In herinnering 2005

Volg ons op Facebook

Bliksem

Buffie

Lieve, kleine meid. Je was nogal schichtig toen je bij ons kwam. Dat was niet gek ook want er gebeurden allemaal dingen om je heen waar je bang van werd. Wij hadden je zo graag beter willen leren kennen maar je werd ziek. Zo ziek dat je we je niet meer konden helpen. De liefde die we je hebben gegeven heb je, zeker in
je laatste uren, in jouw klein hartje opgenomen. Neem het mee. Vaarwel klein meisje.
Max en Marriet



Enya
Dag lieve Enya, je bent 1,5 week bij ons geweest, een geweldige 1,5 week. Je was eerst nog een beetje bang maar je draaide al snel bij. Je was een heerlijke knuffel en kon heel hard spinnen. Knuffelen was je liefste hobby. Na een paar dagen was je herenigd met je broer en zus, maar helaas heb je deze al snel moeten verlaten. Veel te vroeg. Rust nu maar zacht lieve Enya.
Drieka



Poesje zonder naam...
Je overleed aan een onbekende ziekte. Je was zo zwak en teer. Je kwam binnen samen met je broertjes, maar we moesten je al vrij snel achterlaten bij onze dierenarts. Helaas heb je het niet mogen redden. We vinden het verschrikkelijk om geen foto van je te hebben, maar in gedachte zijn we bij jou.
Hier een gedichtje van de opvangmamma van jouw broertjes:

Lief arm grijs-poesje
Je had niet eens een naam
3 weekjes was je pas
en toen moest je alweer gaan

Het stemt me droevig dat
je nog niet hebt kunnen genieten van het leven
maar ik zal erg me best doen om
je broertjes een goede toekomst te geven.

Rust zacht,kleine lieve schat....

Groetjes,Bianca

Cleo
Na een ongeluk ben je bij ons terecht gekomen, je was er slecht aan toe.
Een week heb je bij de dierenarts gezeten, en hebben ze je op alles
onderzocht. Lieve Cleo, wat had je toch allemaal??
Bij de dierenarts was je ongelukkig, en we besloten dat je naar mij mocht
komen. Bij mij had je lekker een hele kamer om doorheen te lopen, je hoefde
niet meer in een kooitje. Heel even 2 minuten heb je daar ingezeten, maar je
gebruikte al je energie om eruit te komen. Je was zo lief, ik heb je er  meteen weer uitgelaten, ik kon het niet aanzien. Wat was je blij, even geen tralies om je heen. Je was zo blij dat je heel goed hebt gegeten die avond, je was 20 gram bijgekomen op 1 dag! Dat is heel veel voor een katje zoals jij! Je spinde en lag te trappelen op mijn schoot, ik kon je niet op je  kamer laten, en je mocht mee op de bank liggen, heerlijk vond je dat.  Zaterdag moest ik werken, en ik liet je met pijn in mijn hart alleen thuis. Ik was bang dat je achteruit ging, en ik heb Samantha gevraagd om naar je te gaan kijken. Ze heeft met je geknuffeld en je lekker eten gegeven. Je at die middag al veel minder, en toen ik 's avonds thuis kwam at je zelfs bijna niets meer. Ik heb je eten gegeven met het spuitje, en ook nog extra vocht. Ik dacht, Cleo is zo'n vechter, die gaat het redden, en ik help haar waar ik
kan. 'S ochtends werd ik wakker, ik sliep langs je, op jouw kamertje. Het eerste
wat ik deed was jouw een knuffel geven, maar het leek alsof je het niet voelde..... Pas toen ik je optilde werd je wakker, en diep in mijn hart wist ik dat het niet goed was. Ik heb je goed wakker laten worden, en meteen weer eten en vocht gegeven, maar je kwam niet uit je dal. Ik heb gebeld naar de dierenarts, en ik mocht meteen langskomen met je, hij kende je. Toen ik daar aankwam bleek dat je lever ermee gestopt was, je was al helemaal geel. We moesten een keuze maken, en eerlijk zijn tegenover jou. Je was een echte vechter, maar deze strijd kon je niet winnen. Ik mis je lieve Cleo, ook al heb ik je maar heel even mogen kennen, je hebt een plekje in mijn hart voor altijd.
Rust zacht lieve Cleo, nu heb je geen pijn meer.
Trudy

 


Merlijn

Merlijn had nog geen naam op de site, het was een katertje uit het nest van 4 kittens van 2 1/2 week oud. Merlijntje had een aangeboren afwijking: de darmpjes waren vergroeid en hij was erg verzwakt.

Suki, Shanti, Wesley, Noa zijn allemaal op zeer korte tijd achter elkaar gestorven.  Zij zijn gestorven aan de gevreesde kattenziekte.  Dit enorme drama brengt diepe stilte binnen de VZW...Sterkte lieve Drieka..

Shanti



Dag lieve meid,
Je hebt dagen gevochten tegen deze rotte ziekte en uiteindelijk heeft de ziekte toch gewonnen. Ik weet nog dat je 2,5 week geleden bij ons kwam, je was zo’n felle tante, je liet duidelijk merken als je het ergens niet mee eens was. Wat hebben we toch veel gelachen om je gekke streken. Je was dol op klimmen alles was interessant voor je, je was altijd bezig. En je was ook zo gek op knuffelen, ik hoefde je maar op te pakken en je begon al te spinnen. En als ik dan weg wilde gaan liet je wel merken dat dat niet de bedoeling was! Ik moest door gaan met aaien. Je liep me overal waar je kon achterna. En je hield zo van spelen met je broer en zus, dat kun je nu ook weer doen. Jullie zijn nu weer bij elkaar voor altijd! We zullen je missen meiske.
Je opvangouders Drieka& Patrick

ps. je was al gereserveerd door lieve mensen. Ook zij zullen jou heel erg gaan missen...

Suki

Dag lieve schat,
Je bent 5 weken bij ons geweest, je was nog zo’n klein hummeltje toen we je kregen, we hebben je zien groeien  tot een prachtig kitten. Je was zo speels en je was zo gek op knuffelen. We zijn echt van je gaan houden, en deze vrij plotselinge dood treft ons ook diep in ons hart. Je was al een dag niet lekker en waren al bang aan het worden want je 3 vriendjes waren al geveld door die vreselijke ziekte. Toch bleven we je stimuleren en maar hopen. Je bent alsnog vrij plotseling van ons heengegaan, dit doet ons veel pijn, wat zullen we je missen, je gelik aan onze oren en het gewas van onze haren als je bij ons op de bank lag, en vooral dat je zo graag onder onze trui wegkroop en dan lekker ging slapen. Je hebt nu rust schatje, we zullen je nooit vergeten.
Je opvangouders Drieka& Patrick

Wesley



Dag lief manneke,
Nu ga jij je zusje Noa achterna, eigenlijk veel te vroeg!  Je hoort nog 20 jaar te leven en vooral veel te spelen ,want dat deed je zo graag. En ook lekker luieren vond je heel fijn, vooral in de grote stoel. Maar helaas heeft het niet zo mogen zijn. Maar ik weet zeker dat aan de hemelpoort Noa op je heeft gewacht toen je zo hard lag te vechten, en dat je nu bij haar bent en weer lekker aan het ravotten bent. Deze gedachte houdt me op de been, want wij zullen je heel erg missen.
Je opvangouders Drieka & Patrick 

Noa

Dag lieve Noa
Je bent 2 weekjes bij ons mogen zijn, eigenlijk veel te kort. Je was eerst zo bang maar naar een paar daagjes kwam de ware Noa naar voren en hadden we al snel door dat je een kleine dondersteen was. Je deed niets liever dan spelen, rennen en vooral achter de staart van je zusje Shanti aanzitten. Overal waar we naartoe liepen ging je achter ons aan, en als je niet bij ons kon dan bleef je trouw op de plaats wachten waar we zeker weer langs zouden komen. En als je ons even niet had gezien ,dan kwam je zo hard aangerend dat je nog geen tijd meer had om te stoppen. Zelfs de hondjes vond je de laatste dagen lief! En zo onverwacht word je bij ons weggerukt, voor we gingen slapen hebben we nog met je geknuffeld . Wie had kunnen denken dat dat onze laatste echt knuffel zou zijn!
We gaan je heel erg missen, je was onze kleine ondeugd. Nu rust maar zacht lieve Noa.
Je opvangouders Drieka&Patrick

Rimmer



Lieve kleine Rimmer, 12 dagen mocht je bij ons zijn.  Je was als een kaarsenvlammetje in de wind, zo klein en zo zwak. Ook miste je jouw mamma heel erg.  Je was alleen maar blij als je dicht tegen me aan kon liggen, dan viel je in slaap en soms snorde je zelfs eventjes. Op vrijdag zaten jij en ik nog in het zonnetje, ik maakte me zorgen ,want je at nog maar heel weinig de laatste paar daagjes. Ik vertelde je dat je eten moest en als je dat deed dat je dan een grote kater zou worden. Je keek me aan en het leek alsof je glimlachte bij die gedachte. We gingen naar binnen , het was weer tijd om je te voeren,  je wilde niet en ik vroeg je zachtjes "toe doe dan een hapje voor mij..." weer die wijze blik in die kleine oogjes en je opende je mondje, je nam een hapje en nog  eentje. Mijn hart maakte een sprongetje. Later probeerde je zelfs met je zusje en broertje mee te eten en daarna liep je zelfs een beetje door de kamer. Het leek alsof je beter werd... maar helaas mocht het niet zo zijn, De volgende morgen ben je overleden. Ik werd al heel vroeg wakker en voelde me onrustig, ik moest naar beneden. Ik zag je en wist meteen dat het mis was, ik pakte je op, je keek me aan en miauwde heel zacht en toen was het over.  Je zusje Holly mist je heel erg en wij ook, Dag lief klein engeltje! 
Angelique, Joey en Chris

Polly



Op vrijdag 29 juli werd je samen met 3 broertjes van je bij mij thuis gebracht, ik werd je opvangmama. Ik vond jou meteen al mooi met je lange witte haren en een rossige schijn. Alle vier waren jullie behoorlijk ziek en vreselijk schuw vooral jij Polly, jij moest helemaal niks van "handen" hebben. Maar omdat jullie ziek waren moest ik toch meerdere keren per dag even met mijn handen in de bench om jullie op te pakken en te verzorgen. Dit vond je helemaal niets en dat liet je ook merken. Mijn handen haalde je keer op keer weer helemaal open met je nagels en je hebt me wel 4 keer gebeten tot bloedens toe. Een kat met pit dacht ik, die is voor mij!!! Je broertjes voelden zich al redelijk snel thuis alleen jij had meer tijd nodig....maar dat vond ik helemaal niet erg want ik hield je toch. Na veel open handen en geduld was je uiteindelijk super aanhankelijk naar mij toe maar niet naar anderen. Mijn schuwe bijtende Polly was een vreselijke tut kat geworden...heerlijk!!!  Totdat  ik op dinsdag 30 augustus thuis kwam van mijn werk.
Alle katten komen altijd naar beneden gerend  als ze me thuis horen komen, alleen mijn Polly zag ik niet. Daar lag je dan boven op bed, er zat bijna geen leven meer in je. Hals over kop met je naar de dierenarts gereden, maar die had ook weinig hoop voor je. Eenmaal thuis heb ik je de hele tijd bij me gehouden. Water en eten heb ik je met de spuit moeten geven want je was te zwak om het zelf te doen. De hele nacht heb ik met je opgezeten en om 04.00 heb ik je in een handdoek gewikkeld en mee naar bed genomen. Lekker bij mij onder de dekens want je had ondertemperatuur. Ik wist zeker dat mijn Polly het redden zou, een kat met pit weet je nog?? Maar diep van binnen was ik toch bang, bang dat je het niet redden zou.
Rond 06.45 schrok ik wakker en daar lag je, nog steeds lekker onder de dekens in mijn armen precies zoals ik je eerder had neergelegd, alleen zat er nu helemaal geen leven meer in je.
Ik troost mezelf met de gedachte dat we samen er alles aan gedaan hebben om je beter te krijgen en dat je in mijn armen bent overleden . Ik mis je...
Dikke kus van je opvangmama Daisy!

Luna

    

Lieve Luna
Wij weten niet goed hoe we moeten beginnen.
Na een spoedmelding kwam je bij ons binnen met een opengesprongen gezwel. Jij werd door onze Samantha snel naar de dierenarts gebracht alwaar jij direct werd geopereerd. Gelukkig kwam je al door deze operatie heen, maar er zouden er nog meer volgen maar vanwege een vermoedelijke zwangerschap was het beter dat je eerst aan zou sterken. Zo kwam jij bij mij terecht. Al snel was je er weer bovenop. Je buik groeide zo hard dat je al snel kon bevallen. Je at graag en vooral alles. Je sprong direct op als ik de kamer binnenkwam en begon direct met kopjes geven en spinnen. Heerlijk vond je het. Al die aandacht, die aandacht wat jij nooit gekend had. Ik moest jou overplaatsen naar Trudy, omdat je na je bevalling niet voldoende melk zou hebben voor je kittens en zij dus bijgevoerd moesten gaan worden. Na 5 weken verliet jij mij. Met pijn in mijn hart ging jij naar Trudy, waarvan ik wist dat zij goed voor jou ging zorgen. Dat maakte de pijn iets minder. Maar toch ik miste jou.
Liefs Vera
 
Lieve Luna,
Je kwam bij mij binnen, samen met Vera hebben we je geknuffeld, en Vera nam afscheid van je. Je voelde je al heel snel thuis bij mij en ik hield Vera op de hoogte. Ik zat vele uurtjes bij je op de kamer, al die aandacht en knuffels wat genoot je ervan! Je gaf kopjes en je spinde de sterren van de hemel. Je at goed, en ik was aan het wachten op de bevalling. Na anderhalve week begon je slecht te eten, toen hebben wij besloten om een echo te laten maken bij de dierenarts. Het zag er niet goed uit en je werd direct geopereerd. 's middags kreeg ik telefoon van de dierenarts. Je bleek niet zwanger te zijn, je kittens bleken tumoren te zijn. Vera was op dat moment bij me en we wisten niet wat we hoorden, we dachten dat dit niet waar kon zijn.  Alles was aangetast, een draagbaar leven zou niet meer mogelijk zijn. Luna, je hebt zoveel pijn gehad, maar je was zo ijzersterk, nooit heb je een kick gegeven, nooit liet je merken dat je pijn had. Je genoot van alle aandacht, dat was jouw kracht. De dierenarts zag geen andere oplossing dan jou niet meer uit je narcose te halen, en zo ben jij vredig ingeslapen.
Liefs Trudy
 
Trudy is jou op gaan halen bij de dierenarts. Zij heeft gewacht op mij. Samen hebben wij nog afscheid van jou genomen. Je was zo koud. We hebben je allebei nog een heel verwarmende knuffel meegegeven alvorens wij jou begraven hebben bij Trudy in de tuin.  Niemand heeft echt afscheid kunnen nemen. We dachten dat je terug zou komen, al dan niet met kittens. Dit hadden wij nooit voorzien. Lieve Luna, je hebt nu geen pijn meer. Dat is voor ons het belangrijkste. Je hebt een zwaar leven geleden en dat is nu voorbij. Eindelijk heb je rust, geen pijn meer. Heel veel plezier in de poezenhemel en denk aan ons.
Wij denken aan jou en zullen jou missen.
Liefs Trudy en Vera

Juul

 

Als ik aan jou denk ,breekt mijn hart een beetje. Je was stokoud, je werd geschat tussen de 18 en 20 jaar.  Je zat een week geleden wezenloos voor je uit te staren op een druk kruispunt in Lanaken. Auto's reden met een grote boog om je heen, je werd niet gezien, niemand die stopte. Je was eenzaam en niet gekend. Gelukkig werd je opgemerkt door een lieve dame. Je kwam bij ons binnen: je gehavende oude lijfje was verteerd door de vlooien, je lichaam bestond enkel uit botjes en  je was zo bleek...  Je was heel erg ziek Juulke, je kon amper lopen en je had helse pijnen tijdens het eten. Je tanden waren verrot, je bekje was enorm ontstoken, je had geen bloed meer in je lijfje, je was totaal op. Carine zorgde heel goed voor je, ze waakte over jouw lichaampje. Daarna kwam je naar mij.
Vandaag hebben we afscheid van je moeten nemen en de tranen rollen over mijn wangen: je hebt zo lang moeten afzien daarbuiten. Je was zo lang alleen geweest, niemand die je beschermde. Je toestand was zo dramatisch, je hebt maanden met helse pijnen over de straten moeten slenteren met je oude lijfje, en er was werkelijk niemand die naar jou keek en dacht: ik moet je helpen. Dat doet denk ik het meeste pijn. Dat niemand jou zag.
Vanmorgen heb je op mijn buik geslapen en zachtjes heb ik je gestreeld. Je rekte je helemaal uit en je ontspande je volkomen. Jij verdiende een mooie ouwe dag lieverd, en die dag is jouw niet gegund. Toen ik je vanavond liet inslapen keek je me recht in de ogen en zocht bescherming. Ik moest zeggen: 'ja, het is genoeg geweest, je mag geen pijn meer voelen'.
Had ik je maar eerder gekend. Je zou geliefd zijn geweest....
Sabine

Dit werd geschreven door een goede bekende van de VZW:

Lieve Juul,
 
Maandenlang heb jij op straat gelopen
met een lieve blik en een lijfje vol pijn
ben je aldoor blijven hopen
dat er iemand voor je zou zijn
 
Er was niemand die jou zag
iets wat ik niet kan bevatten
tot op die ene dag
toen werd je geholpen door lieve schatten
 
Een mevrouw heeft jou van een kruising gered
van alle auto's stopte er geen één
maar nu werd alles op alles gezet
ze lieten jou niet meer alleen
 
Och lieve Juul, jij wilde zo graag leven
met je laatste krachten en heel veel moed
werd alles jou nu gegeven
toch kwam het niet meer goed..
 
Met liefde werd er voor jou klaargestaan
maar na een week vol intense zorgen
ben je van ons heengegaan
en hebben we je in ons hart geborgen
 
Rust nu maar zacht
je hebt ons diep geraakt
ik voelde zoveel onmacht
dat ik dit gedichtje voor je heb gemaakt
 
Lieve Juul,
ik ben blij dat je je laatste dagen
door liefde werd gedragen
vzw zwerfkat in nood
mijn dank aan jullie, is super groot.
 
Liefs Nicolet.

Het ga je goed daarboven Siebe



Al jaren liep je als een schim door de straten. Je kreeg je bakkie eten, niemand kon je benaderen. Je was ongrijpbaar. Het zwerversbestaan had jou wantrouwig gemaakt voor de hele wereld. Je wilde ons mensen niet meer leren kennen.
Maar je was gewond: je staart was eraf en er stak enkel nog een ontvelt stukje bot uit. Af en toe kwamen er wat druppels bloed uit je stompje. We moesten je vangen, we wilden je helpen. Met de vangkooi hadden we je zo te pakken. Maar we zagen je blik, die typische lodderige blik en je had bleke slijmvliezen. We moesten je opsluiten, waar jij gek van werd. De muren kwamen op je af, dit was niet hoe jij het had voorgesteld. Je miste de buitenlucht, je miste ruimte om je heen. Je zag ons enge mensen op je afkomen en je werd gek van angst en dacht dat je jezelf moest verdedigen. Wij waren enkel de grote vijand, dat zat al jaren in dat koppie van je. Dat zou er nooit uitgaan. We besloten vandaag een bloedtest te laten doen. We vreesden voor aids.
We hadden al een beslissing voor je genomen: indien het aids zou zijn, dan wilden we je verder lijden besparen. Je zou nooit meer naar buiten mogen, je zou opgesloten worden bij ons mensen, je zou wegkwijnen. En tenslotte zou dit  je gezondheid ook  niet ten goede komen, we hadden enkel het beste met je voor.
De dierenarts belde ons op.....je was aids positief, je was al op rustige wijze ingeslapen....

Wij denken aan jou lieve Siebe, niet aan onszelf. Wij wilden niet egoistisch zijn. Maar dat maakt de pijn niet minder. De realiteit is keihard. Daarboven is het oke kereltje, daar heersen geen enge ziektes, daar heb je weer een mooie lange zwiepende staart en ben je niet meer bang voor ons mensen. Dag Siebe..
Carine en Sabine

Sky

Lieve kleine Sky,
 
Verborgen in het duister.
Ver bij ons vandaan.
Maar wel degelijk aanwezig.
Omdat je hebt bestaan.
 
"Waarom?" is een grote vraag.
Niemand die het antwoord weet.
Heel even bij ons aanwezig.
Maar laat een indruk achter die ik nooit vergeet.
 
Je was nog zo kwetsbaar en klein.
Als glas zo breekbaar.
Maar ik ben er heel trots op, al was het maar heel even.
Jouw mamma te mogen zijn, dat is onuitwisbaar.
 
Lieve Sky, we zullen je nooit vergeten.
Slaap zacht.
 
Liefs Ronald en Miranda.