Wat maken we mee

2024 | 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | Eerdere berichten

November | Oktober | September | Augustus | Juli | Juni | Mei | April | Maart | Februari | Januari

14-07-2011
Wat een prachtige afloop

Geschreven door Ilona, onze vrijwilligster

 
Misty bij binnenkomst                                              na de trimbeurt

Hier zit ik dan, eenzaam en alleen verborgen in een struik. Ik zwerf hier nu al 4 dagen rond.. wat gebeurt er allemaal met me? Ik snap het niet.
Mijn vacht is zo vies en zo vervilt bah! Ik durf niet bij die mensen in de buurt te komen, maar soms ga ik eens voor hun raam zitten, want de honger overwint de angst. Die mevrouw is wel aardig.. ze gooit  me altijd iets om te eten, maar zodra ze de deur openmaakt ren ik gauw weg, ik ben veels te bang.
De kust is weer veilig, ik ga maar gauw opsmikkelen wat ze daar heeft neergelegd.
Er staat een grote vrachtauto op de parkeerplaats, daar slaap ik ‘s nachts onder… das toch wat droger dan onder die struiken.
De aardige mevrouw had mensen gebeld om te zeggen dat ik daar zat, de dierenbescherming hoorde ik haar zeggen. Nou die zijn even gekomen, maar ik laat me echt niet vangen hoor!
Ik hoorde ze nog zeggen: “ Nou.. hier beginnen we niet aan. Vang de hond maar zelf en zodra dit is gelukt bel ons maar, misschien is het het beste om haar een spuit te geven, das beter dan hoe ze nu leeft” .
Nou daar schrok ik toch erg van!
De dag erna kwamen er nog mensen, die aardige mevrouw had contact opgenomen met Nicolai de dierenarts. Deze heeft zich in verbinding gesteld met Adopteer een Hond met de vraag of zij mij konden helpen.
Daar hebben ze geen enkel moment over getwijfeld zoals ik had begrepen en zijn meteen naar mij toe gekomen. Er was nog een meneer en die heette Jos. Jos is gedragstherapeut en heeft mij lekker eten gegeven. Helaas wilde ik nog altijd niet gevangen worden. Maar Jos had heel veel geduld met mij en was ook iets slimmer dan mij. Hij had een plan opgezet en daar ben ik ingetrapt! We zijn toen in een auto gestapt, Jos is bij me in de achterklep komen liggen…hij was zo lief voor mij.
Nou achteraf gezien was ik daar heel erg blij mee. Ik had nu tenminste een plek waar het droog was en waar ik niet voor mezelf hoefde te zorgen om te overleven. Ik kreeg een warme deken, eten en drinken.
Ze hadden me even naar de dierenarts gebracht om me te laten nakijken en heb daar de nacht doorgebracht. De volgende morgen kwam Jos mij weer bezoeken en wilde me meenemen.  Ik wil niet meer lopen… ik ben zo moe.
Joes heeft me toch even meegenomen en wanneer  ik niet meer kon lopen? Dan droeg hij me. Ik voel me wel veilig bij hem.
We zijn in een auto gegaan en naar een salon gereden waar ik eindelijk van mijn vieze vervilte vacht ontdaan werd. Ik kreeg een heerlijke wasbeurt! Tevens  had ik vieze oormijt, daar hebben ze mij ook tegen behandeld.
Ik heb een mooie naam gekregen van Jos. Ik heet nu Misty en dat vind ik wel bij me passen.
Jos heeft mij meegenomen naar zijn caravan en ben in de mand van zijn hond gaan liggen en heb alleen  maar geslapen…geslapen en nog eens geslapen. Zijn hond en kat vind ik wel aardig hoor, maar ben wel nog erg bang en wat verlegen.
Gelukkig leef ik nu niet meer op straat bij die drukke weg, want dat was toch wel heel erg eng.
Dank je wel aan alle lieve mensen die zich zo voor mij hebben ingezet. Dankzij jullie zit ik nu op een super plek, en ben ik weer schoon en verzorgd.
De dierenbescherming in Nederland ( Limburg) heeft mij nooit willen helpen.

Een lik en een poot van Misty
 

Lees het vorige bericht | Lees het volgende bericht