beetje bang bent? Ik zal je helpen, ik neem je mee in mijn wondere wereld. De wereld van geborgenheid, warmte en heel veel liefde.
Ze zijn hier best wel heel erg zot op mij, maar ik vind wel dat ik recht heb op een eigen huis, een plek onder de zon. Liefst bij soortgenootjes, want ik zal nooit, maar dan ook nooit 1 pootje uitslaan. Mijn hart is oneindig groot, en daarom moeten ze hier beseffen dat loslaten ook liefde is. Dus als de verzorgers meelezen? "Kom op hey! We kunnen toch skypen?"
Wie o wie wil kennismaken met mij, xxx

Gevonden in Ophoven tussen zwerfkatten.

Welkom Betje!
Betje kwam enkele maanden geleden plots mee-eten met een groep zwerfkatjes. Als hun maagje gevuld is, zijn deze weer weg omdat ze schuw zijn. Maar Betje niet. Zij bleef steeds trouw op de oprit wachten tot de melder haar in de garage liet. Zo kon ze op het matje slapen. Lekker zacht én warm. Navraag in de buurt leverde geen eigenaar op. De directe buren zelf, zijn niet zo opgezet met haar aanwezigheid. Er werd al zware taal bovengehaald à la “luchtbuks en vergiftigen”. Zo ver gaan we het natuurlijk niet laten komen. Better safe than sorry! Bovendien is ze zo lief, aanhankelijk en nog een jong uppie, dat het zonde zou zijn, moest ze als zwerfkat verder haar leven moeten slijten en dus mocht ze bij ons binnenkomen.
Ze gedraagt zich nog stilletjes en kijkt met grote oogjes naar al dat nieuwe en onbekende maar als men haar aandacht geeft en eventjes aait, dan ontdooit ze en start haar ronkmachientje. Dat komt dus dik in orde met ons meisje!

Later meer gegevens.

Redgie!

Redgie, een heel lieve en sociale kater van 1 jaartje, zijn quarantaineperiode zit erop wat betekent dat hij op zoek mag naar een nieuw baasje. Zijn vorige eigenaar was er eentje van de 'je m'en fous'. Die vond kittentjes heel schattig en plezant maar kleintjes worden groot en dan moesten ze maar hun plan trekken. Het woord 'castreren' stond ook niet in haar woordenboek. 
Ondertussen heeft Redgie zijn rijbewijs moeten inleveren en is hij gechipt en gevaccineerd. Tip top in orde dus! 
Wie biedt deze mooie rooie een gouden mandje?

Lieve Pendule en Bimbette,

Twee zusjes, kwamen samen met hun broertje Lefou bij ons binnen. Hun zusje Bella was al een paar weekjes hier. Een gezin herenigd, hoe gezellig is dat!

Pendule en Bimbette groeide hier dan ook op tot zorgenloze, speelse kittens. Lang leve de lol! Met 5 kittens is het huis dan soms te klein, maar dat geeft niet hoor!

Al snel kwamen er mensen kijken naar jullie, en er was meteen een klik voor ieder van jullie. Allemaal een fijn thuis in het vooruitzicht!

Helaas kam er even iets tussen waardoor jullie langer moesten blijven. Uiteindelijk mochten we van jullie twee bijna 4 maanden genieten!

Lieve Pendule en Bimbette.. Wij gaan jullie gekke streken en de heerlijke uurtjes knuffelen zo missen!

Maar jullie gaan naar een fijn thuis, waar nog katjes en hondjes wachten om met jullie te spelen.

Blijf  de gekke katjes vol met streken zoals wij jullie mochten leren kennen!!!

Laatste knuffel van jullie opvangmama.

Lieve Pendule en Bimbette,

Twee zusjes, kwamen samen met hun broertje Lefou bij ons binnen. Hun zusje Bella was al een paar weekjes hier. Een gezin herenigd, hoe gezellig is dat!

Pendule en Bimbette groeide hier dan ook op tot zorgenloze, speelse kittens. Lang leve de lol! Met 5 kittens is het huis dan soms te klein, maar dat geeft niet hoor!

Al snel kwamen er mensen kijken naar jullie, en er was meteen een klik voor ieder van jullie. Allemaal een fijn thuis in het vooruitzicht!

Helaas kam er even iets tussen waardoor jullie langer moesten blijven. Uiteindelijk mochten we van jullie twee bijna 4 maanden genieten!

Lieve Pendule en Bimbette.. Wij gaan jullie gekke streken en de heerlijke uurtjes knuffelen zo missen!

Maar jullie gaan naar een fijn thuis, waar nog katjes en hondjes wachten om met jullie te spelen.

Blijf  de gekke katjes vol met streken zoals wij jullie mochten leren kennen!!!

Laatste knuffel van jullie opvangmama.

Lieve Nelly,

Toen je hier net was leek je een engeltje en toen ontsnapte je. Dagen hebben we liggen zoeken en eindelijk hadden we je weer gevangen. Je was nog steeds een lief karaktertje dat toch zo bang was van mensen. Na een tijdje moest je afscheid nemen van je zusje omdat zij haar gouden mandje gevonden had. Ondertussen leerde je omgaan met mensen. Al snel zette je, je over al je angsten en liet je de aandacht toe. Je kwam constant kijken wanneer we aan het eten zijn, een echte stalker. Nu is het wel leeg in huis zonder je maar je bent bij de allerbeste baasjes terecht gekomen dat een katje kan wensen. Je gaat daar heel gelukkig worden en er zal altijd iemand zijn die van je zult houden. Ik ga je missen Nelly, je hebt altijd een plekje in mijn hart.