Baasje gezocht

Hai haaaaiiiii,

ik geloof dat ik me even moet verstellen nu?
Nou, zoals jullie al wel weten is mijn naam Sokje. Je kan mijn verhaaltje ook bij ‘Wat maken we mee’ lezen. Ik ben betrokken geraakt in een auto-ongeval. Ik lag te kermen van pijn op straat want alles deed ‘auw’. Om nog maar te zwijgen over alle blauwe plekken en kneuzingen.
Gelukkig ben ik door super lieve mensen van het straat gehaald en die vertelden me dat ik een kranige poes ben (wat echt wel waar is hoor! Ook de opvangmama’s knikken hier voluit ‘ja’).
Gelukkig mocht ik van de gsm-mevrouw de vzw binnenkomen en zo ben ik bij de dierenarts langs gebracht die een kaak- en bekkenbreuk vaststelde. ’t Moet een gek zicht geweest zijn… Gelukkig heeft plastische chirurgie mij geholpen en staat mijn mondje weer mooi recht. Na een aantal dagen in het dierenziekenhuis mocht ik mijn valiesje pakken en in mijn tijdelijke huisje gaan wonen bij mijn opvangmama’s. Ik had verplichte benchrust bij mijn opvangmama’s -op voorschrift van de dierendokter- om mijn bekken te laten genezen.
De eerste dagen zaten ze hier in spanning te wachten of mijn blaas wel zou werken. Ik heb ze dan maar snel gezegd dat ze zich niet zo druk hoefden te maken, ’t werkt allemaal immers prima.
Ik ben een nette dame hoor en ga perfect op de kattenbak. Het enige minpuntje van mezelf is dat ik mensen nog niet echt super super leuk vind op dit moment. Een keertje aan de vinger snuffelen of een kort aaitje op mijn rug: prima. Maar elke dag gaat het een stukje beter. Ik zoek dus een thuisje waar ik gewoon mezelf kan zijn en me mag afzonderen als ik daar even nood aan heb. Ik zal wel van je houden hoor, alleen een beetje op mijn gekke manier... Maar er moet toch iemand zijn die ook katjes zoals ik leuk en aardig vindt? Ik heb al zovéél meegemaakt in mijn korte leventje.
Ik wil gewoon een baasje die van me houdt zoals ik ben… Tenminste, dat is mijn wens. Véél vraag ik niet, toch?

Kleine snuffel, Sokje.

Update 07/03/2011: Hai, even een kleine update hier van Sokje aka Sokkedoos. Ik ga ook meteen vragen of ze een nieuwe foto van me op de website willen plaatsen, want op die oude foto sta ik niet leuk vind ik. Mijn opvangmama’s hebben vandaag een mooie foto van me genomen en zoals jullie kunnen zien ben ik bijgekomen in gewicht. Mocht ook wel hoor, want wat was ik mager toen ik hier toekwam. Ik eet zo graag, vooral brokjes. Merk, grootte, kleur maakt me allemaal niet uit. Ik ben niet kieskeurig. Ik ben hier al helemaal op mijn plekje, al weet ik dat dit huisje hier maar tijdelijk is tot ik geadopteerd word. Ik ben een gekke sokkedoos volgens mijn opvangmama’s. Nou ja, ’t is waar hoor, de laatste tijd ben ik weer helemaal mezelf geworden en heb ik weer zin in het leven. Ik geniet ten volle en dat zie je wel als ik speel. De mama’s hebben daar al een filmpje van proberen te maken, maar ik ben hen telkens te slim af. Tja, ze moeten niet zomaar alles van me op internet gaan gooien. Ik vind andere katten zo leuk, daar ga ik helemaal gek mee doen en lekker ravotten. Vooral Mao en Merel vind ik hier leuke meiden om mee te spelen. Met Mao speel ik vaak verstoppertje. Hier op de salontafel ligt een mandje –waar meestal Noike ligt in te slapen als ze niet op bed ligt- en daar ga ik me lekker in verstoppen zodat Mao me niet ziet. En dat werkt, op den duur moet ik gekke bekken gaan trekken zodat ze me eindelijk ziet, anders is er aan dat spel ook niets aan. En soms doe ik zo gek dat ik met mandje en al van tafel donder, haha. Ik zou het liefste een thuisje vinden bij iemand die me neemt zoals ik ben, want knuffelen doe ik nog altijd niet. Maar ik ben een spring in ’t veld en ik zal jou ook doen lachen met mijn gekke kunstjes. Meerdere soortgenoten is een must. Zo, ik ga weer verder smikkelen. Knipoogje, Sokje.