Geplaatste dieren

Door de jaren hebben vele dieren van VZW Zwerfkat in Nood II een gelukkig huis weten te vinden. Op deze pagina's vindt u een archief van deze dieren, met een foto en verhaal van het nieuwe baasje.

2024 | 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | 2006 | Eerder geplaatste dieren

December | November | Oktober | September | Augustus | Juli | Juni | Mei | April | Maart | Februari | Januari

In APRIL 2008 hebben 5 dieren een baasje gevonden:

Geplaatste katten
Ga naar geplaatste honden

Geplaatst op 17-04-2008
Mila109

Mijn allerliefste liefste,
Ik weet nog goed dat ik je ging ophalen bij onze dierenarts, december vorig jaar. Je was de dag ervoor als spoedmelding bij hem binnengekomen, mager, uitgedroogd, onderkoeld en in shock…
Je bleek ook nog blind te zijn, arme schat en je leek het nog niet lang te zijn want je was erg depressief, je kon totaal niet met je blindheid omgaan.
Ik nam je mee, met de bedoeling dat je een paar daagjes zou blijven bij mij, ter observatie. Daarna zou je in opvang gaan bij een ander gastgezin.
Maar ik zag hoe moeilijk je het had en meer tijd nodig had om tot rust te komen, dus besloten we dat je bij mij in opvang zou blijven.
Ik had in het begin zo met je te doen, meisje. Je liep overal tegen op, je wist je geen raad. Je leek zo verdrietig…
Ik hielp je met je blindheid om te gaan en troostte je vaak, maar kon slechts mijn best doen, want je was zo erg in jezelf gekeerd dat ik moeilijk contact met je kreeg.
Het heeft een poos geduurd, maar langzaam maar zeker zag ik je veranderen; je bloeide voorzichtig open en je reageerde op mij.
Ook kon je steeds beter je weg vinden op je kamertje en leerde je vertrouwen op je andere zintuigen, je stond stevig in je witte sokjes. Zo mooi om te zien!
Toen je in januari gesteriliseerd werd, ging het mis…. Je werd steeds zieker en uiteindelijk moest je opgenomen worden bij onze dierenarts, Brecht.
Het was allemaal goed mis met je en de dierenarts zag het somber in.
Ik bereidde me voor om afscheid te nemen van je, toen Brecht me vertelde dat je zojuist wat had gegeten en dat het wat beter met je ging.
Ik was zo blij, schat, ik had weer een beetje hoop!
De derde dag mocht ik je mee naar huis nemen, daar zou je verder behandeld worden en beter opknappen. En zo ging het, mijn liefje, je knapte langzaam op. Mijn hoop op beterschap was terug. Mila had weer toekomst!
De gedachte om jou nu nog te laten gaan werd wrang.
Jou nog laten gaan naar een nieuwe omgeving bij nieuwe mensen, met jouw blindheid en gevoelige karaktertje, moest ik je dat nog aandoen op je ouwe dag? Na alles wat we saampjes hebben meegemaakt, na jouw leven in mijn handen gehad te hebben…
Ik moest je de kans geven of je zou kunnen aarden beneden, en de aanwezigheid van mijn andere katten zou accepteren.
Ik was er bang voor, want ik ken jou, Milaatje. Je bent een lief, maar o zo pittig dametje als iets je niet bevalt.
De introductie verliep moeizaam, maar met wat tijd en geduld ging het steeds beter.
Je voelt je nu prettig in je speciale hoekje, met je vertrouwde spulletjes.
En ik….ik ben zo opgelucht, zo blij, ik kan het wel uitschreeuwen, want nu Milaatje, nu kan ik niet anders meer.
Je blijft lekker bij mij wonen, je moet nooit meer weg!
Welkom thuis, mijn allerliefste Mila….
Opvangmama Els en je nieuwe huisgenootjes Jody, Sammy en Bennie

Geplaatst op 14-04-2008
Robin111

Robin vertelt:
Dag mensjes!
Ik ben Robin, ik ben volwassen aan het worden zeggen ze. Daar merk ik zelf niet veel van. Ik speel nog steeds even graag en heb nog steeds mijn (opvang)mama nodig om mij te troosten en vertroetelen. Ik ben wel groter en sterker geworden.
Ik snotter nog een beetje en mijn oogjes tranen soms, maar de dokter zegt dat ik al veel beter ben. Ik moet geen pufjes meer voor mijn longen!
Zoals ik al zei speel ik zeer graag. Daarbij doe ik de gekste dingen, ik ren en spring en steel stiekem de haarbandjes van mijn mama.
Jitske is mijn beste vriendinnetje, al vind ik dat ze soms te veel rond mijn mama hangt... We spelen en knuffelen samen en hebben soms een beetje ruzie zoals echte vriendinnen dat wel eens hebben.
Volgens mijn mama ben ik grappig, ik maak veel geluidjes als ik speel of als ik aandacht wil.
Wat ik ook erg leuk vind nu dat ik terug beter kan zien is naar buiten kijken, naar de vogeltjes in de bomen. Daar zou ik graag mee spelen.
Soms ben ik nog een beetje bang, als er iets is wat ik niet ken, maar als mijn mama me dan zegt dat het niet eng is gaat het snel weer beter.
Nu moet ik weer verder gaan spelen, tot de volgende keer!

Geplaatst op 12-04-2008
Pjotr101

Liefste Pjotr van me

We hebben samen het begin van je grote avontuur meegemaakt.
Ik kreeg een spoedmelding in Tongeren. Je was aangereden en je zat in een hoekje ineengedoken aan de grote drukke ring.
De meldster wilde je niet helpen, want de patatten voor haar kinderen gingen VOOR het redden van jou. Ze wilde op geen enkel wijze iets meewerken.
Ik ben diezelfde avond nog in mijn auto gesprongen om jou te helpen, lief ding.
Het was een avontuurlijke vangactie, want je had er helemaal geen zin in. Ik heb je resoluut moeten grijpen, voordat je onder het hek zou verdwijnen.
Je bekken was verbrijzeld en je poot was ook nog es gebroken.
Je was zo bang in het begin lieve Pjotr..
Je pootje werd eerst geopereerd, maar helaas bleek je pootje verlamd te zijn.
Vervolgens werd je pootje geamputeerd, je zou verder in het leven moeten op drie pootjes.  Maar dat waren ook nog spannende uren, want.....kon je achterpootje de verbrijzelde bekken opvangen....kon je echt lopen.
Nou, dit was voor jou GEEN ENKEL probleem!
We hebben samen de gehele weg afgelegd, en wat stonden we toch versteld van jouw doorzettingsvermogen. Je bloeide helemaal open.
Je maakte al snel contact met onze eigen katten, je werd onmiddellijk geaccepteerd. Je hobbelde vrolijk door ons huis, en met de dag zagen we steeds meer zelfvertrouwen in jou.
Je durfde de wereld aan: bracht je eerst je dagen boven door, de laatste week was je alleen maar beneden te vinden.
Je prachtige ogen zullen voor altijd in mijn geheugen gegrift staan. Je was adembenemend mooi, en die blik van je...... die was kwetsbaar, mooi, lief en ontluikend.
Dit hadden jouw baasjes al heel snel door, want ze waren op slag verliefd op je. Ze kwamen zelfs helemaal uit Spijkernisse op bezoek voor jou, maar liefst 2 1/2 uur rijden!
Vandaag kwamen alweer die lieve mensen ( met een grote bos rozen), maar ditmaal mocht je mee. Joyce en Maarten zijn dol op je, ze zijn lief en houden nu al enorm van je.
Ik heb met een 1000% goed gevoel jou afgestaan aan je nieuwe baasjes lief ventje van me.  Je gaat het maken, weet je dat?
De wereld ligt nu aan jouw voeten, samen met Joyce, Maarten en je nieuwe vriendjes Lois en Luna zul je voor altijd gelukkig zijn.
We houden van je, we missen je, maar vooral: wat gunnen we dit jou toch............ Van straat geraapt, pootamputatie en nu schijnt en schittert de zon enkel voor jou!  zachte aaitjes , Peter, Sabine en al je poezenvriendjes x

Reactie eigenaar:
Hoi Sabine,
Hoe gaat het met jullie?
Hier gaat alles goed. Met Pjotr gaat het super!!! Hij heeft van de week bij mij op bed geslapen, nadat Maarten naar z'n werk was gegaan was ik in slaap gevallen. Na een halfuurtje werd ik wakker en wilde ik eruit gaan, maar ik kon me niet omdraaien. Wie lag daar tussen mijn benen te slapen... PJOTR!! Op dat moment voelde ik mij zo gelukkig! Natuurlijk gelijk Maarten gesmst :-)
's Middags zat ik op de bank tv te kijken, komt Pjotr bij me op de bank zitten en kruipt zo op schoot! Ik wist niet wat ik zag, ik was zo verbaasd. Het ging wel heel snel, kon net geen goede foto maken. Maar heb wel leuke/lieve foto's van hoe hij naast me lag.
Verleden weekend hebben we de ren gemaakt. Onze lieve vaders hebben in de regen buiten gestaan en keihard gewerkt. Maar het resultaat is geweldig en de katten vinden het heerlijk!
Zondag gaan we de ren verder aankleden en zal ik weer foto's sturen!
Vandaag moest ik vroeg op om naar school te gaan en ik doe de voordeur open komen Lois en Pjotr nieuwsgierig aanrennen. Ik was op tijd om Lois vast te houden voordat ze naar buiten zou glippen en had verwacht dat Pjotr niet zou durven... nou mooi wel. Hij sprong over Lois heen, zo naar buiten!!!
Hij durfde niet ver en zat overal nieuwsgierig aan te ruiken, maar ik schrok wel hoor! Toen kwam de truc hoe doe ik hem weer naar binnen... lokken lukte niet, dan maar optillen. Vond ie niet zo leuk, maar hij liet het redelijk toe!
Het is zo'n heerlijk dier Sabine! En met z'n 3en gaat het ook hartstikke goed!
Groetjes Joyce

Foto bij eigenaar gemaakt:

Geplaatst op 08-04-2008
Zwietie123

He lieve Zwietepiet,
Ik weet nog hoe je hier binnenkwam.
Een klein bolletje ellende. Je was doodsbang, zag bleek en je vachtje zat vol beestjes.
We dachten dat je 3 of 4 maandjes was, maar de dokter vertelde dat je zeker al een jaar was.
Na een tijdje liet je je aaien en daarna liet je je passief overal meenemen.
Opeens begon je ervan te genieten en begon je tevreden te knorren. Vanaf toen ging het alleen maar beter met je.
De eerste keer dat we je stemmetje hoorde, waren we helemaal ontroerd. Je riep ons toen je ons even niet meer zag.
En de eerste keer dat je met Pippi speelde, Pip was helemaal verbaasd.
Je gaat nu wonen bij twee lieve mensen die je lekker gaan verwennen.
Geniet ervan liefje.
Dikke kus van Michiel, Tom, Julie, Pip, Wolf, Kiran en Lianne.

Geplaatst op 06-04-2008
Fancy16

Lieve Fancy,
Afscheid nemen went nooit!
Kleine lieve muis van ons, ik zie je nog zo binnenkomen. Je liet je zelfs aaien, zo verstijfd was je van angst.
Naderhand werd ook duidelijk dat je daar nog niet zo'n fan van bent, maar dat komt misschien nog wel.
Je hebt enorme sprongen vooruit gemaakt in de twee maanden dat je nu bij ons bent geweest. De laatste paar weken liep je lekker door het hele huis en dat vond je maar wat gezellig.
Ondanks dat je het in het begin beneden nog eng vond, lag je er toch altijd bij in het mandje op een stoel onder de tafel. Daar voelde je je veilig.
Na twee daagjes voorzichtig 's avonds eens komen spelen en weer een aantal dagen later, deed je niets anders meer. Je vloog met onze Caya door het huis. Trap op, trap af en maar stoeien.
Ook kwam je de laatste dagen wel eens een kijkje nemen op de bank en onze voeten liet je maar niet met rust. Daar kon je zo leuk naar hengelen.
Ik weet zeker dat wij deze keer niet de enigen zijn die jou gaan missen. Onze vier katten missen je denk ik nog meer.
Jij kreeg het namelijk voor mekaar om ze allemaal rond te laten rennen met jou 's avonds. Dan hadden jullie met z'n vijfjes speeluurtje.
En vooral je vriendinnetje Caya zal je nog wel gaan zoeken.
Maar jij gaat nu gezellig wonen in Riemst bij twee grote katers, die net hun vriendje hebben verloren. Ze hebben nu verdriet en jij moet weer wat blijdschap gaan brengen daar.
Je zult wel even nodig hebben, maar ik weet zeker dat dat wel gaat lukken. Zo'n lief klein meisje, daar moeten ze allemaal wel verliefd op worden.
Zet 'm op lieve Fancy.
Als afscheid een hele dikke knuffel van je vriendjes Mowgli, Nala, Balou en Caya en een kus van je opvangpapa en -mama Rob en Chantal

Het overzicht van de te plaatsen dieren vindt u op de pagina baasje gezocht