melder

Volg ons op Facebook

geschreven door de melder zelf ( met goedkeuring)

Hallo. 
Elke week lees ik met veel aandacht jullie stukje in passe-partout. Ik vind het geweldig zoals jullie je inspannen voor die katten. Daarom wilde ik nu mijn verhaal eens aan jullie kwijt.

Twee jaar geleden kwam ik vanuit midden Nederland in een belgisch dorpje wonen. De tuin was erg verwilderd en ik had veel bomen en struiken gerooid die plaats gingen maken voor een coniferenhaag. Omdat ik op dat moment nog niet goed raad wist met het vele houtafval, had ik het achter in de tuin verzameld tot een grote stapel.

Op een warme avond omstreeks eind april 2002, was ik deze nieuwe haag aan het besproeien en vlak bij de houtstapel gekomen merkte ik dat er iets uit wegschoot. Het ging te snel om te zien wat het was. De avond daarop gebeurde het weer maar nu was er duidelijk een kleine tijgerachtige kat te zien, die zeer schichtig uit het hout wegschoot. Mijn nieuwsgierigheid was natuurlijk gewekt en na enige speurwerk ontdekte ik een nestje kittens, twee tijgertjes en twee of drie zwartjes ogenschijnlijk als één onlosmakend kluwentje dons. De blauwe oogjes waren al open maar nog volkomen wazig. Ik besloot kattenvoer in huis te halen wat ik vervolgens elke dag op een schaaltje voor de ingang van het nest plaatste.

De moederkat liep alleen onder hagen door, nooit openlijk over het gazon. Dichterbij dan ca 20 meter kon ik haar niet benaderen, ze ging er dan veelal blazend vandoor, maar ze at wel elke dag het schaaltje leeg. Een week later op een ochtend na zware regenval en te koud voor de tijd van het jaar, besloot ik het welzijn van de kittens nog even te checken alvorens naar mijn werk te gaan. Met hulp van een zaklamp zag ik dat het nest doorregent was en had ik enkele plaatjes triplex als een soort van afdakje in het hout gestoken om verder inregenen te voorkomen. De avond daarop bracht ik weer trouw een schaaltje eten, doch het nest was leeg.

Toch werd nog elke dag het schaaltje eten leeggegeten, maar ik vond het nu wel te zot om het telkens achter in de tuin te brengen en zette het voortaan bij de achterdeur. De jongen zag ik niet meer maar de moederkat bleef trouw komen en durfde na vele weken tot een meter dichtbij te komen. Ze miauwde nooit, ook spinnen deed ze niet. Rammelen met een pak brokjes maakte geen enkele indruk, sterker nog, op een moment at ze haar schaaltje leeg naast het kartonnen pak dat ik daar even had laten staan, toen ze plots zeer schrok; op het pak was een kat afgebeeld die haar ogenschijnlijk aankeek.

Na enige tijd zat de moederkat al bij de achterdeur op me te wachten als ik van mijn werk thuiskwam. Ik had me inmiddels aangewend om het eten niet meer buiten maar in de keuken klaar te zetten met de achterdeur open, zo kon poes ook bij regen rustig haar eten opeten. Twee maand nadat het nest was leeggehaald en poes weer binnen zat te eten kwamen plots miauwend haar kittens haar achterna. Eindelijk werd dus bekend waar moeders de mosterd haalt. De vijf jongen zagen er goed uit maar waren zeer schichtig. Vanaf die dag bleven ook de jonkies komen voor eten. Er was een enorme hiërarchie, geuit met grommen en uithalen met de nog zo kleine pootjes. Als de dominantste kitten helemaal vol zat, mocht pas nummer twee eten enz. Na twee blikken voer was nummer vijf aan de buurt en daarna nam moederpoes pas haar eerste hap. Dus voortaan maar simultaan zes schaaltjes eten klaarzetten.

Het was duidelijk dat de jongen angst voor mensen in hun "opvoeding" hadden meegekregen. Algemeen wordt ook gezegd dat jonkies in hun eerste zes weken aan mensen moeten wennen, maar ik had ze de eerste twee maanden niet eens meer gezien. Na vervolgens nog weer maanden van engelengeduld lukte het me toch om het meest dominante jong voorzichtig over het ruggetje te aaien als het melk dronk, een enorme overwinning want op hetzelfde moment stond moederpoes wel naar me te blazen. In de weken daarna ging het vrij snel, nummer twee en drie in de rangorde begonnen ook te komen en wilden 's avonds soms niet meer naar buiten. Het was mijn eerste nacht dat ik ging slapen met een keukenraam open. Een kattenluikje was snel besloten. Een bak met grit voor de sanitaire gang was een prachtspel en ik mocht telkens de vloer weer kuizen. Toch kreeg ik deze drie helemaal zinnelijk, tam en huiselijk. Ik wilde er graag eentje of misschien twee als huiskat houden maar geen drie, laat staan vijf waarvan twee dus niet tam. Vanaf september 2002 zijn ze (vier katers en één poes) 's nachts binnen en overdag buiten net zoals als het hun belieft dankzij het kattenluikje.

Ik had de drie tamme katten namen gegeven waar ze naar begonnen te luisteren. Na ontwormen en ontvloeien kwamen ze door het gehele huis en waren het liefst aldoor bij me. Elk met zijn eigen karaktertje. Wat dacht je van een bad nemen met drie katten spelend op de rand ?

Afgelopen februari is één van deze tamme katten verdwenen en in maart een andere voor mijn deur doodgereden. Daar had ik nogal moeite mee want het was de eerste die tam was geworden en een kwartier ervoor lag hij nog tegen me aan te slapen in bed. De laatste tamme kat houd ik nu zoveel mogelijk binnen. Het is een joekel van een (inmiddels geholpen) kater, een echte schat en knuffel en nog altijd heel speels. Dit dier zou ik niet graag meer willen missen, hij is ook altijd graag bij me. Helaas blijft hij voor onbekenden bang en kruipt dan onder de dekens weg. De grote held. De twee niet tamme katten zijn intussen redelijk aan me gewend en overdag veel buiten. Ik kan ze nu wel aaien maar ze blijven wat schichtig en krijg er geen echte band mee, hoewel de afstand heel geleidelijk nog steeds verder afneemt.

Moederpoes blijft komen en hangt veel bij me in de tuin rond. Aaien kan ik haar niet maar op enkele decimeters langs haar heen lopen is geen probleem meer, evenmin lekker zonnen midden op het gazon. Op 18 mei viel me op dat haar hangbuikje plotseling was verdwenen. Twee weken geleden werd mijn bange vermoeden bevestigd, ze kwam aan huis met weer drie jonkies bij haar.

Deze jonkies zijn veel minder bang voor me dan die van vorig jaar dus dat is al een halve wereld gewonnen, maar wat moet ik met al die katten ? Graag jullie advies en gezocht een volgend goed huis en een toekomst voor deze dieren.