Wat maken we mee

2024 | 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | Eerdere berichten

December | November | Oktober | September | Augustus | Juli | Juni | Mei | April | Maart | Februari | Januari

28-02-2018
Ficelle een flitsbezoek aan Villa Vagebond!

Ficelle is een bijzondere jongen. Hij woont al een tijdje in onze opvang Buddy Kat, omdat hij aids-positief is.
Helaas is het geluk niet aan zijn zijde, want hij is ook nog eens hartpatiënt waar hij medicaties voor krijgt. En daar blijft het niet bij... Zijn lever is foute boel, en hij heeft OOK een enge bacterie te pakken die zijn bloedcellen kapot maakt.
We hebben al menig dierenarts tripje met hem gemaakt, en gisteren was geen uitzondering. Er zijn al verschillende onderzoeken geweest naar zijn leverprobleem, de medicaties slaan echter niet aan. Wat is er allemaal aan de hand met Ficelle?
Het gekke is, Ficelle zijn opgewekte karaktertje verraad niets van zijn ernstige probleem. Hij is vrolijk, eet goed, altijd blij en goed gezind.
Gisteren werd er een echo gemaakt van zijn lever, tevens werd er een biopt genomen en opgestuurd naar het labo. We moeten weten wat er scheelt...
Zijn taxichauffeur bracht hem gistermorgen bij de dierenarts, daarna reed ze door naar Villa Vagebond om haar dienst te draaien. De dierenarts moest tevens in de Villa zijn, dus mocht Ficelle een ritje doen in zijn auto. Het was feest, zoals we al hadden verwacht. Ficelle heeft een groot stemvolume, je kunt er niet omheen. Onze dierenarts arriveerde dan ook met roodgloeiende oren en vermoeide blik ;-)
Ficelle mocht even gezellig buurten, totdat zijn chauffeur klaar was om weer samen met hem naar Buddy Kat te vertrekken...
Ficelle is met recht onze superman. Zijn pakje beschermt zijn kale broze vachtje, hij mag het nooit koud hebben hoor!

28-02-2018
Petros

Petros, nog maar enkele dagen gearriveerd uit Griekenland, krijgt al zijn nodige voetenbadjes vanwege zijn ontstoken voetjes. We maken er gewoon een kuuroord van.
Petros vindt het allemaal prima. Er ontbreekt nog net een catmilkje met rietje. Na het voetenbadje gaan we nog even door in de chill ruimte.

28-02-2018
Otje, ons kleine wondertje!

<br />

Geduld is een schone zaak, zeggen ze wel eens. En dit is helemaal van toepassing op Otje!
We lieten Otje in januari overkomen uit Griekenland. Onze Griekse kleine jongen heeft nogal wat achter de kiezen. Eerst in Griekenland overreden worden door een auto, dagenlang nog op straat liggen. Vervolgens maandenlang een verblijf bij de dierenarts in een kooi, een vliegreis naar Belgie en dan ook nog eens een pootamputatie bij onze dierenarts. Zijn hele kittentijd heeft hij overgeslagen. Niks gezellig achter balletjes aanrennen, gekke fratsen uithalen, je uitleven zoals een echte kitten behoort te doen. Niks van dat.
Otje zijn achterpootjes leken net twee stokjes. Helemaal versteend en onbuigzaam. Eerst was er sprake van beide pootamputaties, maar eerst werd de ergste poot geamputeerd. Tijd zou uitwijzen of het andere pootje ook eraf moest...

We zijn ondertussen een maand verder en Otje is een zeer ondeugende doerak. Hij haalt kattenkwaad uit, is sneller dan zijn soortgenootjes op 4 pootjes, en we horen alleen maar: " Prietprietpriet!" Blij aapje van ons.
Maar er is iets gebeurd, iets waar we niet op waren voorbereid en onze dierenarts al helemaal niet! Een wonder!
Nou, weet je wat... kijk zelf maar eens waarom wij zo lyrisch zijn

28-02-2018
Mooie Finn

Deze lieve snuit met de meest heldere prachtige kijkers, kwam vanmiddag bij ons binnen.
Ze zat al een maandje bij de voordeur van de meldster in Maaseik. Finn had haar zinnen gezet op de warmte in het huis, dus... laat mij erin!
Helaas... dat ging niet. Na wat rondvraag in de buurt, bleek niemand deze schat te kennen, maar toch is ze mensen gewend. Een fluweelzachte vacht, een gezond uiterlijk en heeeeeeel nieuwsgierig! Zo nieuwsgierig zelfs, dat we binnen een half uur al doorhadden, dat mevrouw deuren kan openmaken. Kwestie van op de klink springen, simpel toch?

25-02-2018
Sarah op het nippertje gered

Via Facebook werd er een zeer onderkomen katje getoond. Ze zat ineengedoken op zijn terras en de persoon kon haar niet binnen nemen...
Het was duidelijk dat ze enorm beroerd was, dus haar zo laten zitten was echt geen optie.
Iemand besloot haar op te halen en ons te bellen. Ze had al elders geprobeerd, maar daar was geen plek. Maar het was overduidelijk dat het katje medische hulp nodig had, dus besloten we het scharminkel poesje te helpen. Toen ze bij de dierenarts werd binnengebracht, kregen wij al snel telefoon van de dierenarts.
Ze vroeg ons wat ze mocht doen met het diertje. Er waren twee mogelijkheden:
1. Sarah ( ze moest natuurlijk meteen een naam krijgen) kreeg pijnstillers, eten en drinken. Maandag zou onze dierenarts Sarah dan overnemen.
2. Sarah werd aan het infuus gelegd, kreeg bloedonderzoek en de nodige medicaties.
Wij kozen voor optie 2, de gezondheid van Sarah stond voorop. Ze moest alles krijgen wat op dat moment nodig was.

Sarah is broodmager, en weegt maar 1.7 kilo! Haar lichaampje bestaat enkel uit een zakje botjes, foute boel... Ze was tevens helemaal uitgedroogd, had etterende oogjes en ook haar tanden bleken in miserabele staat. Tot op heden lijkt ze ook nog eens blind... Sarah is al een heel oud katje en heeft waarschijnlijk met haar laatste krachten zich op een terras geworpen, alsof ze om hulp smeekte.
Dat heb je goed gedaan meisje.
Vandaag kregen we alvast goed nieuws! We waren allemaal heel bang dat we te laat waren, maar Sarah doet het verrassend goed! Ze eet en drinkt, is ontzettend lief en godzijdank aids/leucose negatief. Geen orgaanfalen! Ja, ze was enorm uitgedroogd en ondergaat een fikse infectie, maar daar zijn medicijntjes dan weer goed voor :-)
Dappere Sarah...
Wij staan nu niet alleen medisch borg voor jou, we zullen je na het weekend ophalen en volledig in de watjes gaan leggen, beloofd!

Wij staan nu niet alleen medisch borg voor jou, we zullen je na het weekend ophalen en volledig in de watjes gaan leggen, beloofd!

25-02-2018
Helemaal uit Griekenland overgevlogen!

En weer een Zuiderse schoonheid in ons koude landje! Mag ik aan u voorstellen: Petros!
Petros komt uit een kattenkolonie in Athene. Hij viel meteen op door zijn zachtaardige karaktertje. Hij kwam kroelen en fletsen met de vrijwilligers die hem en zijn vrienden van eten voorzagen.
Op een dag begon hij te snotteren en besloot men hem eens naar de dierenarts te brengen. Vervolgens kon hij bij een opvanggezin even bijkomen en herstellen. Echter... hij bleek aids-positief te zijn. En dat is flink balen, want kans op adoptie is helaas zeer minimaal.
Buddy Kat, onze unieke aidskattenopvang, werd benaderd of er een plekje voor hem vrij was. Nadat we de wachtlijst wat hadden kunnen bijwerken, was het gisteren dan ZIJN grote moment!
Petros ging een reisje maken in de grote vlieger Spannend...
We haalden hem op van Eindhoven Airport, maar nog even tandjes op elkaar, eerst nog een autoritje naar onze dierenarts en tot slot Buddy Kat!
En daar is tie dan... een hele charmante jongeman en eigenlijk al heel snel relaxt en op zijn gemakje. Knappe bink!
Helaas heeft hij een slecht gebit en ook nog ontstoken voetjes, maar daar gaan we natuurlijk iets aan doen. Eerst lekker bijkomen en contact maken met de medebewoners en verzorgers! Vanaf vandaag krijgt hij medicinale voetenbadjes en gaan we hem eens goed verwennen
Welkom Petros, je bent leuk!

25-02-2018
Welkom Minou!

Deze knappe verschijning kwam deze week bij ons binnen.
Minoutje kwam ongeveer zeven jaar geleden aangelopen bij de melders.
Ze mocht gewoon lekker naar binnen en kon het goed vinden met de eigen katten. Niets aan het handje dus, een ongecompliceerd leventje wat we onze zwervertjes allemaal gunnen.
Helaas ging het mis... Mevrouw werd ziek en raakte gekluisterd aan bed. Minou wilde niet meer naar binnen, en besloot het tuinhuisje te kiezen. Oke, is ook prima meisje, wat jij wil.
Maar het tweede drama diende zich aan. Haar mensjes moesten verhuizen naar een serviceflat en helaas kon Minou niet mee.
Nou weet je wat lieve meid? Kom maar lekker bij ons! Je bent een echt schatje jij
Zie het maar als een grote logeerpartij meisje, straks gaan we op zoek naar jouw ultieme huisje en dan komt alles helemaal goed!
Minou is rond de 10 jaar, nog jong vinden wij... ze heeft nog een mooie toekomst in het verschiet!

18-02-2018
Keesje

Gisteren kregen we een melding uit Kinrooi. Er zat al een dikke week, een lief katje klagelijk te miauwen voor de deur van de meldster. Ze gaf haar wat brokjes die ze lekker op smikkelde. Keesje ( zo noemen we haar nu) wilde heel graag naar binnen, en bleef steevast bij de dame in de tuin rond dribbelen. Ze had haar zinnen gezet op de deur die naar een hele warme plek zou leiden.
Wij werden gebeld, of we haar misschien wilden opvangen. Er was geen plek bij een andere organisatie, omdat deze enkel kittens opving. Kom meiske, we hebben plek in Villa Vagebond.
Keesje bleek een enorm aanhankelijk diertje te zijn, een schatje gewoon! Maar wat was haar buikje dik... zou ze zwanger zijn?
Vanmiddag probeerden we haar buikje te betasten, maar ze gaf duidelijk te kennen dat het pijn deed. Hmm, dit voelde niet goed, er was meer aan de hand.
We besloten het weekend niet af te wachten, maar de dierenarts van dienst te bellen. Gelukkig konden we vanmiddag meteen terecht.
Keesje kreeg een buikecho. Onee! Verdorie nee... Toen er druk werd gezet op de lever, werd er een grote woekering/onregelmatige vlek zichtbaar. Waarschijnlijk een levertumor...
Maar Keesje toch, dat kan toch niet allemaal, waarom nou toch.
Euthanasie is nu nog niet aan de orde: ze geniet teveel, eet goed, is blij, een echt spinnertje, een dankbaar poesje.
Maandag gaan we naar onze eigen dierenarts voor een bloedonderzoek en bespreken van plan de campagne.
In de tussentijd mag Keesje lekker los in de quarantaineruimte. Veel mandjes, klimpalen, goed eten en vooral veel liefde
Wordt vervolgd...

15-02-2018
Rollo terug...

Kennen jullie me nog? Ik ben Rollo en ongeveer een jaar geleden had ik mijn forever thuisje gevonden, of dat dacht ik toch.
De laatste tijd gedroeg ik me thuis wat anders, ik kreeg wat probleempjes met de kattenbak. Vorige week werd ik plots in een draagmand gestopt en we gingen een autoritje maken. Zouden we naar de dierenarts gaan om mijn probleempje te bespreken? Niet dus. Ik herkende de omgeving al snel… ja daar was ik al geweest. Het was Villa Vagebond, de plek waar ze me een jaar geleden was komen halen. Niet veel later werd ik naar de Junglekamer geleid, en toen was ze weg… baasje?

Ja ok, ik voelde me niet zo lekker de laatste tijd. Maar hoe moest ik dat vertellen? Ze spreekt geen kattentaal en ik geen mensentaal. Blijkbaar was mijn baasje van oordeel dat het beter was om me terug te brengen naar de Villa. Maar hoe kon ze dat denken? Nu voel ik me niet alleen niet zo lekker, nu voel ik me ook nog gekwetst. In de steek gelaten. Ik dacht dat we een band hadden, iets bijzonders, niet dan?

Nu zit ik hier weer… moet al m’n moed bij elkaar rapen, wie kan ik nu nog vertrouwen? De mensen zijn lief, ja dat wel. Ze verzorgen mijn oogje ook goed hier, al vind ik die verzorgingsmomenten stiekem niet zo fijn.
Nou, laat me maar even hier zitten zo, ik moet nog wat wennen. Ik zit hier goed zo rustig op mijn gemakje…

03-02-2018
Nu komt het allemaal goed

We krijgen momenteel best wat zieke diertjes binnen. Daar willen we ook expliciet voor klaar staan. Diertjes gered uit een troosteloze bestaan, een uitzichtloze situatie.
Siep is zo'n katje.
Dit poezenmeisje liep schuchter op een vakantiepark. Elke week komen er weer nieuwe gasten in het park, misschien mensen die oog voor haar kregen, misschien mensen die haar een helpende hand wilden toesteken. Mensen die compassie met haar kregen en zouden ingrijpen. Nu was het eindelijk zover. Er kwam hulp voor Siep.
Met haar ontstoken oogjes kwam ze het terras opgelopen. Ze koos het juiste huisje.
Deze lieve mevrouw was op vakantie met haar eigen kat. Uit haar ooghoeken zag ze Siepje staan, bedelend om misschien een hapje eten... Dat kwam goed uit, er was kattenvoer in huis.
Siep kreeg haar voedsel en ondertussen zag mevrouw hoe fel haar lichaampje was ontstoken.Na haar maaltijd ging Siep weer, maar ze bleef spoken in het hoofd van de mevrouw, dus werd er met ons contact opgenomen.
Ja hoor, Siep is welkom! Na het zien van haar foto waren we het daar unaniem over eens.
En daar is ze dan, ons timide poesje, maar ze laat zich heel goed aaien.
We zijn toch ook maar snel even naar de dierenarts gegaan... Inderdaad, ze heeft een flinke huidontsteking en niesziekte er bovenop. Maar daar weten we wel raad mee, dat gaan we eens heel goed opvolgen en verzorgen..
Welkom Siep, blaas de wolken maar weg, want dat zonnetje wil tevoorschijn komen, jouw toekomst is nu verzekerd. Neem je tijd maar, wij gaan nergens heen, alles komt goed nu.

03-02-2018
Jenny en haar grote operatie

Dit bange meisje is nog maar 5 maandjes oud en heeft een groot probleem..
Onze opvangmama merkte, dat Jenny niet zo goed liep en moeilijkheden had met het opstaan. Vervolgens is ze naar de dierenarts gegaan, want er klopte iets niet...
Er werden platen gemaakt van haar heupen en het onverwachtse verdict kwam: Ze heeft heupdysplasie.
HD is een gewrichtsaandoening dat vooral veel voorkomt bij honden. Het wordt nog niet zo vaak bij katten gezien, maar Jenny heeft het helaas te pakken.
HD veroorzaakt veel pijn, omdat het heupgewricht niet meer goed in elkaar past. Hierdoor is het gewricht minder stabiel en door wrijving ontstaat er veel pijn.
Gelukkig staat ze nu op pijnstillers, want katten zijn taai in het uiten van pijn. Jenny heeft last van haar heupen, dat is 1 ding dat we zeker weten... daarom wachten we nu niet meer. Er is een grote operatie ingepland.
Dinsdag krijgt ze haar belangrijke operatie en wordt de heupkop verwijderd...
Het mooie is dat ze na zo'n operatie goed zullen herstellen en dan eindelijk pijnloos door het leven kunnen gaan!
Sterkte lieve Jenny, straks is het voorbij... x

01-02-2018
Valentijn

Het de laatste tijd wel raak in onze opvang. Veel zieke patiëntjes.
Valentijn is onze nieuwste aanwinst. Een ongelooflijk lief kereltje, maar met hele grote problemen.
Valentijn hebben we overgenomen van Poezencentrale Mol. Afgelopen weekend,hadden zij een ernstige melding te pakken. Hij zou zijn aangereden, maar niemand heeft echter het ongeluk daadwerkelijk zien gebeuren.
Maar het was goed mis en werd meteen naar de dierenarts gebracht.
Valentijn was helemaal doorweekt, onderkoeld, uitgedroogd, uitgehongerd en zat vol vlooien. Hij kon niet recht lopen, viel geregeld om en liep in cirkels. Er was iets grondig mis met zijn hersentjes. Hij werd aan het infuus gelegd en kreeg de nodige medicijntjes. In het bloed was zichtbaar, dat hij een enorme infectie meemaakte. Na twee dagen werd hij afgekoppeld en mocht hij naar huis.
Valentijn bleek een oude gecastreerde kater te zijn. Verschrikkelijk lief en aanhankelijk. Maar het was nog niet gedaan, het ging opnieuw mis, maar nu vele malen erger.
Onze hulp werd gevraagd en zonder twijfel namen we deze rode vriend over. We brachten hem wel meteen naar onze eigen dierenarts.
Valentijn begon te braken, hield zijn kopje scheef, viel om en trappelde met zijn achterpoten. Onze dierenarts gaf hem meteen zware medicaties, hup aan het infuus en een valiumpje erbij. Hij mocht niet teveel prikkels meer krijgen, de komende dagen zijn nu cruciaal. Er is een vermoeden van een hersenvliesontsteking en hij leek blind.
Valentijn had ondertussen al veel hartjes veroverd en hij raakte niet uit onze gedachte.
Vanmorgen belden we zenuwachtig en gespannen naar onze dierenarts. Is Valentijntje de nacht doorgekomen? JA! Sterker nog... het gaat een stuk beter met hem!!
Hij kan al helemaal zelfstandig rechtop zitten en staan, zonder om te vallen EN hij heeft een behoorlijke geluidsvolume haha. Jij mag aanwezig zijn Valentijn, laat maar eens goed van je horen, jij hoort erbij.
We gaan nog even verder duimen voor jou lieve jongen, en hopelijk mogen we je snel in onze armen sluiten en rot verwennen. Onze dierenarts had alvast goede hoop!

01-02-2018
Ons zorgenkindje Bommel

Zijn leventje gaat niet over rozen, sterker nog... hij heeft heel wat wenkbrauwen doen fronsen.
Ik ben zijn opvangmama, en ben eigenlijk vereerd deze bijzondere jongen in mijn huis te mogen verzorgen. Maar liefst tweemaal, misschien zelfs driemaal, is zijn leven in gevaar geweest.
Allereerst werd hij verkeersslachtoffer. Hij bleek een bekkenbreuk en een breuk in zijn achterpoot te hebben. Zijn poot werd geamputeerd, maar hij kon helaas niet bij zijn redder blijven. Bommel kwam naar ons...
Het werd ons al gauw duidelijk dat ook zijn blaas geraakt was, hij kon niet zelfstandig plassen. Oke... dat konden we wel aan, kwestie van dagelijks de blaas handmatig leegdrukken, vond ie trouwens niet eens erg. Lekker languit gestrekt en al ronkend, hij liet deze dagelijkse handeling braaf toe. De schat.
Maar wij wisten niet, dat dit nog maar iets kleins was... We slaan voor het gemak een aantal dierenartsbezoekjes over, waar tevens zijn staart werd geamputeerd.
Bommel had enorme last van obstipatie. Zo ernstig zelfs, dat geen enkel laxeermiddel hielp, en geloof me, dat waren er veel! Dagelijks moest hij allerlei vies plakkerig spul slikken, wat hij ook eens eens heel braaf toeliet. Maar het hielp niet, hij moest gespoeld worden. Helaas bleek ook een zenuw aangetast te zijn, de zenuw die ervoor zorgt dat de darmen in beweging bleven. Euthanasie werd even genoemd... nee! Dit kon echt niet waar zijn, echt niet. We gingen weer verder met nog meer nieuwe spulletjes.
In al die tijd bleef Bommel vrolijk. Hij rende en speelde, at zijn bakje braaf leeg. Wanneer ik oogcontact maakte met zijn lieve smoeltje, vulde de kamer zijn luid gespin en draaide hij wild om mijn benen.
En toen was het weer zover... hij kreeg zeer ernstige obstipatie, zijn buikje was gevuld met ontlasting en hij voelde zich ditmaal doodziek. Met spoed werd hij opgenomen en alweer gespoeld!
Onze dierenarts zag het somber in. Wat kapot is, is kapot, je kunt een kapotte zenuw niet meer 'plakken'. Het einde kwam in zicht voor mijn allerliefste vriend. Nee, nee, en nog eens nee, dat ging er bij mij niet in, er moest toch iets speciaals bestaan? Toch?
Bommel was weer de vrolijkheid zelve en keek niet naar mijn tranen. Hij huppelde, speelde en vroeg weer om zijn bakje eten.
En toen bedacht onze dierenarts iets.... Er bestond een zeer zwaar laxeermiddel voor mensen, eigenlijk om vlak voor een operatie in te nemen. Of dat voor katten werkte? We konden het proberen. Jazeker!
Elke dag slikte hij braaf de oplossing naar binnen en weet je wat? Voor het eerst in 3 maanden, floepte er een fantastische drol in de kattenbak!! Ik wist niet dat ik ZO lyrisch kon zijn om een gewone normale drol. Ik juichte, knuffelde Bommel plat (die er gretig van profiteerde) en voor het eerst sinds al die maanden gaat hij niet meer 30x per dag naar de bak. Zijn buikje is soepel, hij voelt zich uitstekend en hij is mijn kleine wondertje op vier pootjes.
Vandaag hebben we even een samen een reportage gemaakt. Even zijn snoet tonen en laten zien hoe blij hij is. Bommeltje, Bommeltje toch, lieve jongen. Je maakt me blij, heel blij. x

01-02-2018
Welkom Rififi

Deze knappe verschijning is een druk baasje. Hij zit nog maar enkele dagen bij ons in de opvang en meneertje kijkt zijn ogen uit!
Eventjes zijn achtergrond...
Rififi zwierf rond in de Belgische Ardennen, totdat hij werd opgemerkt door een lieve dame. Ze kon hem niet achtergelaten en besloot hem mee naar huis te nemen. Dat bleek een uitstekende keuze!
Helaas kon Rififi niet bij de dame blijven, dus moest hij een tijdje bij de buurvrouw in een soort berghok bivakeren.
Rififi bleek aids-positief te zijn. Rot voor hem, maar zoals we allemaal weten: Aids-positief is geen doodsbrief. Hij heeft nog een prachtig leven voor de boeg, dus kom maar lekker bij ons!
Rififi is een grappig kereltje, met zijn mooie lange zwarte manen. Hij kan niet stilzitten en moet ALLES ontdekken. Zijn nieuwsgierige neus is overal te vinden! Wat wil je, als je ineens zoveel prikkels krijgt en mag rondlopen
Nou, je bent een echte lieverd, straks gaan we op zoek naar een warm mandje voor jou

01-02-2018
Onze Gabber

Een paar dagen geleden maakten we kennis met timide Gabber in onze opvang. We leren hem nu een beetje beter kennen, wat een schatje is het toch!
Gabber moest gisteren voor het eerst op controle bij onze dierenarts en standaard nemen we in Villa Vagebond bloedtesten af voor aids en leucose. Helaas bleek Gabber positief te testen voor kattenaids. Even een luide vloek, maar anderzijds... we weten allemaal dat er goed te leven valt met positieve aidskatjes. Uiteraard krijgt hij nog een dubbel check en is er nu bloed opgestuurd naar het labo.
Ondertussen vindt Gabber alles prima: lekker kroelen en gewoon genieten van ons mensen. Het is er eentje die in je hart kruipt, let maar eens op.