In herinnering 2016
| Volg ons op Facebook | |
|
|
2016
Datum binnenkomst - Datum overlijden
Vinnie
juli 2016 - 12 december 2016
Hannah
oktober 2016 - 10 december 2016
Charlotte
november 2016 - 5 december 2016
Ria
oktober 2016 - 2 november 2016
Robin
augustus 2016 - 29 oktober 2016
Tuimel
1 augustus 2016 - 21 oktober 2016
Tuimeltje is niet meer
Tuimeltje is vertrokken,
ze vond dat het tijd werd.
Een aaitje en een kusje, lekker tussen de warme dekentjes op de bank.
Het prikje voelde je niet meer, je had geen pijn. Je sloot gewoon je oogjes.
Nu mag je daarboven zoveel eten als je wil, en weet je? Daar mag je groeien. Daarboven word je een grote meid. Dag schatje x
Sabine en Peter
Lex
september 2016 - 20 oktober 2016
Nala
15 oktober 2016 - 19 oktober 2016
Boris
13 oktober 2016 - 14 oktober 2016
Prutske
12 oktober 2016 - 12 oktober 2016
Relaas van een veldwerkster:
Pfff, kben er niet goed van. Nog nooit zo'n situatie meegemaakt, en ik zal het nooit meer vergeten, ons arm Prustke. Haar leven was veel te kort en het einde veel te hard voor eender welk diertje, zwijg stil een kitten van 3 maand :-(
Ik kon haar meteen pakken door haar kalm te benaderen, en met een handdoek had ik haar meteen in mijn armen.
Onderweg naar de dierenarts hoopten we nog dat het 'goed' zou komen, een katje als Brokkeltje hoopten we, in het slechtste geval. Prutske liet me haar de hele tijd aaien en zo bleef ze ook wakker. Die naam is ze waardig, ze was een schatje.
Saskia hielp ons meteen. Ze zei meteen dat het er erg slecht uitzag na het onderzoek maar dat de scan duidelijkheid zou brengen. Ze had helemaal geen pijn reactie voor de scan, in geen pootjes of staart. Haar blaasje stond erg dik en de vliegen waren haar al te lijf aant gaan langs haar poepje.
Ik kon snel naar huis, tijdens de scan, om Garfield te halen voor zijn chip & vaccinatie zaterdag is er al een kennismaking/plaatsing voor hem.
Toen we terug waren kon Saskia meer vertellen en mocht ik mee voor de scan van Prutske te zien, het was het allerslechtste nieuws. En dan belden we met Sabine en toen hoorde ik ook jou hardop hopen door de telefoon. Ook meteen hopen dat het mss wel zoals Brokkeltje zou zijn.
Maar al dat hopen heeft niets meer kunnen helpen, Prutske zou het niet meer kunnen redden en had erg veel pijn. Ze had een heel lelijke breuk in haar rugje. Niets zoals Brokkeltje en geen hoop meer.
Ik heb afscheid genomen, als dat enigsinds bestaat op zo'n manier van zo'n klein lief pluizenbolletje en we hebben haar zachtjes laten gaan, arm arm klein Prutske toch :-( :-(
We maakten een mooi pootafdrukje van haar en dit kreeg ik mee. Ik heb zelf een mooie foto van Prutske, van onderweg naar de dierenarts. Nu is ze niet naamloos, gezichtloos of zomaar vergeten. Ze heeft een mooi plaatsje gekregen.
Zo jong, zo klein, zo lief en zoveel pijn moeten kennen, ik kan het niet bevatten.
Rust zacht lieve schat,we kenden je maar heel eventjes maar zullen je nooit vergeten Prutske.
Loni
september 2016 - 12 oktober 2016
Norbert
augustus 2016- 10-oktober-2016
Lyam
eind september 2016-9 oktober 2016
Lee
27 september 2016- 8 oktober 12016
Prince
22 september 2016-7 oktober 2016
Mijn lief mannetje Prince,
Helemaal uit Frankrijk meegereisd.. .. Kwam je gezellig bij ons spelen.
Hier was het niet slecht. Warm, lekker eten, en maar liefst 5 vriendjes om mee te spelen. We hebben jou echt wel zien genieten. Vier vriendjes werden groot en druk. Zij gingen naar een ander gastgezin waar meer ruimte was. Jij bleef hier met je vriendinnetje prinsesje Zaya.
Tot onze grote schrik bleek Zaya een hart afwijking te hebben en kort na haar diagnose stierf zij. Jouw vriendinnetje, jouw prinsesje. Jij was verdrietig. En daarbij was je sinds een paar dagen ook nog eens niet zo lekker. Je werd ziek…
Wij wilden niet jou ook nog verliezen. Alles hebben we gedaan. Overal aan alarmbellen getrokken voor hulp. De dierenarts werd gek van onze telefoontjes. Wij trokken er ons niets van aan. Alles voor onze Prince!
Ik zag je achter uit gaan. Mijn schatje, mijn lief mannetjes, kom nou, vecht nou…
In de nacht zag ik dat jij het heel zwaar had. Ik heb je bij me gepakt, ik heb je gewiegd.
Alle wiegend ben je zachtjes vertrokken. Mij in tranen achter latend.
Lieve, mooie, schattige Prince. Zoveel mensen hielden van jou. Er stond al een gouden mandje voor je klaar!
Nu speel maar weer lekker, samen met je vriendinnetje Zaya. Op een plek waar ziekte niet bestaat.
Dag mijn mannetje. Kusje op je kopje van je opvangmama’s.
Lieve kleine Zaya,
Ons prinsesje, ons kleine meisje. Ik moet een verhaaltje schrijven over jou. Over jouw veel te korte leventje kan ik zoveel vertellen. Maar dat we zo ineens afscheid van je hebben moeten nemen, daar heb ik gewoon geen woorden voor….
Je kwam een paar weken geleden bij ons binnen. Een kitten alleen gevonden. Er leek verder weinig aan de hand. Je sliep, je at goed, je groeide. Alleen je naveltje was wat ontstoken. Ritje dierenarts… Je kreeg een kuurtje en wat zalf. Het zou wel genezen .. Na een paar dagen zagen we al een hele verbetering.
Wel viel ons op dat je achter bleef tegenover je leeftijd genootjes en veel en diep sliep. Ook raakte je snel vermoeid. We namen je dan apart en speelden met je zonder dat jij je moe moest maken. Liggend op je rug werd je geamuseerd. We zagen je genieten. Ook zagen we dat jij je minder goed warm kon houden.. Met een warm sokje tot truitje gemaakt was ook dat probleem de wereld uit.
Voor de zekerheid gingen we toch met jou weer even langs de dierenarts. En daar kregen we verschrikkelijk nieuws. Jij had een hart afwijking!
Jouw verhaal en mooie foto kwam op facebook. Gelukkig zagen we reacties over katjes die lang leefden met een hart afwijking. Dat hoopte we voor jou ook.
We raakte zo aan jou gehecht. We begonnen al te fantaseren… Is er een mogelijkheid om voor Zaya hier een thuis te maken. Wij wilde jou best heel lang verzorgen. Jou amuseren als je te moe was om te spelen. Jou knuffelen en wiegen tot je sliep.
Maar op een avond, veel en veel te snel, sloeg het noodlot toe. Je hartje sloeg op hol. Je longetjes liepen vol vocht en je haalde geen lucht meer. Op een late zondag avond werd de dierenarts gebeld en hij kwam meteen voor jou…. Maar ook hij kon niets voor jou betekenen. Je hartje had het begeven, je kon niet worden gered. Hooguit konden we je leven iets rekken. Maar dat zou ook jouw lijden iets rekken betekenen. We hadden geen keus… we moesten je laten gaan….
Klein lief prinsesje Zaya. We hebben zoveel mooie foto’s van jou. Zoveel mooie herinneringen in zo een korte tijd opgebouwd. Daar gaan we aan vasthouden… Ook weten we dat heel veel mensen hebben mee geleefd. Je was geliefd. Ik weet zeker dat je dat gevoeld moet hebben.
Maar toch…we missen je zo…Jij blijft voor altijd ons lief klein prinsesje Zaya!
september 2016 - 1 oktober 2016
Lieve kleine Romeo.
Nog niet klaar om geboren te worden, werd jij op de wereld gezet. Een prematuurtje.
Met 3 kregen jullie de slechtste start ooit. Te vroeg geboren en geen mama om voor jullie te zorgen.
Er werd gezocht naar een mama poes die jullie kon voeden en de nodige warmte en liefde kon geven. Die werd gevonden en even mochten jullie van haar genieten. Helaas duurde dat geluk niet Lang. Deze mama had geen melk meer.
Een van jullie stierf… er werd alles op alles gezet voor de overgebleven 2. . Iedereen was heel bezorgd en wilde het allerbeste voor jullie. Er werd een plek in een couveuse gezocht en gevonden . Helaas mocht het ander kleintje hier niet meer van genieten. Het stierf.
Degene die jou bracht en zo liefdevol had opgevolgd gaf je de naam Romeo.
Kleine Romeo kwam hier in de couveuse. Even waren we heel hoopvol. Je zoog prima aan je flesje. Dronk genoeg, kwam bij in gewicht. Na het flesje ging je motortje aan…prrrrrrrrrrr. Tevreden klein ding.
Op een ochtend dronk je minder. De alarmbellen gaan dan meteen aan. Extra warm…extra opletten.
Je werd slapjes, je ademde moeizaam. Even leek het erop dat je koorts had. We pakte je tegen ons aan. Lichaamstemperatuur. Niet te warm niet te koud. Nadat je weer even in couveuse had geslapen voelde je koud aan. Ondertemperatuur. Zuigen lukte niet meer. Je temperatuur goed houden lukte niet meer… je kreeg het zwaar. Een hele nacht heb ik je tegen me aan gehouden. Gewiegd, gerust gesteld, je kopje hoog om genoeg lucht te kunnen halen. Het werd te zwaar voor jou. Ik kon niet anders, ik moest je laten gaan… In mijn handen, overladen met kusjes, ben je zachtjes vertrokken.
Lieve, lieve Romeo… je mocht maar 10 daagjes oud worden. Zoveel mee moeten maken in 10 dagen.
Ik had het je ze anders gegund. En ik niet alleen, er stond zelfs al een gouden mandje voor je klaar bij de mensen die de strijd voor jou waren aangegaan.
Het is zo oneerlijk.… We hopen dat je in je korte leven gevoeld hebt dat je geliefd was. Dat je de warmte en liefde hebt mogen ervaren.
Rust zacht lieve Romeo, je blijft voor altijd in ons hart!
Een laatste kusje op je piepkleine hoofdje van je opvangmama!
Lucky
september 2016 - 25 september 2016
Diaz
Toen ik je eerste foto zag, was ik verliefd. Ik grapte nog tegen Rob “gelukkig was hij er nog niet toen het opendeurdag was bij buddy kat, of we waren weer een kindje rijker”. Kort daarna volgde het nieuws dat je in de laatste fase van nierfalen was aanbeland en dus niet meer lang zou leven. Ik vond het zo sneu dat je die laatste periode van je leven in een asiel zou moeten doorbrengen. Hoe huiselijk buddy kat ook is, en hoe lief de verzorgers ook zijn, een terminaal katje verdient knusheid, gezelligheid, liefde en stabiliteit, 1 gezicht om zich aan op te trekken. Dus ik stelde me kandidaat om jou hier in huis te nemen. Ik hoopte op maanden, en vreesde voor weken, maar nooit nooit nooit had ik gedacht dat het maar dagen zouden gaan zijn.
Mijn lieve Dizzie, hoe kort je verblijfje hier ook was, je kon ontspannen en je hebt genoten. We hielden van elkaar vanaf het moment dat ik je kopje kuste in buddy kat, en die liefde zal voor altijd blijven hangen. Vandaag voelde ik dat je het niet lang meer zou trekken. Je kreeg nog enkele van je lieve verzorgsters op bezoek, en jullie namen liefdevol afscheid van elkaar. Maar toen zuchtte je, en zagen we het allemaal: jij was op.
Een laatste ritje richting dierenarts, waar je zachtjes van ons heen bent gegaan. Ik heb je in je mooie grote oogje gekeken tot je dit zachtjes sloot, en ben je blijven strelen tot je hartje ermee ophield. Lieve Diaz, ik had je graag langer bij me gehad, veel langer, maar tegelijkertijd ben ik óngelofelijk dankbaar voor elke dag die we samen hebben doorgebracht, in elkaar verstrengeld.
Lieve man, ik ga je missen.
Neusje,
Van je opvangmama <3
augustus 2016 - 23 september 2016
Het zat je niet mee....
Eerst verloor jij je kleine broertje Mauzy.
Na 1 dag kreeg je 3 stiefzusjes Sestri, Svetlina & Cherno. Wat was je blij dat je niet meer alleen was. Toen werd je stiefzusje Sestri ziek ze had ademnood met een longontsteking, maar gelukkig knapte ze snel op dat ze weer naar huis mocht; toen waren jullie allemaal weer samen.
3 dagen daarna kreeg jij op eens flinke diarree uit het niks, we zijn samen verschillende keren bij de dierenarts geweest. Je 2 andere zusjes kregen na 4 dagen ook diarree toen hebben we weer een bezoekje gebracht aan de dierenarts. Toen kreeg jullie sterke medicatie wat bij je zusjes wel aansloeg maar bij jou niet. Ook alle andere dingen sloegen niet aan dus werd je melk met rijst water en met licht verteerbaar voer gemengd, zodat je toch aan gewicht ging toe nemen want je woog maar 205 gram en je was al 4 weekjes.
We bleven samen maar vechten ook al bleef je gewicht stil staan. Om de 2 dagen ging je in een badje met baby olie want door de diarree was heel je buikje, kontje en pootjes helemaal open. We hebben verschillende zalfjes geprobeerd en niks wilde helpen maar ineens sloeg de zinkzalf aan en je buikje heelde en zag niet meer rood.
Afgelopen week ging het zelfs al wat beter met de diarree het begon eindelijk op zalf te lijken. Ook wilde je zelf naar de kattenbak om te plassen dat de couvese geen optie meer was het ging zo goed dat ik de stoffen bench op had gezet met extra 2 lekkere warme snuggle's erin met fijne smoezel dekentjes, knuffels en je stiefzusjes. Overdag bleef de bench open ook kwam je toen vaker om een flesje vragen die ik dan met veel liefde
voor je deed maken elke dag nam je gewicht met kleine stapjes toe, wat was ik trots op je!
Woensdag had je z'n goede dag je dronk bijna alle flesjes leeg. Wat er nu in de nacht mis gegaan is dat kan ik nog steeds niet begrijpen...
Ohh wat schrok ik in de hele vroege ochtend dat ik je voor je mandje vond zo ijskoud
even dacht ik dat je al een sterretje was maar toen ik je oppakte begon je gelijk te piepen
ik heb je zo goed mogelijk proberen op te warmen maar zonder hulp zou dit me niet lukken. Om 6.30 zijn we naar de dierenarts gegaan toen we daar kwamen voelde je al wat warmer maar je was nog zo koud van binnen dat je temperatuur niet meetbaar was
je hebt daar zoveel verschillende prikjes gehad dat ik bang was dat ze je helemaal lek zouden prikken.
Met heel veel pijn in me hart heb ik je daar moeten laten ik heb je nog helemaal bedolven met allemaal liefdeskusjes en woordjes.Kort na 9.00 kreeg ik het telefoontje dat je er niet meer was en dat je naar je kleine broertje was gegaan.
Lief mini meisje we hadden samen zo hard gevochten maar helaas zou ik je nooit zien opgroeien.
Heel veel kusjes en liefs van je opvangmama
Finn
Veel foto's had ik nog niet van je gemaakt, na elke flesenvoeding viel je heel tevreden meteen in slaap.. Tot afgelopen vrijdag, toen merkte ik al dat er iets niet in orde was. Je was niet tevreden na je flesje, je piepte nog wat na. Gisteren was het helemaal dramatisch, ik kreeg je amper stil. Ik werd alleen maar stiller, want als het niet goed met jou, krijg ik een steen op mijn maag en wil ik jou een beetje rust instralen. Maar ik faalde. Twee intensieve dagen, met vanavond: het afscheid.
Je mocht niet groeien, hoe oneerlijk. Je was en bent een heel mooi kittentje en je spinmachientje hoor ik nog steeds, want het piepen wil ik vergeten x
25 augustus 2016 - 28 augustus 2016
Lieve Zola,
Met maar liefst 7 broertjes/zusjes kwam jij bij ons. Stuk voor stuk veel te klein voor jullie leeftijd.
Jij nog geen 100 gr. Er werd gretig van het flesje gedronken, behalve jij . Jij had geen trek. Jij wilde aldoor slapen, liefst in foetus houding. Heel rustig en kalm, dat wel.
Wij besloten dat het beter was als enkele zusjes vertrokken naar een ander lief gastgezin zodat voor allemaal wat meer tijd was. Zo kon ik vooral jou meer aandacht schenken.
Gister werd je ineens actiever. Je begon wat rond te scharrelen, kreeg een beetje interesse in je omgeving. Je gewicht was boven de 100 gr en wij kregen hoop.
Je kwam op facebook. Je was duidelijk heel erg geliefd door heel veel mensen.
In de nacht werd je weer stiller. Je dronk nog nauwelijks. In de ochtend zag ik dat het heel slecht ging. Ik heb je alles gegeven wat je nodig had. Daarna ben je in een dekentje gerold lekker tegen mij aan komen liggen. Zoals jij dat zo graag had. Zo ben je langzaam , heel zachtjes vertrokken…
Lieve klein mupke. We vergeten je niet! Je was een strijder maar dit kon je niet winnen.
Rust zacht nu mijn kleintje!
Een laatste kus op je lieve bolletje van je opvangmama’s.
Bialy
juli 2016 - 25 augustus 2016
Mooi, vrolijk, vinnig sterk katje van me. Jij was de kartrekker van de drie, jij nam je vriendjes altijd op sleeptouw. Daarom is dit nog moeilijker te vatten.
Jij sterke beer, daagde je zieke vriendjes uit, je zijwaartse sprongetjes impulsief en ongedwongen. die ondeugende blik. We moesten zo lachen om je. Vondeltje. Vondeltje.
Ik ging een dagje werken in ons asiel Villa Vagebond, en nam je vriendjes mee. Zij waren ziek en hadden extra hulp nodig, jij zou je wel redden tussen onze grote binken. Eten en drinken voldoende.
Maar had ik het even goed mis.
Ik kwam in de avond thuis en je was beroerd. Peter waarschuwde me. Dus ik liet alles vallen, en alle aandacht ging naar jou, alle zorg, medisch ingrijpen. Je vloog weer, het deed je goed, je was weer vertrokken, uitbundig.
Een zucht van verlichting.
Ik wist niet dat de dood je in de greep had.
Vandaag had je weer een dip, dus alle zorg ging naar jou. Ik deed alles wat in mijn macht lag. Je was stabiel, ook Peter hielp keihard mee. Maar het onderbuik gevoel zei me dat je echt naar de dierenarts moest. De afspraak werd gemaakt, de volgende morgen zou je bekeken worden.
Toen kwam de doodskreet, totaal onverwachts, volledig te snel, te raar, te stom.
We zijn 's nachts gaan rijden en je lag zo kalm in mijn handen, ik wilde zo voorzichtig zijn. Je lieve hoofdje, je guitige oogjes, niets meer.
Lieve Vondel, mijn schat, we lieten je gaan. Ongeloof. Jij was weg.
Spring-in-het veld, wat schuchter, je mooie blik, mijn god wat mis ik je.
Mauzy
12 augustus 2016 - 13 augustus 2016
Trixie
5 augustus 2016 - 9 augustus 2016
Ally
juli 2016 - 25 juli 2016
Manu
juni 2016 - 13 juli 2016
Timon en Pumba
10 juli - 11 juli 2016
Julien
begin juni - 2 juli 2016
Hummeltje
10 juni- 11 juni 2016
Floyd
28 mei - 30 mei 2016
Cathy
22 mei - 29 mei 2016
Lieve, lieve Rosie-Cathy.
Net een week geleden kwam de vraag of jij bij ons mocht komen wonen. FeLV+, nog heel jong, pas 9 maandjes. Je zat in een bench op de faculteit.
Natuurlijk was je welkom. Hier zijn soortgenootjes met hetzelfde “probleem”.
We wilden jou graag nog een hele tijd laten genieten. Je het katje laten zijn zoals dat hoort. Met de andere katten rennen, spelen, vechten…. Doen waar jij zin in hebt en gewoon genieten van het leven!
Je kwam. Lief nieuwsgierig ding. Meteen het hele huis verkennen. Eens zien wie er zoal als speelkameraad kan dienen.. Het begon zo leuk. Mooie Cathy sloot meteen aan.
Maar veel en veel te snel sloeg het noodlot toe! Je at niet, je werd sloom, wilde niets meer. We zagen je bijna per uur achteruit gaan.
We zijn snel met je naar de dierenarts gegaan. Het bleek niet goed. Je ziekte had jou al volledig in zijn macht. Dit werd een gevecht dat jij niet kon winnen.
We wilde je alle ellende besparen ,daarom moesten we je laten gaan..
Hoe oneerlijk, zo jong, nog zo weinig mogen genieten! Waarom toch??
We hadden jou zo veel meer gegund! Nu kunnen we alleen maar hopen dat je gevoeld hebt dat er echt wel van je gehouden is!
Lief schatje, speel nu maar vrij waar en met wie jij maar wilt.
Je was maar even bij ons, maar je hebt je plek veroverd als “katje dat we nooit zullen vergeten, voor altijd in ons hart”. We zijn blij dat we jou hebben mogen leren kennen.
Rust nu maar zacht lieve Rosie-Cathy.
Irina
april 2016 - 19 mei 2016
Remy
14 mei 2016 - 15 mei 2016
Pol
14 mei 2016 - 15 mei 2016
Loeki
april 2016 - 12 mei 2016
Bartje
april 2016- 8 mei 2016
Fiezel
maart 2016 - 19 april 2016
Miep
12 april - 13 april
Lieve kleine mini Miepje,
Wij werden gebeld om jou te komen halen. Je mama zorgde niet voor jou. Daar lag je dan, piepklein, waarschijnlijk net een dagje oud. Wat een vreselijk slechte start. Wij gaven je een flesje en je zoog krachtig. Dat maakte ons blij, een goed teken!
De uren daarop volgend leken goed te gaan. Je piepte, je dronk, je sliep tevreden. Wij waren constant om je heen. Je sliep in de couveuse, maar onder toeziend oog van ons. Alles wat voor ons zo belangrijk schijnt te zijn, vervaagt op het moment dat je jong leven in handen hebt. Dan is nog maar 1 ding van belang... onze kleine Miep!!! Wij hadden dan ook snel in de gaten dat jij onrustig werd. Je had pijn, kon je plekje niet meer vinden.
Alles werd gedaan, alle toeters en bellen gingen rinkelen voor jou, klein ding.
Helaas lukte het niet, je was te teer, te klein.
Langzaam zagen we je gaan. In de handen van een van je opvangmama’s ben je uiteindelijk rustig weggeglipt.
We hadden je zo graag groot zien worden, zo graag weken lang alles aan de kant gezet voor jou. Het mocht niet zo zijn. Je hbet nu rust en vooral, geen pijn.
Speel nu maar fijn aan de andere kant, met alle vriendjes die wij eerder hebben moeten laten gaan. Je mocht maar een paar uur bij ons zijn, maar bent voor altijd in ons hart!
Dikke knuffel en kusje op je kleine kopje!
Liefs van je opvangmama’s Sonja en noémi.
Ben
2 maart 2016- 3-maart-2016
Je kon amper nog bewegen
 (1).jpg)
.jpg)
