Wat maken we mee

2024 | 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | Eerdere berichten

November | Oktober | September | Augustus | Juli | Juni | Mei | April | Maart | Februari | Januari

07-08-2010
Lief dier

 

 Woensdagmiddag kwam er een spoedmelding uit Bree: mensen hadden een zwerfkatje in hun tuin gevonden dat vanachter verlamd leek.
Ik ben erheen gegaan en zag een katje in een konijnenkooi tussen het zaagsel liggen. Een katertje, maand of 3, zeer sterk vermagerd, bang, ziek, versuft.  Er zat een joekel van een teek naast zijn mondje, het was echt een zielig hoopje. Toen ik hem eruit haalde, viel me op dat zijn staartje recht overeind bleef staan en dat hij toch wel een beetje kracht had in zijn achterpootjes, al waren ze wat stijf. Hij trilde af en toe hevig met zijn koppie.
Gelijk door naar de dierenarts en onderweg mauwde hij verschrikkelijke geluiden, een kat die op zijn einde is, een doodskreet…… Afschuwelijk om te horen!
Ik was gelukkig snel aan de beurt. Hij keek zorgelijk naar het katje en zette hem even op de grond om te kijken hoe hij zou reageren. Het arme beestje wist zich totaal geen raad.
Daar lag hij dan, met zijn pootjes plat achter hem, voorpootjes op zijn knietjes en steeds zijn staartje recht omhoog. Totaal gedesoriënteerd, geen idee waar hij heen ging, de angst in zijn ogen, maar niet op die angst kunnen reageren. Zijn pupillen sterk vernauwd, houdingsreactie niet goed, sterk vermagerd (woog 1 kg) + sterk uitgedroogd (vel bleef rechtop staan), onderkoeld 36.1 en ernstige neurologische problemen.
De dierenarts dacht aan meningitis, hersenvliesontsteking. Het kon ook parvo zijn of suikergebrek, maar hij dacht eerder aan meningitis.
Hij kreeg onderhuids vocht, rapidexon en antibiotica. Ik moest hem veel elektrolyt/glucose vocht en A/D voeding geven, en warmte.
Onderweg naar huis hoorde ik hem opeens flink trillen en tegen de zijden van het mandje aan vallen.Ik stopte en zag dat hij helemaal van de wereld was, het schuim liep uit zijn bekkie. Dit was het dan, dacht ik, hij gaat sterven.
Maar hij werd weer rustig en ik reed snel verder naar huis.
Thuis maakte ik snel een warm plekje voor hem en probeerde hem wat A/D voeding met een spuitje te geven.
Maar alle fut was uit zijn lijfje, hij had zelfs geen kracht meer om zijn koppie omhoog te houden. Het lukte niet, wat ik ook probeerde, alles wat ik in zijn bekkie deed, liep er even hard weer uit. Af en toe had hij weer zo’n aanval en het leek alleen maar bergafwaarts te gaan.
Ik belde Sabine om te overleggen en we besloten dat het beste was om de dierenarts te bellen, waar hij aan infuus zou kunnen. Daar zou hij meer kans maken dan ik hem kon geven. Ik kon gelukkig gelijk terecht.
Zijn temperatuur was inmiddels wel gestegen naar 37.5, maar de dierenarts gaf hem niet veel kans, 10%.
De volgende morgen kreeg ik een telefoontje dat hij de nacht gehaald heeft!!!!
Ze dwangvoerden hem met een spuitje en hij slikt het af. Hij was iets alerter maar sliep verder alleen maar omdat hij kapot is van wat hij heeft meegemaakt.
’s Middags ben ik bij hem langs gegaan en ik zag gelijk aan zijn vachtje dat het iets beter ging met hem en zijn ogen keken me helder aan. Anders dan de dag ervoor toen hij me aankeek met ogen die zeiden: laat me alsjeblieft sterven.
Hij moest nog een nachtje blijven zodat hij wat stabieler kon worden.
Vanmorgen werd ik gebeld door de dierenarts: ze waren er achter wat hij mankeerde. Hij is geïnfecteerd met Tetanus, helaas de ernstige vorm. Hij heeft alle symptomen: Stijfheid in de ledematen, gestrekte staart, kaakklem, kwijlen, derde ooglid, gespannen oogbollen….
Het komt maar heel weinig voor bij katten omdat zij normaal gezien sterke weerstand hebben tegen die bacterie.
Herstel kan lang duren, wel een paar maanden, maar de kans dat hij sterft, bv door verslikken is groot……..
Vanavond ben ik hem gaan ophalen.Hij heeft antitoxine gehad en wordt nu behandeld met penicilline.
Hij moet elke 3 uur dwangvoeding krijgen en lekker warm worden gehouden. Ondanks de slechte start en de slechte levenskans, ben ik toch heel hoopvol. Ik heb hem de naam Ruben gegeven, dat past wel bij hem....
Als het aan mij ligt krijgt Ruben in elk geval alle kansen en zorgen die hij nodig heeft!
Els Sweerts

Lees het vorige bericht | Lees het volgende bericht