In herinnering 2011

Volg ons op Facebook

2011

Puk



Puk is overleden aan een longontsteking.

Pablo

Lieve kleine jongen
Het leven gleed uit mijn handen, ik hield je vast. Het vuur doofde en je was levenloos.
Twee hele intensieve dagen met elkaar, maar de ziekte overwon en je stierf.
Alweer komen de tranen, tranen van puur verdriet, machteloosheid en ook warmte. Warmte, omdat alles zo intens was. Je kwam slap en bijna levenloos bij mij. De dierenarts had je de eerste zorg gegeven, maar nu moesten wij samen verder.
Je kreeg het heel zwaar: je lijfje kreeg krampen, je ademde snel en lichtinval overprikkelde jou.
De hele nacht hebben we samen op een stoel gezeten, jij onder mijn trui, ik drukte je tegen me aan, dat was de enige manier waarop je kalmeerde en rustig ging ademen. Medicijnen en vocht deden ook wonderen, je leek op te knappen.
We hadden niet geslapen, we waren allebei moe.
De dag erna was een wereld van verschil, je had geen aanvallen meer, je ademde kalmer , en ik bleef je ondersteunen met vocht en maagsonde.
Je had een hersenvliesontsteking..........
Kleine kleine jongen, waarom.
Prachtig wezentje met zulke mooie oogjes en zoveel potentie.
Je leek op mijn Bram, Brampie. Misschien kwam je me enkel even gedag zeggen.
Kleine ster, jij mooi ding, het leven is oneerlijk, je maakte geen schijn van kans. Maar als ik het over mocht doen, hielp ik je weer, want jij was het dubbel en dwars waard.
Dag
Sabine x


 Elmo

Onze allerliefste Elmo,

Sinds 1 oktober zat je bij ons en je was een gezond klein rood katertje van een 3 weken dat de hele dag achter me aan liep en schreeuwde als je op de kattenbak moest om je behoefte te doen. Ik zette je er dan op en je deed alles netjes in de bak. Uiteindelijk werd je toch zelfstandiger en werd je meer peuter. Op onderzoek uit gaan, maar bovenal, hield je mij altijd in de gaten en je was graag bij mij op schoot. En het maakte je verder ook niet uit wie je knuffelde, een knuffel van wie dan ook was prima voor jouw, bezoek of niet, oppakken voor een aai of knuffel was geen probleem en dat maakte jouw apart. Ook lag je graag op je rug op schoot of in onze armen en je wist me vaak tijdens het spelen, als je in mijn handen op je rugje lag, mijn neus te vinden om daar eens lekker in te bijten.  Ik ben van je gaan houden en wist, dat als je naar je nieuwe baasje mocht, ik daar veel tranen om zou laten, maar wetend dat je het super zou krijgen, zeker bij dit koppel. Geen gouden maar een platina mand ! Je eerste enting werd dan ook een feit en een paar dagen later ging je naar je nieuwe adres. Alleen was je die ochtend wat sloom en wij zeiden nog dat je wellicht in de nachtelijke uren had lopen spelen en je slaap nu inhaalde. Later op de dag een mail van je nieuwe mensen dat je nog niet had gegeten en gedronken en erg veel sliep. Diezelfde avond weer terug bij ons in de opvang.
Na een joepie spuit en vocht onder de huid op maandag begon je 2 dagen later weer goed te eten, maar de dag erna op donderdag  was het weer helemaal mis. Even leek het de dinsdag  erop dat je ging winnen maar dinsdagnacht  kreeg je een koortsaanval en weer fikse diarree. Woensdag heeft de dierenarts je nog geprobeerd erbovenop te krijgen, maar in de loop van de middag zakte je steeds verder weg. Na 11 dagen dokteren waarvan de laatste 3 dagen bij de dierenarts aan het infuus begon het meer en meer duidelijk te worden dat je dit gevecht zou gaan verliezen.
De dierenarts heeft je niet verder laten vechten want het was nu een ongelijke strijd die ik ontzettend moeilijk vind te accepteren. Ik had nog zo graag vele mailtjes over je willen ontvangen over hoe het met je gaat en hoe ondeugend je nu wel weer was geweest, maar het was niet weggelegd voor je.
Elmo, kereltje van ons (en dan spreek ik ook namens je nieuwe baasjes), een plek in ons hart heb jij veroverd en we zullen je nooit vergeten. Wat zijn we ontzettend van jouw gaan houden. We zijn blij met de momenten die we met je mochten doorbrengen en zijn je dankbaar voor wat jij gaf ! En wat erg voor je nieuwe gezin dat ze je maar 1 dag thuis hebben gehad. Zij verdienden beter, maar ook voor hen is het zeer moeilijk te bevatten.
Je was er 1 uit duizenden, maar het mocht niet zijn. Rust zacht Elmo, ons eeuwig klein lief ventje…
Fam. Wijenberg en je nieuwe gezin De Groot.
 

Sunshine



Het leven is oneerlijk he jong...
Je kwam als een hoopje ellende bij ons binnen, doodsbang dat je was voor ons mensen maar een allemansvriendje van onze katten. Heel langzaam ontdooide je ook naar ons toe en stiekem dachten we eraan je te adopteren.
We hebben een paar maanden van je gekke fratsen mogen genieten, je salto's door ons huis en wij zagen dat je gelukkig was. Onze nep Halloween spinnen die ik iedere avond weer in hun web hing werden er door jou telkens weer vakkundig uitgehaald.

Toen werd je ziek, heel erg ziek...
We hebben een van de moeilijkste beslissingen van ons leven moeten maken, we hielden teveel van je om je te laten lijden en het verloop van deze verschrikkelijke ziekte af te wachten.

Dag kereltje, dag Sunshine, je zal in ons hart altijd een zonnetje blijven.

Harry, Anki, David, Jamo en natuurlijk je grote vriend Mistral

Coco



Dag Coco,

Je heb nu je verdiende rust manneke. Je bent weer samen met je zus Chanel. Ook jij hebt de strijd verloren.
Op de foto ben je nog alert en lig je bij grote broer en zus Thommy en Thalula. Graag had ik wat meer van dit soort foto's van je willen maken, maar helaas. Ik heb genoten van je laatste spinnen toen je vanmorgen in bed nog een laatste keer lekker tegen me aankroop.
Manneke ik hoop dat je me het niet kwalijk neemt dat ik, samen met de DA ,voortijdig een einde aan je strijd gemaakt heb, je had pijn en je was kansloos. We wilden je niet langer laten lijden.
We hebben alles eraan gedaan om je er doorheen te krijgen, maar het heeft niet mogen zijn.
Manneke slaap lekker en geef Chanel maar een dikke knuf van ons.

Katten kusjes van thommy en thalula en dikke kussen van ons
Jos, Myrthe en Silvia

Ailey



Ailey,

En het ging toch zo goed meisje, de 1e drie dagen van je leventje waren kritiek en jij had het overleefd. Je broertje en je zusje niet...
Je kwam goed bij, je was een pittig dametje. Ik had zelfs al heel trots een filmpje van je gemaakt wat veel mensen bekeken hebben.
En toen opeens, je lag heel slap in de couveuse, ik dacht dat je alleen maar erg vast sliep, mijn hart stond stil.
Sorry Ailey, Ardal en Arin ik heb jullie moeder niet kunnen vervangen....

XXX
Anki



Jente

Chanel

Dag kleine Chanel,

Op de foto lig je nog lekker in de armen van grote vriend takkie. Je voelde je al niet lekker.
Zondag had je opeens geen zin meer in eten, al het lekkers wat ik je gaf wilde je niet.
De kleine beetjes die je binnen kreeg kwamen er vaak weer uit.
Het enige wat je wilde is lekker liggen tegen ons aan of tegen je broertje coco of de rest van het katten spul.
Maandag naar Brecht, maar die kon niets vreemds vinden. Met wat hulp van Brecht weer naar huis. Dinsdag de hele dag je proberen te verleiden met allerlei lekkers. Helaas je wilde niet.
Woensdag morgen heb je weer overgegeven nadat ik je een beetje ad gevoerd had.
Maar weer naar Brecht. Die heeft je daar gehouden en aan een infuus gelegd. Komt wel goed dacht ik.
Vanmorgen hoorde ik van Brecht dat je als een bolletje in je slaapt bent overleden.
Het vechten voor je leven was toch te veel voor je.
Je broertje mist je, kleine meid. We zullen goed voor coco zorgen.
Grote zus thalula ontfermt zich wel over coco.
Slaapt zacht chanelleke.

Dikke kus van Jos, Myrthe en Silvia

Dag Ardal en Arin

Jullie namen betekenen groot vertrouwen en vrede.
Jullie waren zo klein, zo kwetsbaar. Maar jullie waren zo levendig, we hadden alle hoop dat het wel goed zou komen.
Wij hadden jullie zo graag klaar willen stomen voor het grote leven en een fijn huisje voor jullie willen zoeken.
Maar het heeft niet zo mogen zijn.....
Rust zacht kleine ukjes.

Wij zullen goed voor jullie zusje Ailey zorgen.

XXXX
Harry, Anki, David en Jamo

Lotus, Drabbel, Dorkas en Poef

Slaap wel kleintjes van me. Jullie waren nog geen 24 uur oud toen jullie binnenkwamen, wat een oneerlijke strijd. Jullie stierven elk een dag na elkaar, we moesten elkaar loslaten. Het leven is zo oneerlijk. Zacht knuffeltje voor elk van jullie. Rust zacht.
Sabine

Found You

Jij klein ding.
Je kwam veels te ziek binnen je hebt maar enkele uren geleefd. Je was drie daagjes oud, je kwam ijskoud binnen in onze vzw, zo verzwakt. Onze lieve opvangouders hebben zich de gehele nacht voor je ingezet, maar zij blijven nu achter met een vreselijke dood, de pijn van jou lieverd. Het is niet enkel oneerlijk, ook de pijn waarom.....
Anki
  

Aygo



Dag lieve aygo,

Je ben nu in de poezen hemel samen met je zusje noir en je broertje rouge.
Het leek zo goed te gaan met jou. Je dronk goed, je was aktief. Je spinde zelfs als je content was.
Samen met je broer en zus kwam je maandag bij ons binnen.
Je was toen 4 dagen oud.
Je zus is dinsdag morgen al overleden en je broer volgde op woensdag nacht.
Je leek het goed te doen tot gisteren avond. Je wilde van het ene op het andere moment je fles niet meer.
Ik heb van alles geprobeerd om je te helpen, zelfs nog met een maag sonde maar het heeft niet mogen baten.
Na 8 dagen heb ik ook jou moeten laten gaan.
Je ging heel hard achteruit. Vanmorgen ben je in mijn handen gestorven.
Rust zacht lieve Aygo
Rust zacht lieve Rouge
Rust zacht lieve Noir

Poeze likjes van thalula en dikke knuffels van Myrthe, Jos en Silvia.

Noir en Rouge
Slechts 5 daagjes oud en zo vreselijk zwak... Het mocht niet zo zijn kleintjes.



Okke

Wiebe

Lieve,lieve Wiebe,Zondag in de late namiddag stonden plots mensen aan mijn deur. Er liep al geruime tijd een jonge kater rond, maar ze hadden hem 14 dagen niet gezien. Nu bleek dat er iets goed fout bij je was, je lag met momenten bij hen voor de deur, je mankte met een poot en je was heel mager geworden.
Alle hens aan dek,we zouden je vangen en meteen met je naar de dierenarts gaan. Maandagmorgen om 9u was het zo ver, je zat in het kooitje en regelrecht naar onze Brecht. Ik moest je achter laten, het was inderdaad niet goed met je. Je was echt mager, amper 3kg woog je, maar door je halflange haartjes zag je het niet goed. Je had diarree, teken, vlooien en nog veel meer wat niet oke was. Je werd meteen aan het infuus gelegd, arm ding.
Woensdagavond mocht ik je ophalen, ik was zo blij….je zag er al beter uit, maar je oogjes straalde nog pijn uit.  Thuis gekomen lekker je bedje klaargemaakt, je was een vechter, je genoot van de strelingen en de aaitjes. Je liet je alles welgevallen als ik je de medicatie toediende, niet één keer heb je naar me uitgehaald. In tegendeel….ik kreeg lieve kopjes van jou en likjes met momenten.
Maar donderdag ging het mis, je wilde niet meer eten, je kon bijna niet meer lopen en ik zag aan je dat je je niet goed voelde. Dan kwam er die rotkoorts….bellen naar de dierenarts, weer andere medicatie toedienen en na enkele uren leek het weer beter te gaan. Ik had weer hoop, alhoewel ik diep van binnen wist dat er iets ernstigs met je scheelde.
Ik ben bijna de hele nacht bij je gebleven, ik kon je niet alleen laten. Je keek me aan met je oogjes of je wilde zeggen….Bedankt.  Ik heb je lekker warm gehouden, geaaid, kusjes gegeven, maar tegen de ochtend aan zag het er echt niet goed uit. Meteen naar de dierenarts, en inderdaad…je was helemaal geobstipeerd. Dat ook nog, ik moest je weer achterlaten en kreeg een licht vermoeden dat dit misschien de laatste keer was dat ik je zag. Maar ik had hoop, jij was een vechter, je zou je erdoorheen worstelen.
Niets is minder waar, vanmiddag  kwam het akelig telefoontje. Je bekken was gebroken, heup uit de kom, opnieuw aan het uitdrogen, obstipatie….de letsels waren te erg om je nog te kunnen helpen. Een brok in de keel en de tijd stond even stil….ik heb geen afscheid meer van je kunnen nemen lieve jongen. Ik had je thans beloofd dat ik bij je zou blijven.
Ik had je zo graag je “gouden mandje” gegund, je had een speciale “look”, 2 jaar oud…veel te jong om op die manier te moeten gaan. Normaal zijn afscheidsverhaaltjes leuk om te schrijven, ze hangen vast aan een prettige afloop. Deze keer valt het me zwaar om voor jou een afscheidsverhaaltje te schrijven.
De tranen rollen over mijn  wangen, ik ben mijn zorgenkindje kwijt! Rust zacht lieve jongen, nu hoef je geen pijn meer te lijden. Ik hoop dat je gevoeld heb dat je toch gewenst was in deze wereld.

Je opvanggezin Bina en Chris

Haggis



Goddess

En toen was het stil…..Lieve Goddess, ik nam je mee, je overwon… ALLES!!
Niet meer bang , lekker op schoot, spinnen, spelen.
En toen werd je plots ziek…… Ach, je komt erbovenop meid!
Het ging iets beter, en toen weer heel snel bergaf…
Ik bracht je als de hazewind naar de dierenarts, ze belde me
het gaat iets beter met Goddess. Ze belde me in de avond nog een keertje..
Het gaat weer iets beter dan vanmiddag.
En toen dat verschrikkelijke telefoontje van Woensdagmorgen…. Goddess
heeft de nacht niet gehaald……

Ik ben een heel klein katje
en van een knotje wol
raak ik door het dolle heen
ik ga dan uit mijn bol.
Een duwtje eerst naar voren
en dan weer iets terug
met mijn kleine pootjes
flik ik dat vliegensvlug.
Ik vind het dan geweldig
als het dan rollen gaat
zodat ik dan geen bol meer heb
maar slechts één lange draad

Slaap lekker lieve Goddess, en speel maar fijn daarboven met je bolletje wol.
Neem nog een fijne knuffel mee van ons….. Angela en Peter (waar je zooo dol op was) De kids je zusje en al je andere dierenvriendjes van hier beneden.
 

Nounouche en Noddie

Zo hard gevochten maar het virus heeft gewonnen...


2 kittentjes

85 grammetjes waren jullie maar toen jullie binnenkwamen, 3 daagjes oud en jullie mama was zelf zo vreselijk ziek dat ze je niet kon verzorgen... Jullie hebben het helaas niet gered, jullie waren te klein, te zwak...



Noodle

Lieve Noodle... Je was nog niet lang bij ons en van in het begin waren jij en je broertjes en zusjes al niet in orde. Jullie zaten ver onder gewicht. Jij en Nounouche aten allebei slecht. Echter kwam Nounouche erbovenop, maar jij wou maar niet eten. De rest kwam ondertussen goed bij. Zelfs na een spuitje van de dierenarts om je weer beter te maken, wou je niet eten. We hebben alles geprobeerd, maar je gewicht bleef maar dalen. 's Nachts heb je het dan opgegeven. Dag lieve Noodle, dag lieve schat, hopelijk gaat het je beter in de kattenhemel. x van je opvangmama

Gipsy



Twister en Sprinkel

Twee sterretjes aan de hemel, zo helder zo onschuldig

Jullie waren zo  mooi en zo tevreden...het laatste wat ik mocht ervaren was jullie laatste gespin, ik voel nog jullie warme lijfjes, een laatste kus "slaap wel, tot morgen"
De volgende morgen plots weggerukt uit het leven
Ik hoop met heel mijn hart en lijf dat de pijn kort was

Zolang ik leef is er een grote plek in mijn hart ingericht enkel voor jullie, die is heilig

Nu? word ik gek van woede, agressie en verdriet

sabine en peter

Joep



Lieve Joep,
Een paar weken geleden kwam je bij ons, je was erg bang en erg mager.
Je wilde niet eten en drinken en we waren bang dat je het niet zou gaan redden.
Heel langzaamaan liet je je toch verleiden om een paar hapjes te nemen, en na een tijdje at je lekker uit je bakje.
Vooral de kip die ik voor je kookte was favoriet!
Hoewel je maar kleine beetjes at, hadden we weer hoop dat je er bovenop zou komen.
Totdat je uiteindelijk toch te ziek bleek; je liet het eten weer staan en zocht een plekje om rustig in te kunnen slapen.
Ik ben blij dat ik nog voor je heb mogen zorgen, en volgens mij vond jij het ook fijn bij ons; je bent uiteindelijk aan ons gewend geraakt, en vond het lekker om geaaid te worden, hoewel dat nog wel voorzichtig moest gebeuren.
De laatste avond heb je zelfs nog spinnend op m’n schoot gelegen.
Dag lieve Joep!

Dolf en Rolf

Paar daagjes oud...

Flodder



Lieve lieve Flodder, je was het grootste en sterkste mannetje in het nest. Jij was de grote man. Nu blijft de rest alleen achter, en zoeken ze troost bij elkaar. Ook ik ga je missen, maatje, je komt uit m'n eerste nestje, en het doet pijn om afscheid van je te nemen. Slaap zacht, schat.
Saskia

Puck



Yana



Wenda

Lief Wenda (tje),
Je kwam bij mij via èèn van onze vaste sponsors, Wenda (en haar man Theo), ze had jou gevonden in een doos, in de buurt van waar ze werkt. Omdat je zo`n lieverd was wilden ze je eerst zelf houden maar helaas ging dat niet lukken.
Bijna 3 weken ben je bij ons geweest en inderdaad je was een lieverd, net geen 3 weken had je nodig om in mijn hart te komen want Wenda daar zit je.
Ik heb je intens moeten verzorgen want je zag er niet uit toen je binnen kwam; vies, vol klitten, je kwijlde heel erg, kale plekken, je vachtje hoorde wit te zijn maar was beige.
Ik heb je dan ook een flinke kam + wasbeurt gegeven met weinig gesputter en je vachtje werd steeds witter en mooier.
Maar al gauw bleek dat jij je vachtje zelf zo vervuilde door de rare manier van eten en het kwijlen wat je deed, je mocht van onze sponsor op hun kosten naar hun dierenarts. Hij dacht aan keelontsteking en je kreeg antibiotica mee voor een week daarna zouden we verder zien en of bloed prikken.
Maar je at zo slecht en ik voerde je bij maar het ging niet zo als we wilden (je had achteraf te veel pijn) en iedere keer als de ijskast open ging, kwam je vlug aan gelopen want je had honger. Maar het ging niet je had te veel last, mijn gevoel dat er echt iets goed fout was werd alleen maar groter, ik dacht niks terug naar die dierenarts, we moeten naar onze Brecht.
Daar was al gauw duidelijk dat die andere arts te lang gewacht had met verder kijken, je kreeg een roesje om goed in je mondje te kunnen kijken en daar zat iets met het vieste woord, namelijk kanker onder je tong en geeeeeeeeeeeeen mogelijkheid om het weg te halen, verdorie waarom. Zo`n lieverd als jij.
Maar er is aan dit verhaal èèn goed ding en dat is dat je gevonden bent want anders was je aan de hongerdood moeten sterven en dat gunnen we niemand.
 
Het gaat je goed onze lieve, oude knotterpot (naar onze katten) Wenda !!!!!!!!!!! Een dikke kus van Danièla, Fred en Mitchell.

Storm
Dag lieve Storm,
zoals een klein wervelwindje kwam jij in ons leven gewaaid. Van een parking onder een vuilcontainer geplukt. Oogjes en neusje vol met etter en snot. Je kon amper ademen, je hebt je ellendig gevoeld. Hups, de auto in en naar de dierenarts, die zou je wel kunnen oplappen, dachten we… Je bleek ook 4 gebroken ribben te hebben die je linker longetje doorboorden. Je kreeg amper zuurstof binnen. Dat hadden we niet verwacht en al helemaal niet gehoopt. Want dat betekent dat je een zwaar voorwerp op je gehad hebt of zelfs een schop tegen je kleine tengere lijfje. Wie doet nou zoiets? Zo snel als je in ons leven kwam waaien moesten we ook weer afscheid van je nemen.
Lieve kleine jongen toch, zo’n beslissing is niet makkelijk om te nemen… Maar je had veel pijn en kans op herstel was er niet… Slaap zacht klein wervelwindje. Als het binnenkort stormt ben jij het die van je laat horen.
Zacht kusje,  je opvangmama’s Sab en Diny

Tess
Tess kwam zo ziek en verzwakt binnen... We konden haar niet meer redden.