In herinnering 2009

Volg ons op Facebook

Tinus



Lieve Tinus,

Vanmiddag ben je ingeslapen.We hebben je graatmagere lijfje aan de aarde toevertrouwd maar al kunnen we je nu niet meer zien of aanraken, je blijft voor altijd in ons hart, lieve Tinus.
 
Elf weken geleden haalden we je op uit Dessel; je was zwervend aangetroffen, graat-en graatmager, vol klitten, ziekjes, uitgedroogd en nog veel meer.
Bij onze DA aangekomen hoopten we dat het nog mee zou vallen maar de DA was beslist niet positief, je woog nog maar 2,5 kilo en je was zo’n lange kater en zo hoog op je poten.De DA dacht dat je wel 16-18 jaar zou zijn, hij dacht ook dat het niet veel meer met je zou worden maar ik hoopte er toch nog het beste van.
We gaan weer een mooie jongen van je maken, Tinus.
Inmiddels had Sabine alle sites afgestruind; onmogelijk dat zo’n lieve oude trouwe jongen door niemand als vermist is opgegeven???
Inmiddels was ook bekend geworden dat je niertjes het niet zo goed meer deden en ook je motortje draaide veel te hard maar met wat pilletjes helpen we je wel wat. De eerste week was je zo uitgehongerd dat je alles nog lekker vond, je moest inmiddels ook nierdieet om zo je niertjes zoveel mogelijk te ontzien.
Je verslikte je heel vaak en je dronk enorme hoeveelheden en je plaste ook zo gigantisch, ik dacht nog steeds dat het wel weer wat beter zou gaan; je was inmiddels ook 3 ons aangekomen!
Het nierdieet kreeg je niet meer naar binnen, Marjolein had ook nog nierdieetjes, allerlei andere blikjes, wat een uitkomst; Tinus at weer… maar na een week werkte dat ook niet meer, vanaf die tijd kreeg je gewoon nog alles te eten wat je nog wel lekker vond, he lieverd?
Je werd heerlijk verwend met soepvlees, biefstuk, boerenyoghurt en alles wat de DA verboden had, je genoot er nog zo van.
Inmiddels begon de ureumlucht wel behoorlijk uit je bekje te komen en je werd nog magerder... je genoot nog steeds van alle liefde en warmte die we je gaven al werd je wel steeds onrustiger en verwarder ondanks dat je  graag lekker bij me zat, je sleepte steeds vaker je magere lijfje door het kattenluikje om buiten te willen drinken en op zoek te gaan, al begrepen we niet waar je naar op zoek was?
Toen je vrijdag nauwelijks meer kon eten, je likte alleen maar 3-5 keer , wisten we dat je einde zou gaan komen, lieve jongen.Je bent vanmiddag in mijn armen gestorven lieverd, je zwarte vachtje onder de druppende tranen, je was zo geliefd en je bent voor altijd in mijn hart.

Dag lieve Tinus, dag lieve jongen.

Bolleke

Lieve Bolleke,
Jij bent zo onverwachts bij ons vandaan gehaald, je was blijkbaar erg ziek terwijl wij dat niet eens gemerkt hebben! In de avond van 17 november heb je nog lekker met je broertjes en zusjes op de trap gerend en lekker op mijn bank geslapen, we merkten niets vreemds aan jou, behalve dat je een klein beetje slaperig was. Je hebt nog lekker gespind op mijn schoot en op de snuggle geslapen. Je broertjes en zusjes lagen lekker warm tegen je aan en hebben de hele avond geslapen. We hebben zelfs nog foto’s van jou gemaakt terwijl je met je broertjes en zusjes op de trap aan het spelen was!
Op 18 november vroeg in de morgen lag jij dood in je mandje met je broertjes en zusjes om je heen! We konden niet geloven dat JIJ ook ziek was net als je zusje Lauren! Dat we weer een klein kindje van ons kwijt waren! Het erge is nog, dat we niet weten of je pijn had. We hopen dat je rustig tussen je broertjes en zusjes bent ingeslapen, lekker warm in je mandje!
We weten nog steeds niet waarom je bent weggenomen van ons... We missen je pluizige vachtje en je witte pootjes. Iedereen was dol op jou! Lieve schat , we hopen je nog een keer terug te zien samen met al onze andere kindjes die we hebben moeten missen. Zul je goed voor Lauren zorgen?
We missen je, rust zacht!

Je opvangmama’s Pia & Madeleine en je broertjes/zusjes; Ralph, Pomme, Tuna, Levi & Eefje.



Lauren



Finn



Yorick



Na jaren van zwerven kreeg je eindelijk de kans op een warme thuis, je werd zo graag geknuffeld, dan spinde je zo luid. Je kon zo genieten van een bordje vol lekker eten dat zomaar voor je neer werd gezet. Spijtig genoeg heb je niet meer rustig van je oude dag kunnen genieten, je buik zat vol gezwellen die er niet konden worden uitgehaald.

Lieve jongen, we hadden je nog zo graag vertroeteld en geknuffeld… Rust nu maar zacht.
Je lieve kopje wordt nooit vergeten.

Josée


Iwan

Kleine Iwan slaapt voor altijd
 
Op een koude avond maakte ik de eerste rit voor Zwerfkat in Nood, samen met Daphne gingen we kittens ophalen in Kaulille. De mensen daar hadden al 3 dagen horen piepen, maar wisten niet waar het vandaan kwam. Er liepen daar altijd wat zwerfkatten rond. Ze werden gevonden in een stapel snoeihout, 4 kittens, 1 was al dood.
De andere werden subiet binnengehaald , ze waren onderkoeld en half-verhongerd. Helaas stierf de 3e op weg naar de DA in de auto. De andere 2 kwamen na een dagje bij Daphne bij mij in de opvang.
Iwan was een heerlijk pluizebolletje, vooral nadat ie eens schoon was gemaakt en lekker geborsteld, wat hij heerlijk vond. Ze leken beide zo gezond, aten goed en speelden, hoewel het broertje voor 2 at, en ook een stuk zwaarder was. De kleine Iwan protesteerde dan ook mieeww mieeww als broertje te wild voor hem was. Ik moest hem dan "redden".

Ze hadden beide al een geweldig huisje in het vooruitzicht.
Maar helaas, Iwan ging steeds minder eten.
Hij at zelfs al droge kittenbrokjes, maar ook die smaakten hem niet meer.
Iwanneke knuffelde zo graag en zat zo graag lekker warm op schoot. Maar nu wilde hij liefst een eigen rustig plekje om te slapen. Maar iedereen en ook kittens hebben wel eens hun dagje niet, ik liet hem met rust. Gaf hem wel melkpapjes met een flesje, wat extra glucose en electrolyt en een pilletje, op advies. Maar dinsdagochtend lag hij slapjes in zijn mandje, hij gaf zelfs geen kik toen broertje bovenop hem wilde stoeien. Besloten werd om met hem naar de DA te gaan.
DA Nicolai in Nuth gaf hem subiet injecties zout en glucose en plaagde hem nog met 3 spuitjes, antibiotica e.a. Hij wilde Iwan in de kliniek houden. Ik liet hem achter met zijn eigen mandje en knuffeltje.
's Avonds belde ik hoe het met hem was, het ging een stuk beter, maar ze hielden hem nog een nachtje. Iedereen in de kliniek was al dol op de kleine Iwan. Woensdagochtend belde ik weer, ik stond klaar om hem te halen, warm kruikje klaar voor in de bench. Maar hij was die ochtend overleden.......
De DA snapte niet wat het was, hij had het nog niet meegemaakt dat een kitten stierf. Sabine gaf toestemming om onderzoek te doen. En toen bleek dat hij natte fip had.
Arme kleine Iwan, had geen schijn van kans....
Lieve kleine pluizebol, 6 weekjes was je pas, en 2 weekjes heb ik van je mogen genieten. Hoe je aan mijn voeten zat en omhoog keek, wilde graag op schoot en geknuffeld...
 
Lieve Iwan , ik heb je niet kunnen begraven, maar een kruisje voor jou staat in mijn tuin.
Slaap zacht lief klein engeltje....


Lucifer



Kobe



Kobe, lieverdje, je bent niet meer en dat doet pijn….
Jij en je broertje kwamen in mijn leven dankzij “een vergissing”. Twee kleine, zielige hoopjes ellende in een vangkooi. Gekibbel om jullie heen. Waar kwamen jullie vandaan????? Waar moesten jullie naar toe????? Twee schuwe “halfwasjes” werden jullie genoemd.
Ik zag jullie bange, verwarde, spitse snoetjes, jullie magere lijfjes. Ik twijfelde niet, ik nam jullie onder mijn hoede. Wat en hoe, dat zou ik later wel uitzoeken, jullie moesten nu maar eerst eens een beschermend onderkomen krijgen, dat was prioriteit.
Jullie gingen eerst even bij een lieve dame in een bench, dat gaf ons de tijd om thuis het nodige voor jullie in orde te maken. We haalden jullie op met een reismand, ik keek in de reismand en zag twee kleine kopjes naast mekaar omhoog kijken, kopje beetje scheef om beter te kunnen zien. Kim en ik zeiden tegen mekaar, ach kijk, de mannelijke Mus en Mereltje (2 ex-opvangertjes van ons). Jou broertje gaven we ook de naam Mereltje, jij werd onze Kobe. Nu ik jullie eens goed kon bekijken, zag ik dat jullie eigenlijk nog echte kittens waren. Later bij de dierenarts bleek dat jullie idd nog maar 15 à 16 weken waren.
Jullie waren erg schuw, niet bepaald katjes waar een echte thuis voor gevonden wordt. Maakt niet uit dacht ik, als ze niet wennen binnen, dan worden ze in het voorjaar lekker buitenkatjes bij ons. Ik beloofde hun dat ze nooit meer honger of kou zouden lijden en dat ik ze altijd de nodige zorgen zou geven.
Mereltje stapte thuis als eerste in de bench, recht naar de kattenbak, spuitdiaree………
Jij was nog een beetje steviger Kobe, je had ook nog eetlust. Mereltje knibbelde heel even wat, maar had al niet echt trek meer. Gelukkig lieten jullie je wel hanteren in een handdoek, dat gaf ons de kans om jullie goed te verzorgen. Zaterdag stonden we al voor het eerst met Mereltje bij de dierenarts, hij was duidelijk ziek. De nacht van zaterdag op zondag, hebben we weer een trip naar de dierenarts gedaan, Mereltje ging snel achteruit. Hij kreeg nog een katheder en we gaven om het uur 20 ml vocht. Toen we hem om 7u weer vocht wilden geven, kreeg hij een aanval. Het duurde maar kort en het leven liep uit het kleine lijfje……. We hadden nog niet eens meer de tijd om naar de DA te rijden, Mereltje was niet meer …….
Kobe, lieverd, jij voelde je ook niet lekker en nu bleef je ook nog alleen achter. Niks lieve jongen, wij wilden je wel vertroetelen en verzorgen. Je merkte onze liefde en je liet je beter hanteren. Met de tijd die verstreek, was de handdoek overbodig, je liet je zo optillen en verzorgen. Je vleide je vermoeide, zieke kopje tegen ons aan, je genoot van knuffels en ging zelfs spinnen. We maakten menige trip naar de dierenarts met jou. Je liet je behandelen, zelfs een kathedertje kon geplaatst worden zonder narcose.
Voor ons werd duidelijk, mocht je het halen, dan was je plaatsbaar, jij kon genieten van mensen en jou vertrouwen groeide met de dag. Ik vroeg of je in opvang mocht bij onze VZW, je was buiten mijn eerste verwachtingen toch socialiseerbaar. Je was zelfs al een knuffelventje geworden. Jij kreeg je officiële opvangplekje bij ons, je kreeg de kans op een warme thuis. Maar het lot besliste anders……..
Kobe, alles werd voor jou gedaan, geen kosten of moeite zijn gespaard, maar het mocht niet baten jongen. Je hebt nog bij de DA aan permanent infuus gelegen, je knapte een beetje op en je mocht weer mee naar huis. We bleven vocht toe dien via je katheder, maar je zieke lichaampje nam het vocht niet op, alles liep gewoon in je buikje… Je werd zieker en de tijd was gekomen dat je af zag, dat mocht natuurlijk niet. Ik heb mijn belofte aan jou en je broertje gehouden, ik heb je verzorgd zo lang het verantwoord was…..
Kobe, dit is niet alleen afscheid van jou, dit is ook een eerbetoon aan je lieve broertje, Mereltje. Jullie zitten beiden diep in ons hart, ik draag jullie mee voor altijd …..
Ik blijf achter met een machteloos, enerzijds bitter gevoel en anderzijds ben ik dankbaar dat ik jullie kon verzorgen. Ik heb de eer gehad twee prachtige kereltjes te leren kennen. De gedachte dat jullie niet eenzaam buiten gestorven zijn, geeft me toch een klein beetje toost.
Kobe, zondag 1 november ben je heen gegaan, je verlossende spuitje werd gegeven terwijl we je nog liefkozend aaiden.
Nu ben je weer samen met je broertje, jullie mogen samen spelen in de eeuwig groene weide, over de regenboogbrug. Kobe? Geef je Mereltje nog een dikke kus van ons? Zeg hem dat we hem nooit zullen vergeten, net als we jou nooit zullen vergeten.
Tot ziens men lieve, dappere kereltjes, ooit zie ik jullie weer….

Annabel



Dag Annabel, mijn lieve kleine pruts, dag kleine hartenbreker……..
Ik werd gevraagd of ik een “wild” katje kon tam, maken. Een kleine wilde van 12 weken. Ik vroeg na of ik je in opvang mocht nemen en kreeg gelukkig toestemming voor jou, kleine meid. Toen ik in je reismandje keek, zag ik een klein, harig, kleurrijk, bolletje wol. Wat was je nog klein….. Je probeerde me te intimideren met je geblaas, want dat kon je idd goed. Ik stak een vinger naar je uit, je deinsde terug. Mijn vinger ging verder en raakte heel lichtjes je kopje, en toen……. Ja toen ging je motortje op volle toeren draaien, nog nooit zo veel geluid uit zo’n klein ding horen komen!!!!! Je ging ook overdadig kopjes geven, zo lief….. Dat scenario herhaalde zich dagelijks, eerst blazen tot je ook maar het minste geringste aangeraakt werd, dan ging je motortje weer. Het blazen werd steeds minder en was ook nog alleen voor vreemde mensen van toepassing. Ons kwam je al begroeten en we mochten genieten van jou gespin en je lieve kopjes en kusjes.
Je was al gesteriliseerd, je was gevangen in het sterilisatieproject. Het was geen optie om jou weer terug op je vangplekje te zetten. Je nestgenootjes waren goed hanteerbaar, maar jij gaf de indruk dat je een “wildje “ was. Voor jou werd dus een individuele begeleiding in huiselijke kring gezocht, zo kreeg jij je plaatsje in opvang bij onze VZW.
Je rochelde toen je in opvang kwam, bij de DA bleek dat je ten hoogste 10 weken was. Je kreeg  extra medicatie en aërosoltherapie. Je was wel stillekes voor een kitten van jou leeftijd, maar je voelde je dan ook niet helemaal goed in je vel. Af en toe wilde je wel wat rustig tegen een balletje of muisje slaan, maar meestal lag je te slapen.
Het zag er even naar uit dat je zou herpakken, maar helaas…….
Je kreeg nog een katheder om vocht via de aders te krijgen, we hebben dag en nacht bij je gewaakt. We hebben samen met jou, dagen en dagen gevochten, maar het ging van kwaad naar erger en we hebben de strijd verloren. Toen we ons laatste ritje naar de DA maakten, zat er niet veel leven meer in je kleine lijfje. Iedere ademhaling was een gevecht geworden voor jou, het was een pijnlijke strijd geworden, die je niet kon winnen. Voor ons was de tijd aangebroken dat we je moesten laten gaan….. Een machteloos gevoel, we wilden nog zoveel voor je doen, maar niets leek te helpen. We mochten niet egoïstisch zijn, de tijd van afscheid was nu aangebroken…….
Dag lieve, kleine meid. Je zit diep in men hart, ik zal je nooit of te nimmer vergeten !!!!!
Zondag 1 november heb je in mijn armen voor het laatst je oogjes gesloten na een dappere strijd tegen een rot ziekte.
Ik zeg geen vaarwel, ik zeg tot ziens, lieve, kleine pluizenbol.

Eek



Milka

Nestle



Lapje

Gregory



He kleine man, wij hadden zo graag gezien dat je bij ons zou opknappen. Maar het heeft niet zo mogen zijn. Je reserves waren zo ver op, je kon niet/wilde niet meer. We hebben nog geprobeerd je uit je coma terug te halen, met een infuus, maar je bleef apatisch, het was onverantwoord je zo verder te laten lijden.
Slaap lekker lieve jongen, we hadden je zo graag willen leren kennen.
Je hebt nu je rust, je hoeft niet meer te vechten.

Dag Gregory

Je opvanggezin Anki, Harry, David en Jamo


Angel



Angel,
We hebben je maar kort leren kennen.
De ontberingen waren teveel voor jou geworden. Wie weet wat je allemaal mee hebt gemaakt de laatste tijd. Ernstig verzwakt, koud en zeer vermagerd kwam je binnen in de opvang.
Je kon wel nog spinnen, dat gaf hoop. Je wilde vechten.
Onder de ontberingen was je schoonheid van buiten nog te zien en je toonde hoe mooi je van binnen was.
We hadden je het beste gegund en gingen de strijd aan. Helaas werkte de krachtmedicatie uit en bleek hoe zwak je was. Je werd alsmaar zwakker en zwakker en gleed langzaam van ons weg.
Met pijn in ons hart zijn we naar de dierenarts gegaan en stiekem wilden we de hoop niet laten varen.
 Toch bleek daar dat je strijd niet haalbaar was. We hebben je laten gaan.
Hopelijk heb je de warmte nog mogen voelen, eerst van de lieve mevrouw die je heeft opgeraapt en je de eerste warmte heeft gegeven met deze koude dagen. Toen nog de warmte en rust bij ons.
 
Je zult niet worden vergeten, hopelijk verblijf je nu op een warmere plek.
Fam. Walthie

Lila en Guusje

    

Lieve Guusje en Lila
 
Als ik kon vertellen wat ik voel
zal het nooit zo zijn zoals ik bedoel
De ochtend was stil, de zon scheen door het raam
Ik gleed langzaam van de bank en liep behoedzaam
naar het mandje waar altijd de warmte aanwezig was
het voelde plots niet goed en liep in langzame pas
Met 1 blik zag ik wat ik dacht, maar nooit wilde laten zijn
Twee lichaampjes omstrengeld in een glimpje zonneschijn
 
Guusje en Lila zijn niet meer
ontroerend, verdrietig maar o zo teer
De dood haalde het van het leven
Maar jullie hebben elkaar liefde gegeven
op het allerlaatste moment
met de blik naar elkaar toegewend
pootjes verstrengeld in elkaar
Het maakte mijn hart loodzwaar
 
Guusje en Lila, mooie dieren van het leven
kon ik jullie maar het zonnelicht teruggeven
 
Ga naar de wereld van al het mooie zijn
gezond en gelukkig in het eeuwige gordijn
 
in mijn hart
 
Sabine

Emily

Lieve Emily,
 
Je ben plots uit ons leven gerukt, je werd ziek en je stierf binnen 24 uur....
 Ik wil je mooi herinneren, ik wil met een glimlach aan je kunnen blijven terugdenken.
 Daarom bij dit afscheid, jouw welkomsverhaaltje, zoals je was... zachte aai, Sabine en Peter
 
 
Dag, ik ben Emily!
 
Heb je trouwens mijn foto al gezien?  Oke, oke, eerst foto kijken, dan verhaaltje lezen....ik wacht  pompidompidompi....
 
Goed! In mijn vorig leven was ik fotomodel. Ik werd overal gevraagd en was geen weekend thuis. Ik stond in de Glossy, ik verdiende fortuinen, overal dronk ik champagne, wilde fuiven, je kent dat vast wel (of niet, haha) maar ik miste iets.... toen ik op vakantie ging naar Hawai heb ik lang moeten nadenken....en heb mijn besluit toen genomen: Ik wilde nooit meer fotomodel zijn!
Ik miste een warm huis, mensen die om me gaven, rust en ontspanning.....

En nu, in mijn nieuwe leven, vinden ze me heel mooi, maar vooral...... lief!  En daar draait het in het leven toch om? 
Ik ben een beetje klein uitgevallen, ik groei niet zo hard als mijn zusje Guus, maar weet je? "Ze nemen me zoals ik ben."Dit kon ik in vorig leven niet zeggen!
 
Ik ben kleine opdonder en geniet van jou als je al naar me kijkt, ik hunker naar warmte en geborgenheid.....
 
Ik zie jou enkel zitten als je heel veel van me gaat houden en geen Glossy lectuur koopt!
 



Maartje

Lieve kleine prinses
 
Mijn minnemeisje stief toen jij net binnenkwam. Minne, ook een sneeuwprinses, werd slachtoffer van een verkeersongeluk.
 
We geloofden niet in toeval... In alle 16 jaar dat ik kittens opving, had ik nog nooit een sneeuwwit katje gehad... het moest zo zijn?
Je was maar 2 daagjes oud, zo klein en broos. Wanneer je het zou halen, mocht je bij ons wonen.
Je groeide als kool...  Week na week en met je dikke buikje vol eten waggelde je door de ruimte. Je was een hele gezonde lieve kleine kitten. We keken naar je en je spinmachientje ging al aan. Staartje in de lucht.
Weken verstreken en je groeide als kool. Vijf weekjes bij ons en het noodlot sloeg toe...
Er was contact met een kitten van buiten...
Je bent gestorven aan kattenziekte, vandaag, van de 1 op de andere dag. Jouw vriendjes vechten momenteel ook tegen de dood, ze zijn allemaal heel erg ziek.
Ik kan nu het nu niet verwerken mijn lieve kleine prinses, maar mijn hart bloedt. Ik moet sterk blijven voor jouw vriendjes, ik denk dat jij ook wil dat ik hen probeer te redden.
Ik huil om je, je was zo'n zoet kittentje, alles ging zo zo goed....
We waren en zijn nog altijd dol op jou, jij bent ons kleine hartendiefje. Ons kleine prinsesje.
 
We houden van je kleine mooie meid, rust zacht, afscheid nemen kan ik nu niet, ik ben veels te verdrietig.
 
Hoe zou je zijn geweest als je groot was.............
 
zachte knuffel Sabine en  Peter



Nala

Lieve Nala, je maakte zo'n slechte start, we konden je niet redden...

Cato en Doedels



Cato en Doedels waren helaas te verzwakt door hun zeer slechte start... We konden hen niet redden.

Chico

Liefje toch,
Samen met je 2 zusjes kwam je binnen bij mij. Ik was zo blij, ik was mama geworden van jullie, m'n kleine zoetjes. Je was 6 daagjes oud, mensen die jou en je zusjes niet moesten hebben je afgezet aan een voetbalveld. Zo klein en teder. Om de 3 uurtjes stond ik op om jou je flesje te geven. Je begon te kruipen te schreeuwen en dronk zo goed. Na enkele daagjes gingen je oogjes open zo lief, eindelijk zag ik die mooie blauwe oogjes van jou! Je vond het zo super om in bad te gaan, je kon er zo van genieten.Toen ik wou starten met vaste voeding vond jij dat maar
niets. Je wou de fles en dat stomme "zelf eten" stond je helemaal niet aan. Ik bleef je dan maar de fles geven. Tot je zusje ziek werd. Chica had het niet gehaald. Je miste haar erg hard en werd ook ziek. Sabine is nog langsgekomen om je te verzorgen. Je hebt de nacht nog gehaald, je was vanmorgen nog actief. Maar toen ik je 'smiddags uit de kooi nam schreeuwde je, je schreeuwde van de pijn. Ik heb je nog glucosewater toegediend. Lieve je lag zo warm tegen me. Maar plots stopte je met ademen. Het werd je allemaal te veel. Schat je was zo'n mooitje, jij ging zo'n mooie lange haren hebben. Nu hoef je niet meer te lijden. Het is allemaal over.
Lieveke, ik zal je nooit vergeten. Amuseer je daar boven met Chica. Ik zal goed voor Balou zorgen. En ooit lieveke, ooit komen we elkaar nog tegen. Kunnen we samen spelen, iets waar je nu nog te klein voor was.
Slaapwel honey!
Je mama houd zó van je!

Chica



Lieve Lieve schat,
28 juli was voor mij een grote dag; eindelijk kreeg ik kleine flessekindjes waar ik al mn liefde aan kon schenken. Je was amper 6 daagjes oud, zo klein en tastbaar. Ik had zo schrik dat je er samen met je broer en zus niet door ging komen. Maar toch elke dag was weer een nieuwe, je begon te kruipen. Liefje, je hebt je eerste stapjes samen met je mama gemaakt. Je scherpe nageltjes staan nog steeds in mij. Maar ik kreeg zoveel liefde van jou, dat ik het
niet opgaf. Ik ben ziek geworden, allemaal door 's nachts op te staan. Mijn vakantie heb ik gelaten, alleen maar om voor jou te kunnen zorgen. Alles liep zo prima. Je begon vast te eten, te roepen en je ging zelfs af en toe op de kattenbak. En dan, als alles blijkt goed te gaan wordt m'n engeltje plots ziek. Je kon niet meer op je pootjes staan, was mager, uitgedroogd en had diaree. Dit allemaal door het warme weer. Ik heb je nog proberen erdoor te halen, je hebt gevochten, een hele dag lang. Maar 's avonds ging het alleen maar bergaf met je. De dierenarts is nog hier geweest. Maar het ziekzijn was te sterk. Lieve je hebt gevochten maar het toch niet gehaald.
Schat je hoeft niet meer te lijden, alles is nu inorde. Rust zacht lieve honnepon!
Je mama houd zo van jé!

Nina



Twee weken geleden hebben wij je opgehaald in Maasmechelen. Ook al was je nog klein je was toch al een pittige tante.
In de afgelopen 2 weken hebben wij je zien veranderen van bang poesje naar een leuke speelse jonge kitten die toch al heel wat te verduren had met onze kater Bart die maar steeds met je wilde spelen.
Ook vond je het heel fijn om bij onze honden op het kussen te liggen. Lieve Nina, fijn dat je toch nog een leuke tijd bij ons hebt gehad ook al had die veel langer mogen duren!
 
We missen je.
 
Niels en Celine en alle huisdieren.

Neyssa



Een kleine ukkemuk, totaal onverwacht en ongepland in m'n leven. Klein van lichaampje, groot van karakter. Klein, zwart, ziek musje, frustratie omdat je niet snapte wat er allemaal gebeurde. Ikkemik dacht dat ze de wereld aankon, ik was groot, ik kon alles zelf. Maar spijtig genoeg was ik ziek en haar kleine lichaampje niet sterk genoeg voor het veel te zware gevecht.
Een kleine iekemiek, maar een grote persoonlijkheid. Jou ieniemienie pootje laat een immens grote afdruk achter op mijn hart.
Neyssa, kleine piepeloes, je hebt je laatste reisje gemaakt, ik had je graag de wereld gegeven...

Angine



Nadia



Het ging toch allemaal zo goed kleine Nadia.
Niesziekte had je, ja, maar dat zou toch met de juiste medicijnen genezen. Voor de rest was je zo levendig en zo lief.
Maar die niesziekte ging maar niet echt over, 3 x hebben we je behandeld het leek goed te gaan tot zaterdagochtend. Je pupillen waren enorm groot, je vloog door de kooi en was ontzettend agressief. Je had hersenvliesontsteking gekregen. Vlug naar Brecht, hier kreeg je medicijnen en valium om je rustig te maken. Dit hielp gelukkig een paar uurtjes. Hij zag het echter ook somber in, maar we wilden nog niet opgeven.
Aanvallen heb je gelukkig niet meer gehad, maar we zagen je langzaam wegzakken, het werd duidelijk dat je een hersenbeschadiging had.
We zetten je bench voor die van je broertjes en zusjes, dit maakte je rustiger. Vanmorgen ben je rustig ingeslapen.
Nadia we hadden zo gehoopt op een fijn leven voor je, dit heeft niet zo mogen zijn.

Rust zacht kleine lieve meid

je opvanggezin Harry, Anki, David, Jamo en de beestenboel

Sara



Sara, kleine piepemuisje, we moesten vandaag afscheid van jou nemen. Je hebt dagen moedig gevochten voor je kleine leventje, maar jou lichaampje kon het niet meer aan, je hebt de strijd verloren. Je was ziekjes toen je bij ons kwam, maar je dronk je flesje en was een tevreden kleine muisje. Even leek het dat alles goed zou gaan, maar jij en je broertje en zusjes werden ziek en kregen een flinke terugslag. We hebben samen gevochten en jullie werden beter. Alles leek weer oké te worden, jij had wel achterstand opgelopen, maar je had weer eetlust en wilde ook spelen. Dagen ging het goed, we waren blij en zagen jou al vertrekken naar een gouden mandje, er waren immers al lieve mensen, die jou in hun hart hadden gesloten.
Je was weer een leuke, vrolijke, speelse kitten. Je moest enkel nog wat verloren gewicht terug winnen. Het ging zo goed dat jullie gevaccineerd werden en dat er een datum was geprikt dat je samen met je zusje mocht verhuizen. Ineens werd je weer ziek, je verzwakte. We hebben alles geprobeerd om je weer gezond en sterk te krijgen, maar helaas, niets mocht baten.
Deze nacht glipte je leventje uit ons handen, we konden je enkel nog comfortabel houden en proberen je weer wat kracht te geven. Deze ochtend was je in shock, we wistn dat de zoveelste trip naar de dierenarts onze laatste zou zijn, ons kleine meisje had moedig haar strijd gestreden. Je bent rustig ingeslapen, terwijl we je nog zachtjes aaiden. Onze enige troost is dat je geen pijn geleden hebt.
De pijn en het verdriet is groot, we kunnen het nog niet vatten. Zoveel vragen, die nooit beantwoord zullen worden. Waarom toch?
Zo klein, zo lief en teder………
Dag kleine muis, je blijft voor eeuwig in ons hart.
Laatste knufje van je opangmama’s Marina en Kim. Nog een lik over je bolletje van je grote vriend Wodan, bij wie je zo graag lag te kroelen. Kleine, lieve Saartje, ik zeg je geen vaarwel, ik zeg je tot ziens……… We zien mekaar weer over de regenboogbrug dat weet ik zeker!!!!

Kylian, Kelsey, Kimmie, Kenneth, Kinky en Kevin

 
 
 

Kylian, Kelsey, Kimmie, Kenneth, Kinky en Kevin
Acht kleine kittens plukten we op een zomerse junidag uit een smerige verlaten schuur op een weiland nabij Houthalen. Zeven waren er net vier weekjes oud, nummer acht was een twee weken oude baby. Omdat we door omstandigheden allebei thuis waren en ook meer tijd hadden, besloten we jullie allemaal zelf in de opvang te houden. Een week lang was het een dolle en drukke pret. Heel veel plezier hadden jullie samen en wij met jullie. Jullie krioelden door elkaar, met elkaar en over elkaar in de kattenkamer en met zijn allen zorgden jullie ervoor dat jullie babybroertje er lekker warmpjes bij lag.
Toen sloeg het noodlot toe in de vorm van het uiterst gemene kattenziekte-virus. Jullie babybroertje Baby Ka werd als eerste ziek, maar ofwel hij had nog heel veel weerstand ofwel het was bij hem toch een ander virus, we hebben hem van jullie geisoleerd en hij werd gelukkig snel helemaal beter.
Maar toen begon het.
Lieve Kylian, je was de grootste van het stel, jij met je ontzettend mooie lange zwarte haren, jij had als enige ook al een nieuw baasje. Je hebt heel hard gevochten, dierenarts Brecht stond dag en nacht klaar, maar met alle kracht en moeite die we gaven, hebben we je niet kunnen redden.
Lieve Kelsey, jij ging als tweede. Je was ons kleine tijgermeisje, dat bijna altijd onafscheidelijk was van je tweelingbroertje, tijgertje Kevin. Vooral jullie twee waren altijd te vinden in de buurt van jullie babybroertje, waar jullie aandoenlijk voor zorgden.
Lieve Kimmie, ons kleine zwarte opdondertje. Als er wat te halen viel, was jij er als eerste bij. Maar wat veranderde jij snel van een fel klein tantetje in een droevig hoopje ellende. Even plotseling vonden wij jou dan ook voorgoed ingeslapen in je mandje.
Lieve Kinky, de op één na kleinste van het stel. Je was ook al zo´n klein dondersteentje met je mooie witte velletje met grijze en zwarte vlekjes. En al was je dan zo klein, niet veel zwaarder dan je babybroertje, je liet je echt niet door je grotere broers en zussen op je kop zitten.
Lieve Kevin, het evenbeeld van Kelsey, helaas kon jij niet zonder je zusje verder en ging je haar achterna, ik hoop dat jullie weer veel samen op de regenboogbrug mogen spelen.
Lieve Kenneth, grote stoere Kenneth, met je mooie lange getijgerde haren. Heel lang leek het er op, of je het virus langs je heen liet gaan. Samen met je zusje Kiara leken jullie buiten schot te blijven. Samen dolden jullie op de hoge klimpaal in de kattenkamer rond. Maar ook jij ontliep het noodlot niet.
Lieve K-tjes, jullie zitten voorgoed verankerd in ons hart, we zullen jullie nooit vergeten. We hadden het zo graag anders gezien, maar het heeft niet zo mogen zijn. Dit was eigenlijk te triest voor woorden. Uiteindelijk heeft jullie zus Kiara het met heel veel moeite en inspanningen net gered en ze is een heel gelukkig poesje bij haar nieuwe baasjes, de buren van dierenarts Brecht. Jullie kleine babybroertje, Baby Ka, woont bij ons, en is hier een blijvende herinnering aan wat ooit als zo´n vrolijk nestje begon.


Kasper



Vanavond heb ik met veel verdriet afscheid moeten nemen van mijn kleine Kasper van ongeveer 4 weken oud.

Kasper was samen met zijn broertje Rocky een paar dagen geleden gevonden in een wei naast hun dode mamma-poes die waarschijnlijk vergiftigd is.  Ze waren heel erg bang, vuil, onder de vlooien en hadden ontzettende honger. Gelukkig heeft een buurtbewoonster hun gepiep gehoord en heeft ze meegenomen naar huis.

Vastbesloten om hun slechte start goed te maken , tot ze groot genoeg zouden zijn om geplaatst te kunnen worden, heb ik als gastgezin me over ze ontfermd.  Alles leek goed te gaan; ze aten allebei goed, waren erg speels en vooral Kasper vond het een leuk spelletje om langs mijn kleren omhoog te klauteren om op mijn schouders te gaan zitten.

Vanmiddag heb ik Kasper nog gewassen omdat hij erg vuil was.  Al dat water vond meneer niet zo leuk maar bij het afdrogen en fohnen zat hij weer luidkeels te spinnen.
Tot een paar uur later het noodlot toesloeg: hij wilde niets eten en even later zakte hij door zijn pootjes en hing z'n kopje vreemd. Zijn temperatuur zakte razendsnel en ik heb hem meteen op een warme kruik en ingepakt in handdoeken naar de dierenarts gebracht.

Helaas was het te laat voor hem en kon er niets meer gedaan worden. Om hem zijn laatste minuten/uren niet te laten lijden heeft hij een spuitje gehad en na een laatste miauwtje legde hij zijn kopje neer en is hij vredig ingeslapen.

 Lieve Kasper; je was mijn kleine lieve spookje en alhoewel je pas een paar dagen bij me zat heb je een plekje in  mijn hart gestolen. Ik ga je ontzettend missen en ga nu bidden dat je broertje Rocky het wel gaat redden en grote stoere kater mag worden!

Kaira, Moguai en Gizmo
Jullie waren zo klein en gegrepen door een naar virus, hier konden jullie niet tegen vechten. Nu zijn jullie sterretjes aan de hemel.

Hero

Hallo,
Gistermiddag kreeg ik een telefoontje van Sabine van de Zwerfkat stichting. Er was een doos met 2 misschien 3 kittens bij het dierenasiel in maasmechelen gezet. Ze vroeg of ik deze kittens er nog bij wou opvangen....Tuurlijk doe je dat!!! Ze waren ongeveer 12 dagen.
Daar aangekomen bleek dat het om 4 kittens ging.Maar dat geeft niks je ziet die hummeltjes liggen en dan wil je ze toch een goede start kunnen bieden. Dus inpakken en naar huis. Onderweg een aantal keren moeten stoppen omdat ik vond dat 1 van de kittens zo hard schreeuwde, dat kon niet goed zijn.
Afijn thuis aangekomen leefden ze nog alle vier.
Snel goed eten geven, want ze hadden enorme honger.
Voor mij was op dat moment belangrijk dat ze hadden gegeten en geplast en dan even goed konden slapen. Drie uur later geef ik ze een tweede voeding, ik merk dat er met het schreeuwende kitten iets niet in orde is. Ik ga na de voeding naar Set, even wat kittenmelk halen en een warmtelamp. Ik vertel Set dat het me niet lekker zit met het kitten, ze komt mee om te kijken.
Thuis aangekomen vertel ik haar dat de achterpoten van het kitten niet bewegen ze laat ze gewoon hangen, dus in eerste instantie denk ik dat ze verlamd geboren is... maar waarom schreeuwt ze dan zo hard, er moet iets anders aan de hand zijn.
Set belt naar Brecht (onze dierenarts in Belgie), die zegt wat pijnstilling te geven.
We geven het beestje wat pijnstilling en ik voel nog steeds dat het niet klopt.
Set is ook niet tevreden met het antwoord van de dierenarts en overlegt met Sabine of ze nog een andere dierenarts kan bellen.
Sabine stelt voor om naar Nuth te bellen (dierenarts Nicolai).
Die zegt dat we langs mogen komen met het diertje. We pakken ze gelijk alle 4 in, als we toch daar zijn kan hij gelijk naar ze allemaal kijken. Intussen schreeuwt het beestje nog steeds moord en brand.
Aangekomen bij de dierenarts voel ik me niet zo lekker, de dierenarts ziet dat het beestje inderdaad verlamd is. We proberen het voor de zekerheid nog te testen, hij knijpt met een tangetje in het pootje van het beestje hij reageert nauwelijks op een prikkel die toch veel teweeg zou moeten brengen. Set en ik kijken elkaar aan de dierenarts zegt dat dit beestje geen goed vooruitzicht heeft en dat het beter is om hem uit zijn lijden te verlossen.
Daar staan we dan te janken met een klein hopeloos gevalletje in onze armen....
Wie is hiervoor aansprakelijk???
Wie doet zoiets??
Daar kom je dus nooit achter.
Hij krijgt een spuitje in zijn buikje ... langzaam zakt hij weg... ik ben hier zo kapot van, hij spinde nog na het eten en wilde ook graag kroelen maar dat ging niet omdat hij dus ontzettende pijn in zijn rug had.
Het is gebeurd de arts zegt dat zijn hartje niet meer klopt, ik moet me inhouden om niet nog harder te gaan janken.
We praten nog even met de arts, dan druipen we langzaam af naar huis, in de auto hebben we overlegt dat het beestje een naam moet hebben hij was er tenslotte toch en had zeker een persoonlijkheidje. Thuis heb ik de hele nacht op de bank liggen denken over van alles en nog wat. Vanochtend wist ik het zeker ik noem hem Hero, want dat was hij zeker!!!!!
Dag lieve Hero, het leven is oneerlijk.

Liefs Angela

Nala



Je was de kleinste van de 2 kittens maar je wist heel goed kenbaar te maken, met je stemmetje, wat je wilde. Of dit nu eten of knuffelen betrof. Jammer genoeg mocht het niet zo zijn dat je kon aansterken bij ons. Wij zijn blij dat we toch nog een week voor je hebben kunnen zorgen. We missen je!
 
Niels en Celine

Guus



Lieve Guus,
 
Toen wij jou voor het eerst zagen waren we direct verkocht. Je was nog zo klein en wij dachten dat we jou bij ons groot zouden zien worden. Een hele week hebben Niels en ik zowel overdag als 's nachts voor jou gezorgd maar helaas mocht dit niet baten. We vonden je dood in jouw bench, totaal onverwacht en hebben hier heel veel verdriet om gehad. In die week hebben we je lekker geknuffeld en daar zijn we blij om. Je hebt het in ieder geval nog een week goed gehad dat is onze troost.
 
Niels en Celine

Bas, Ariel, Loesje en Victor



Lieve lieve kleine hummels van me. Ik wilde eerst zelf iets op de site zetten, maar ik zag jullie foto en ik werd naar mijn keel gegrepen. Dan maar zo, via via, ik kan de confrontatie niet aan nu.
 
Lieve sterretjes, jullie dood had ik niet verwacht en ik zie enkel die guitige koppies voor me. Verdorie, ik zit alweer te huilen, he toch!
Ik kan het nog niet zo goed verwerken, jullie stierven zo kort na elkaar: vermoeden is kattenziekte, alweer!
Wat een oneerlijke strijd, wat een tranendal en ongeloof en machteloosheid.
Jullie dood heeft me zwaar aangegrepen, jullie waren zo enig, zo schattig, zo grappig, zo ongelofelijk heerlijk.
Jullie hadden allemaal iets speciaals: Loesje, jij was altijd het snelst met alles: eerste op de kattenbak, eerste die vlees wel interessant vond, een echt bijdehandje. Ariel de kleinste en zwakte van het nest, je kleine kraaloogjes en je vocht zo hard, vocht!!! Jij stierf als laatste...wat een doorzetter
Bas, jij had zulke mooie lange witte haartjes op je pootjes, je zou een grote macho kater gaan worden, we noemden je al een tweede Harry. Victor... jij lag altijd zo graag op je ruggetje in de lucht met de pootjes te slaan. Een ruggekindje, zo aandoenlijk.
Kleine sterretjes, kleine bloesems in knop, julie mochten je niet ontwikkelen, jullie zijn nu 4 kleine sterretjes...........dag heerlijke kleine aapjes, dag
Sabine

Kimmie



Susie



Mooie lieve engel,
 
Toen ik je een week geleden mocht ontmoeten, was ik dankbaar.
Je was heel erg ziek. Je was bij iemand in de tuin gevonden en je maakte het niet zo best.
Marielle is je gaan halen en heeft je snel naar onze dierenarts gebracht. Je had het benauwd en er zat een raar gezwel achterin je keeltje.
Je hele lijf straalde 1 en al liefde uit, Marielle en Robert verzorgden je liefdevol. Daarna kwam je naar mij. Ik had al veel goeds over je gehoord, dus nu kon ik het zelf ook voelen. Ja, je was een echte engel.
Wanneer we naar je keken begon je al met je voetjes te trappelen, er klonk een luid gespin vanuit je keeltje. Je was niet alleen dankbaar, je beleefde eventjes de hemel op aarde. En eten dat je kon.......je bleef gewoonweg eten, er was een schade in te halen.
Maar meiske, je genoot zo met volle teugen, maar vanmorgen was je zo  slecht..... Ik wilde je helpen en onze dierenarts Brecht stond me op afstand bij. Maar je begon te gillen, het ging volledig mis. Je had pijn, enorm veel pijn. Je zag grauw en je buikje stond bol.
Ik heb je vriendinnetje Marielle opgepikt zodat je samen met ons naar Brecht kon gaan, wij wisten wat er ging gebeuren, jij denk ik ook? In je laatste half uurtje van enorme pijn hebben we je getroost en ervoor gezorgd dat de pijn voorgoed zou verdwijnen.
Je had een tumor op je hart, je lever was 2x zo groot geworden, jij maakte geen schijn van kans lieve engel.
Doe je Kiki de groetjes van mij? Je bent een hele dappere engel, een ongelofelijk zachtaardig dier: ik denk dat je in de poezenhemel nog veel diertjes kan gaan bijstaan.....
zachte aai, Sabine

Lieve schat
Van het moment dat ik je zag ben ik als een blok voor je gevallen. Eerst dacht ik wat een lief klein meisje maar bij nader inzien was je al aardig op leeftijd je had geen tandjes meer en je was ook een stukje staart kwijt. je had ademnood we zijn met je naar de DA gegaan, de diagnose was heel somber maar je kreeg nog even tijd: misschien keerde het tij wel. Je hebt nog een week genoten van het lekkere eten en de overvloedige liefde die je van ons kreeg. Wie je gekend heeft viel als een blok voor je zooooooooooo lief was je. Maar nu ging het vanmorgen hellemaal fout met je - heel erge ademnood - weer terug naar de DA en daar ben je zachtjes van ons heen gegaan. Nu ben je van alle pijn verlost. Lieve lieve Susie ik mis je nu al heel erg doe het goed daarboven,     
Marielle                           


Gekkie  

Helaas zijn zijn enorme verzwakte toestand en de stress van de reis en de verandering van omgeving Gekkie fataal geworden. Rust zacht lieve Gekkie.

 Youpi

 

In december mochten wij Youpi gaan opvangen. Youpi, een aidskat met leucose. Waarschijnlijk in zijn laatste levensfase aanbeland. Hoe lang het zou duren voor Youpi zou overlijden wist niemand. Vast geen maanden meer. Veel mensen vragen mij, waarom niet meteen laten inslapen? Youpi was nog gelukkig. Ondanks dat hij mindere dagen had, was het over het algemeen een heerlijke, aanhankelijke kater. Als hij zich goed voelde dan ging hij op onderzoek uit, vroeg zijn aandacht en speelde zelfs.
Medicatie krijgen was hij niet dol op maar hij liet het zich doen. Nooit grommen, blazen of zelfs maar klauwen. Waarschijnlijk voelde hij dat de medicatie wel zijn werk deed. Meer medicatie geven ging niet meer, dan kon zijn lichaam niet aan. Afbouwen ging ook niet, zodra we er ook maar aan dachten dan werd hij weer ziek.
 
Maanden ging het eigenlijk harstikke goed. Ongeveer 1 keer per 2 weken werd hij niet lekker. Voor 3 weken terug is hij zelfs een dikke maand harstikke goed geweest. Hij at dan veel maar had zeker zijn voorkeuren. Alleen het allerduurste natvoer vond hij lekker en wel wilde hij afwisseling hierin.
3 weken terug kreeg hij een terugval. Na wat spuiten ging het beter dan ooit met Youpi. Zijn vacht glansde meer dan ooit. Deze week ging het weer wat minder maar het was al eens slechter gegaan. Vol goede moed weer samen vechten. Hij ging weer beter tot vrijdag. Helaas werd het zo slecht dat we naar Brecht zijn gegaan. Zijn suikers bleken veel te hoog. Weer nieuw medicijnen en we zouden woensdag kijken of het aansloeg.
 
In de loop van de late avond en nacht ging het opeens snel slechter met hem. Zo slecht dat we een dierenarts in de buurt probeerden te bellen. De noodarts reageerde koeltjes: met een opvangkat moet je naar de behandelend arts onderbrak hij me voordat ik ook maar uitgesproken was. Nadat ik zei dat die niet te bereiken was, anders had ik hem nooit gebeld, zei hij bot, nou dan vertel maar eens wat er aan de hand is. Woedend heb ik heb gezegd dat ik wel hulp zocht bij iemand anders. Naar zo iemand wilden we Youpi niet brengen. Youpi verdiende veel meer! Youpi verdiende liefde! Liefde die hij ons ook altijd gegeven heeft.
Langzaam glipte hij ons uit onze vingers. We voelden dat we niets anders konden doen dan er voor hem te zijn.
Rustig is hij van ons weg gegleden. In de kalmte en met een aai waar hij altijd van genoot, hoe ziek hij ook was.
 

Kasja

Dag lieve mooie Kasja,

Je tijd is gekomen. We wisten dat je op je laatste slofjes liep en dat je steeds meer pijn kreeg. Toch was het moeilijk om jou weer los te moeten laten. Je was zo lief en we wilden je nog zo graag langer bij ons houden en verwennen. Maar voor jou zou dit dame-onwaardig zijn geweest. We wilden je niet verder laten lijden en hebben voor je rust gekozen. Zelf was je erg onrustig de laatste week alsof je een plaatsje zocht waar je lekker kon gaan slapen en niet meer wakker hoefde te worden.

Jij werd verwaarloosd op straat gevonden, ziek en uitgehongerd en dat ook nog op de hoge leeftijd van liefst rond de 18 jaar. Maar gelukkig ben je eerst door Nicolle opgevangen, waar je een aantal weken bent geweest. Zij was met je naar de dierenarts geweest waar al gauw bleek dat jij ernstige nierproblemen had. Ze heeft je ook met veel liefde verzorgd en is later nog bij je op bezoek is geweest.

Ja, Kasja je wist onze harten te raken.
Wij hebben je nog geprobeerd om nog wat vet op je lijfje te krijgen.
Het leek er even op dat je wat aangekomen was en onze hoop laaide even weer op. Maar de ziekte was al te ver. Toen we voor controle met je naar de dierenarts gingen, was je bloed veel te dun, dat was al geen goed teken. En ja hoor je niertjes werkten zo goed als niet.

Lieve meid we hebben een mooie tijd gehad met je. Je hebt een heleboel mensen aan het werk gezet. Ja je wist daar had je personeel voor, en je had je personeel goed uitgezocht. Je vond niet alles lekker van de niervoeding. Ja je was wel wat anders gewend. Kip uit blik dat was niets, maar verse kip ja dat was niet gek. Want toe er bij toeval eens een stukje verse kip op de grond viel, vergat je even je waardigheid en was er snel bij. Wat vond jij dat lekker.

Je was echt een dame van stand met een heel lief karakter. Al heel gauw had je hier een eigen stoel voor je zelf bemachtigd. Heerlijk lag je daar, als een freule. Alleen je kroontje ontbrak nog. Omdat je het steeds koud had vond je op den duur het stoeltje aan de kachel ook erg lekker.

Onder ons gezegd en gezwegen, je had vele namen. Niet allemaal goed voor een Lady van stand, maar stuk voor stuk troetelnaampjes.

Meisje rust zacht, ga maar lekker slapen, jij hebt het zeker verdiend.
Wij hebben je in ons hart gesloten en we zullen nog vaak aan je terugdenken, we zijn erg blij dat we je nog een laatste paar warme en liefdevolle maanden konden geven. We moeten er niet aan denken dat je in de kou en de regen (en dat rond de kerstdagen) eenzaam had moeten sterven. Dat had je niet verdiend.

Veel liefs Marjolijn, Ron & Nicolle


Dores



Lieve Dores,
 
Ik hou van je.
 
Vandaag namen we afscheid, je was zo zo droevig...
Alles wat mis kon gaan, ging bij jou mis. Jij bent het type kater waar ik als een blok voor val, die ogen, je verschjining en dat piephartje van je...
Ik wilde je bij elke blikwisseling knuffelen en dicht tegen me aanhouden. Maar je was te kwetsbaar en je wilde dit niet. Jij had pijn, veel veel pijn. We mochten enkel je koppie strelen en dan spinde je heel zachtjes. Je had niet alleen aids, je was ook een zeer zware diabeet en een nierpatient, je tong was aan flarden van de zweren.
 
Je wilde niet meer, wij konden enkel uit liefde het enige voor jou doen: je rustig laten gaan. Het laatste spuitje.
 
Bij Brecht toonde je je heel kwetsbaar naar mij, je dook weg in mijn kleren, je wilde warmte voelen. Ik nam je eindelijk in mijn armen en kuste je met tranen op je koppie, fluisterde zoete woorden in je oor en zonder een kik te geven sloot je heel langzaam je ogen en je stierf....... een prachtige kalme serene dood.
 
ik hou van je
 
Jouw buddy Sabine

Joris



Liefste jongen
 
Tranen om jou
 
Op 25 november j.l kwam jij binnen in Buddy Kat. Een lieve mevrouw had jou doodziek op straat gevonden, ze ontfermde zich over je.Al gauw werd duidelijk dat jij aids positief was. Je was vel over been en had zoveel pijn in je bekje. Deze lieve mevrouw wilde jou niet laten inslapen, ze belden ons....
En daar kwam je dan... een prachtige lieve rode kater. Je zag er verfromfraaid uit, klitten in je vacht, mager, en zulke pijnlijke oortjes. Je bleek ook nog es een flinke oorontsteking te hebben. Ventje toch...
 
Je had ons al meteen met je droopy look in betovering gebracht. Je had een smoeltje om op te eten!

We bleven ons toch zorgen om je maken, want je kwakkelde nog altijd met je gezondheid. Je at wel, maar nooit echt grote porties, je ruggetje deed pijn, je oortjes, en achteraf je bekkie ook, want er zaten nog wortels in die eruit hadden gehaald moeten worden.
 
De laatste dagen heb je bij Sabine in huis gezeten, zodat je elke minuut in de gaten kon worden gehouden. Het was ook nog es altijd knuffeltijd! Lekker kroele doen. Maar je werd moe he Joris heel moe....
Uit een bloedonderzoek kwam naar voren dat jij helemaal geen witte bloedcellen meer had, je weerstand was weg, je laatste aidsstadium was aangebroken. We wisten het. We hebben je in de watjes gelegd en je genoot er zo enorm van. Je droopy oogjes keken soms heel helder, maar vandaag stonden ze dof. De genadeklap kwam en verliep heel snel. Zachtjes ben je ingeslapen bij de dierenarts, en hebben we afscheid genomen.Je was een kanjer lieve Joris, een echte kanjer. Buddy Kat mist je, je was zo zo welkom: onze liefde duurde helaas maar 6 weken........
 
doe ze daaro de groeten en rust nu maar uit
 
Buddy Kat