Wat maken we mee
2024 | 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | Eerdere berichten
December | November | Oktober | September | Augustus | Juli | Juni | Mei | April | Maart | Februari | Januari
26-08-2010
Blijft druk
Beste lezers,
Het houdt hier niet op met de drukte... vandaag weer een spoedmelding uit Mol: drie kleine ukken die hulp nodig hadden...Drie papfleskindjes zonder mamma. Gelukkig konden ze direct terecht bij ons opvanggezin.
Gastgezinnen gaan op vakantie, dus moeten we schuiven met de nesten.
Morgen kunt u het interview, nl de Jinx marathon volgen op ATV, de Antwerpse TV. Sheila zamelt geld in voor Buddy Kat door een ware marathon te lopen! Wij gaan haar aanmoedigen, komt u ook? http://www.atv.be/dag-tv
We krijgen dagelijks meldingen, maar we kunnen helaas niet alle dieren helpen. Het raakt ons ook, maar we doen ons best....u kunt altijd voor advies terecht op: advies@zwerfkat.com Onze collegas staan u te woord.
Spoedgevallen gaan ten alle tijden voor....hopelijk kunnen we rekenen op uw begrip.... we zitten absoluut niet stil achter de schermen.
26-08-2010
In ons gastenboek
Onze Eveline heeft een gevonden ziek diertje teruggegeven aan eigenaar, dank aan Eveline. We zijn trots op haar!
Meldpunt Amevedi Limburg
Namens de 18-jarige kater Yuri wil ik je nog hartelijk bedankten dat je hem zo liefdevol hebt opgevangen en de melding van vermissing van Yuri bij ons op de site hebt gevonden. Yuri werd op 16 augustus vermist in Maastricht en op 23 augustus als vermist opgegeven bij Amivedi.
Jij hebt hem daar op 24 augustus al herkent aan de beschrijving en zijn foto.
Op 25 augustus heeft de eigenaar Yuri weer liefdevol in zijn armen kunnen sluiten.
Wat een perfecte samenwerking! Dank daarvoor.
Namens Amivedi Maastricht Monique Oerlemans
19-08-2010
Jij bent weggegooid
Drie dramatische meldingen..
In deze doos bevonden zich drie kittens. Voor de deur van onze vrijwilligster gedropt. Mooie actie nietwaar? Gelukkig had de doos luchtgaatjes...wat een afschuweljke melding.
Bedankt he, beste dierenvriend, goede dumpactie, chapeau!
Zelfde dag wordt er een klein poesje gedumpt in papierbak aan de weg. De vuilnisman haalt zoals gewoonlijk alles op en dit diertje verdween bijna in de container! De vuilnisman was alert en viste het dier eruit. Naar hem gaat alle hulde! Het poesje is gered..
Dan worden er in Genk drie gekke kittens gesignaleerd: ze kunnen niet lopen, vliegen door de lucht.
Ze strompelen, en kunnen hun pas niet vinden.... eentje is er ondertussen gevangen en heeft inderdaad problemen met kleine hersens.
Hoe zal het de rest vergaan..
15-08-2010
Ruben's gastgezin aan het woord
Voor een "wild" katje liet hij het allemaal goed toe, het dwangvoeren. Hij slikte ook steeds vaker zelf af, maar het spuitje werd hij nou toch wel zat. Het kostte hem teveel energie en ik kreeg er steeds minder in. Ik maakte me zorgen, want hij heeft die voeding zo hard nodig! Niet alleen voor de voedingsstoffen, maar ook voor het vocht en de extra vitamientjes e.d.
Vorige week zaterdag toonde hij plots interesse in de bak waar de voeding in zat. Snel heb ik wat in een kommetje gedaan en wonderbaarlijk genoeg begon het ventje zelf smakelijk alles op te likken! Wat een opluchting!!!!! Zo krijgt hij veel meer binnen en kan hij zich ook niet verslikken! Dit had ik echt niet durven hopen, het is zo een kanjertje!!
Daarna ging hij zich lekker wassen en viel hij weer in een diepe slaap.
Dit ging een aantal dagen heel goed. Hij at goed zelf, voelde zich steeds meer ontspannen en speelde zelfs af en toe met mijn vinger.
Helaas heeft hij toch weer een terugval gekregen.....
Zijn eetlust werd steeds minder tot hij vrijdag alleen 's ochtends nog een beetje at en de rest van de dag niks meer wilde. Zelfs lekkere catmilk trok hem niet. Hij was teruggetrokken en leek met zijn houding te zeggen dat hij met rust gelaten wilde worden.
Het voelde helemaal niet goed en ik besloot vrijdag toch weer met hem langs de dierenarts te gaan.
Ook de dierenarts zag dat er iets niet klopte met hem, maar lichamelijk onderzoek leverde niks op.
Ze gaf hem nog een injectie Penicilline en iets om wat rustiger van te worden. Dat zou ook zijn eetlust wat aanwakkeren. Thuisgekomen was hij wat suf en slap, maar begon direct te eten. Niet veel later had hij alles weer uitgespuugd; het middel om hem rustiger te maken had weliswaar zijn eetlust aangewakkerd, maar had misselijkheid als bijwerking.
Fijn, nu zijn we nog verder van huis....
Ik besloot hem maar even met rust te laten en zijn roes uit te laten slapen. 's Nachts heb ik een beetje lichtverteerbare voeding neergezet voor hem, mocht hij toch trek krijgen.
De volgende morgen zag ik dat hij er van gegeten had en het binnen had gehouden, gelukkig!!
Maar de volgende voeding die ik aanbood, raakte hij weer niet aan. Er zat niks anders op dan weer dwangvoeding te geven.
Dat is natuurlijk helemaal niet leuk voor hem, maar het is helaas de enige manier om hem weer de energie te geven om het verder weer zelf te gaan doen.
De enige manier om te voorkomen dat hij sterft.....Ik geef de hoop niet op!
Ps Bedankt voor de steun, ook namens Ruben!
Els Sweerts
13-08-2010
Dierenasiel Maasmechelen uit Provinciale Adviesraad
Zoals u van ons gewend bent staat dierenwelzijn in de breedste zin van het woord voorop bij VZW Zwerfkat in Nood II. Echter niet alleen aan de andere kant van de wereld, maar ook in onze directe omgeving is dierenwelzijn niet altijd een vanzelfsprekend fenomeen.
De laatste jaren ontvingen wij steeds meer signalen over het dierenasiel te Maasmechelen. In eerste instantie is het moeilijk te geloven. Een dierenasiel behoort immers een veilige haven voor dieren te zijn. Ex-vrijwilligers, adoptanten en andere gedupeerden wisten hun weg steeds vaker naar ons te vinden om hun beklag te doen. Klachten waar we enorm van schrokken en waarbij het niet ging om de minste verwaarlozing, maar om verwaarlozing in de ergste zin van het woord. Deze klachten zijn door ons neergelegd bij diverse instanties, maar bleken steeds net niet voldoende om gerichte stappen te ondernemen.
En gisteren bereikte ons het heugelijke nieuws: er loopt een gerechtelijk onderzoek en een onderzoek via de Federale Overheidsdienst Inspectie dierenwelzijn.
Vervolgens werden het dierenasiel en de kroongetuigen tegen het asiel uitgenodigd door de Provinciale Adviesraad (PAD) . Beiden zouden gehoord worden door o.a de limburgse dierenasielen..
Alle Limburgse asielen waren aanwezig, behalve..... dierenasiel Maasmechelen.
Ze hebben zich zelfs teruggetrokken uit de Provinciale Adviesraad Dierenwelzijn en wilden zich NIET verantwoorden naar de collega's. Waarom zou iemand uit een raad stappen als je onschuldig bent? Je wilt toch ook gehoord worden? Trek u eigen conclusies...
Zal er dan nu eindelijk gerechtigheid geschieden voor de getroffen dieren? Wij weten het zeker.
08-08-2010
Ruben gaat goede kant op!
Vandaag heeft Ruben voor het eerst zelf gegeten! Ons gastgezin springt gat in lucht!
08-08-2010
Help de dieren
Haar vriendjes en ik heb woord gehouden, teken de petitie
http://www.thepetitionsite.com/1/sluit-horror-dierenasiel-maasmechelenclose-down-the-animal-shelter-of-horror-in-maasmechelenfe
Janne 21-01-2004
Janne kwam in maart 2003 bij ons binnen. Ze kwam uit een dierenasiel waar ze in grote angst op de grond lag. Ze was volledig in paniek, ze sloeg om zich heen en ze lag daar maar tussen 40 lopende katten. Janne kwam bij Peter en mij in huis. De eerste dagen was ze erg in de stress: ze was bang, bang voor onze handen en voor aanrakingen. Het was moeilijk voor haar om te ontspannen en om haar te troosten. Maar na een tijdje kwam ze goed los en liet ze haar ware aard zien. Eigenlijk was Janne geen normale poes. Ze doorbrak alle kattenregels en zocht op een hele speciale manier contact met onze katten. Ze liep er gewoon naartoe, gaf hen een neusje alsof ze wilde zeggen:" Hallo, ik ben Janne en jij?"
Onze katten schrokken van haar directheid en sprongen wat achteruit. Maar Janne niet. Ze keek wat beduusd naar Peter en mij, want ze begreep het niet. Al gauw werd het ons duidelijk dat Janne onplaatsbaar was. Ze was onzindelijk, ze liep kreupel, ze kon niet springen, ze had pijn, ze had een zweer op haar oog, ze miauwde de hele dag, ze had rotte tanden…kortom: ze was onze enige echte lieve Janne die bij ons moest blijven. We respecteerden haar zoals ze was. We lieten foto's maken van haar ruggetje en al gauw werd het duidelijk wat er aan de hand was. Haar bekken was volledig scheef gegroeid en haar ruggenwervels waren misgroeid. Ze zou eigenlijk verlamd moeten zijn, gezien de diagnose. Maar Janne niet. Janne was een oersterke poes die wilde leven. Zestien jaar was ze. Hoogbejaard. Wie haar gedumpt heeft mag weten dat Janne een eervolle dame was vol pit en liefde. Ze was de therapiepoes van de VZW. Elke kitten wat binnenkwam werd onderworpen aan haar liefde en passie. Ze hield van de kittens. Op de eerste dag wilde ze altijd kennismaken met hen. De kittens waren dol op haar. Ze gooiden hun lijfje tegen haar aan en zochten haar tepels op om zogezegd te zuigen. Janne liet alles vrijwillig toe. Haar tong ging voorzichtig over hun snoetjes. In haar kreupelheid waren haar bewegingen heel schokkerig en trillerig, maar ze wist elke kitten te bekoren met haar aandoenlijkheid. Zelfs stervende kittens stonden plots kaarsrecht bij het zien van Janne haar verschijning. Janne liet kleine hartjes sneller kloppen, maar voor ons was ze een zorgenkindje en een poes waar we alles voor opzij zetten. We droegen haar naar de slaapkamer, want elke avond kwam het hoogtepunt van de dag voor haar nl, tussen Peter en Sabine in slapen.
De laatste weken kwam haar gezondheid in het geding. Ze sliep heel veel en ze had geen pijnprikkels meer. Met haar koude oortjes en voetjes drukte ze zich dicht tegen de verwarming aan. Ze wilde warmte voelen. Haar vacht raakte verschroeid van de warmte, maar ze voelde het niet meer.
Gisternacht kwam er luid geronk vanuit de dekens. Janne lag dicht tegen me aan en plots voelde ik haar trillende pootje in mijn hand. Ik omklemde haar pootje en koesterde haar liefde. Zo ben ik ook in slaap gevallen: Poot in hand.
Elke dag was een dag erbij voor Janne. Ze ging achteruit. Ze werd broodmager en haar bewegingen werden nog stroever.
Vandaag was het dan zover: ze kon ineens bijna niet meer lopen. Ik zal nooit een dier onnodig laten lijden uit eigenbelang, dus ik sprak met haar: "Het is zover Janne, het is oke zo" In een deken gewikkeld bracht ik haar bij haar laatste plek. Ze kreeg het verlossende spuitje……
Lieve lieve Janne, ik mis je nu al. Met liefde had ik je onzindelijkheid nog wel 100 jaar volgehouden. Alles voor jou om je nog maar 1 dag bij me te houden. Je bent mijn lieve gekke poes. We zullen je meer dan ooit missen. Je hebt zoveel moeten meemaken, ik weet niet waar je vandaan kwam, maar je was veels te kort bij me. Ik koester je blik, je pootje, je miauw en je inzet voor al die kleine katjes voor de VZW.
Dank je wel voor alles lieve meid. Geen pijn meer nu.
Sabine
07-08-2010
Lief dier
Woensdagmiddag kwam er een spoedmelding uit Bree: mensen hadden een zwerfkatje in hun tuin gevonden dat vanachter verlamd leek.
Ik ben erheen gegaan en zag een katje in een konijnenkooi tussen het zaagsel liggen. Een katertje, maand of 3, zeer sterk vermagerd, bang, ziek, versuft. Er zat een joekel van een teek naast zijn mondje, het was echt een zielig hoopje. Toen ik hem eruit haalde, viel me op dat zijn staartje recht overeind bleef staan en dat hij toch wel een beetje kracht had in zijn achterpootjes, al waren ze wat stijf. Hij trilde af en toe hevig met zijn koppie.
Gelijk door naar de dierenarts en onderweg mauwde hij verschrikkelijke geluiden, een kat die op zijn einde is, een doodskreet…… Afschuwelijk om te horen!
Ik was gelukkig snel aan de beurt. Hij keek zorgelijk naar het katje en zette hem even op de grond om te kijken hoe hij zou reageren. Het arme beestje wist zich totaal geen raad.
Daar lag hij dan, met zijn pootjes plat achter hem, voorpootjes op zijn knietjes en steeds zijn staartje recht omhoog. Totaal gedesoriënteerd, geen idee waar hij heen ging, de angst in zijn ogen, maar niet op die angst kunnen reageren. Zijn pupillen sterk vernauwd, houdingsreactie niet goed, sterk vermagerd (woog 1 kg) + sterk uitgedroogd (vel bleef rechtop staan), onderkoeld 36.1 en ernstige neurologische problemen.
De dierenarts dacht aan meningitis, hersenvliesontsteking. Het kon ook parvo zijn of suikergebrek, maar hij dacht eerder aan meningitis.
Hij kreeg onderhuids vocht, rapidexon en antibiotica. Ik moest hem veel elektrolyt/glucose vocht en A/D voeding geven, en warmte.
Onderweg naar huis hoorde ik hem opeens flink trillen en tegen de zijden van het mandje aan vallen.Ik stopte en zag dat hij helemaal van de wereld was, het schuim liep uit zijn bekkie. Dit was het dan, dacht ik, hij gaat sterven.
Maar hij werd weer rustig en ik reed snel verder naar huis.
Thuis maakte ik snel een warm plekje voor hem en probeerde hem wat A/D voeding met een spuitje te geven.
Maar alle fut was uit zijn lijfje, hij had zelfs geen kracht meer om zijn koppie omhoog te houden. Het lukte niet, wat ik ook probeerde, alles wat ik in zijn bekkie deed, liep er even hard weer uit. Af en toe had hij weer zo’n aanval en het leek alleen maar bergafwaarts te gaan.
Ik belde Sabine om te overleggen en we besloten dat het beste was om de dierenarts te bellen, waar hij aan infuus zou kunnen. Daar zou hij meer kans maken dan ik hem kon geven. Ik kon gelukkig gelijk terecht.
Zijn temperatuur was inmiddels wel gestegen naar 37.5, maar de dierenarts gaf hem niet veel kans, 10%.
De volgende morgen kreeg ik een telefoontje dat hij de nacht gehaald heeft!!!!
Ze dwangvoerden hem met een spuitje en hij slikt het af. Hij was iets alerter maar sliep verder alleen maar omdat hij kapot is van wat hij heeft meegemaakt.
’s Middags ben ik bij hem langs gegaan en ik zag gelijk aan zijn vachtje dat het iets beter ging met hem en zijn ogen keken me helder aan. Anders dan de dag ervoor toen hij me aankeek met ogen die zeiden: laat me alsjeblieft sterven.
Hij moest nog een nachtje blijven zodat hij wat stabieler kon worden.
Vanmorgen werd ik gebeld door de dierenarts: ze waren er achter wat hij mankeerde. Hij is geïnfecteerd met Tetanus, helaas de ernstige vorm. Hij heeft alle symptomen: Stijfheid in de ledematen, gestrekte staart, kaakklem, kwijlen, derde ooglid, gespannen oogbollen….
Het komt maar heel weinig voor bij katten omdat zij normaal gezien sterke weerstand hebben tegen die bacterie.
Herstel kan lang duren, wel een paar maanden, maar de kans dat hij sterft, bv door verslikken is groot……..
Vanavond ben ik hem gaan ophalen.Hij heeft antitoxine gehad en wordt nu behandeld met penicilline.
Hij moet elke 3 uur dwangvoeding krijgen en lekker warm worden gehouden. Ondanks de slechte start en de slechte levenskans, ben ik toch heel hoopvol. Ik heb hem de naam Ruben gegeven, dat past wel bij hem....
Als het aan mij ligt krijgt Ruben in elk geval alle kansen en zorgen die hij nodig heeft!
Els Sweerts
03-08-2010
Leef, adem, vecht
Vier broodmagere kittens werden gistermiddag gebracht bij een dierenasiel. Ze waren speels, wel mager, roken wat naar een veld, maar verder oke. De melder wist niet beter, kon ze niet houden.
De volgende morgen had de meldster spijt en haalde hen terug...... ze waren enorm verslechterd. Ze roken naar hond, ze waren kletsnat, onderkoeld, vies en verzwakt. De meldster schrok zich dood.
Ze haalden hen zelf uit het vieze hondenhok, waar een bak droogvoer stond voor volwassen katten. Ze waren uitgehongerd, maar vooral: vies en onderkoeld...
Ze werden naar ons gastgezin gebracht en eerste zorg was: opwarmen! Eerst verwarmen, dan glucose toedienen via een spuitje. Daarna wat schoonmaken... ze hadden waarschijnlijk al 24 uur geen voeding gehad. Ze hadden melkvoeding nodig.
Langzaam werden ze sterker en enkele dronken uit een flesje. Maar er was nog atijd red alarm: ze raakten alweer verzwakt. Braken en diarree.... Onmiddelijk naar onze dierenarts! Daar kregen ze eerste hulp en met de nodige medicatie ging onze vrijwilligster weer naar huis. Ze kreeg een stoomcursus maagsonde toedienen en bereidde zich voor...
Ze ging terug naar haar nestje en 1 lief klein diertje was al gestorven.... u mag gerust weten hoe zwaar dit verdriet was en hoeveel tranen er kwamen....
Nu is het vechten voor de overige drie lieve diertjes. ...vecht u mee? ze hebben het zo hard nodig...