Geplaatste dieren

Door de jaren hebben vele dieren van VZW Zwerfkat in Nood II een gelukkig huis weten te vinden. Op deze pagina's vindt u een archief van deze dieren, met een foto en verhaal van het nieuwe baasje.

2024 | 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | 2006 | Eerder geplaatste dieren

December | November | Oktober | September | Augustus | Juli | Juni | Mei | April | Maart | Februari | Januari

In FEBRUARI 2010 hebben 7 dieren een baasje gevonden:

Geplaatste katten
Ga naar geplaatste honden

Geplaatst op 20-02-2010
Rafke en Mende109

Deze kittens zwierven met hun mama rond bij een rusthuis in Stokkem. Daar waren ze niet welkom. De katten zijn verdeeld onder enkele VZW's in het Limburgse.

Hallo, ik ben Rafke! Een lief katertje met een prachtig getekende, dikke vacht.
Voor mijn zusje en ik hier kwamen, woonden we buiten met mama en de rest van de familie.
We kregen daar af en toe lekkere hapjes, maar mama leerde ons dat mensen enge wezens zijn.
We vermeden dus elk contact en waren bang voor mensen.
Een rustige jeugd hadden we, tot ze ons op een dag kwamen vangen. Daarna ging het allemaal heel snel en voor we het wisten zaten mijn zusje en ik hier. We wisten niet wat ons overkwam, wat waren we bang. De woorden van mama bleven maar door ons hoofdje spoken: "mensen zijn enge wezens". Maar nu konden we nergens heen vluchten voor dat mens die hier de hele tijd kwam.
Mijn zusje en ik besloten samen toen maar om veel te blazen en heel boos te kijken. Dan zou ze vast bang voor ons worden en ons laten gaan! Maar het werkte niet, ze bleef maar terugkomen en begon ons zelfs te aaien.
"Het lef, hoe durft ze!", zeiden Mende en ik tegen elkaar. Maar ik kon die kriebels niet lang weerstaan en begon heel hard te spinnen.
"O nee, daar gaat mijn stoere imago!", dacht ik nog. Ik herpakte me en sloeg haar weg.
Maar ook dat hield ik niet lang vol; het verlangen om liefde te krijgen en te geven was sterker!

Inmiddels heb ik mijn stoere imago maar laten varen, het bracht me weinig goeds.
Als ze de kamer binnen komt, begin ik gelijk met spinnen om te laten zien hoe gelukkig ik ben. Ik geniet van alle knuffels en laat me lekker oppakken om gekriebeld te worden en kopjes en harde 'pootkneetjes' terug te geven.
Ik heb nog maar 1 wens, en dat is een eigen thuisje te vinden!
Samen met mijn zusje Mende zou mijn geluk helemaal compleet maken; zij en ik hebben veel meegemaakt saampjes en dat schept een enorme band...





Geplaatst op 20-02-2010
Mende en Rafke109

Deze kittens zwierven met hun mama rond bij een rusthuis in Stokkem. Daar waren ze niet welkom. De katten zijn verdeeld onder enkele VZW's in het Limburgse.

Hallo, ik ben Mende! Een lief, mooi poesje met een prachtige, dikke vacht.
Voor mijn broertje en ik hier kwamen, woonden we buiten met mama en de rest van de familie.
We kregen daar af en toe lekkere hapjes, maar mama leerde ons dat mensen enge wezens zijn.
We vermeden dus elk contact en waren bang voor mensen.
Een rustige jeugd hadden we, tot ze ons op een dag kwamen vangen.

Daarna ging het allemaal heel snel en voor we het wisten zaten mijn broertje en ik hier. We wisten niet wat ons overkwam, wat waren we bang. De woorden van mama bleven maar door ons hoofdje spoken: "mensen zijn enge wezens". Maar nu konden we nergens heen vluchten voor dat mens die hier de hele tijd kwam.
Mijn broertje en ik besloten samen toen maar om veel te blazen en heel boos te kijken. Dan zou ze vast bang voor ons worden en ons laten gaan!
Maar het werkte niet, ze bleef maar terugkomen en begon ons zelfs te aaien. "Het lef, hoe durft ze!", zeiden Rafke en ik tegen elkaar. Maar op een dag hoorde ik Rafke heel hard spinnen toen ze hem aaide.
Ik geloofde mijn oortjes niet! "Wat krijgen we nou, jij Pussy!", zei ik tegen Rafke.

Ik bleef volhouden en blies gewoon heel hard als ze in de buurt kwam. Mij kreeg ze niet eronder hoor, ik bleef bij mijn doel: haar bang krijgen. Een paar dagen hield ik het nog vol, toen ook ik zwichtte en ik begon te genieten van de kriebels. Ik moest toegeven: mensen zijn niet eng, tenminste niet alle.
Langzaam ben ik gesmolten als een ijsblokje en begin nu warempel te vragen om geknuffeld te worden!

Ik durf steeds meer en zie de toekomst voor mij dan ook rooskleurig in. Het gevoel van geluk overheerst nu, i.p.v. woede en angst. Ik heb nog maar 1 wens, en dat is een eigen thuisje te vinden!
Samen met mijn broertje Rafke zou mijn geluk helemaal compleet maken; hij en ik hebben veel meegemaakt saampjes en dat schept een enorme band...






Geplaatst op 19-02-2010
Muze125

Lieve Muze,
De tranen lopen over mijn wangen nu ik jouw afscheidsverhaaltje typ. Je bent zo lang bij ons geweest, bijna 6 maanden. Je was hele dikke vriendjes met onze Dommel. Hij had zich net al onder een deken verstopt, dus hij gaat je zeker missen.
Je kwam ook heel bang binnen, maar bent uiteindelijk uitgegroeid tot een echt kroelkontje. Je kwam me als eerste
begroeten 's morgens. Dat ga ik zeker missen. Wij hebben in die 6 maanden ook een hele hechte band gekregen, dus vergeten zal ik je zeker niet Muzemuis.
Het is echter een hele troost dat je echt met je kontje in de boter bent gevallen. Je gaat het echt heel goed krijgen
bij je nieuwe baasjes en krijgt er een nieuw poezevriendje Charly bij. Hopelijk vind je hem net zo leuk als onze katers.
Geniet ervan lieve muis (nu nog even niet, maar hopelijk binnenkort wel) en tot binnenkort!
Een hele dikke knuffel van je opvangpapa en -mama Rob en Chantal en een kopje van je poezevriendjes Caya, Mowgli, Nala en natuurlijk Dommel!





Geplaatst op 14-02-2010
Emma en Fraukje21

Hoihoi

Ik ben Emma, even snel hoor want ik moet nog veel spelen enzo…
Ik ben een echte leuke pubermeid, vol energie en nieuwsgierigheid.
Ik ben nog een beetje bang van dingen die eng en nieuw zijn. En stiekem ben ik een beetje een pestkop, dan ga ik lopen als je me wil pakken en maak ik daar een leuk spelletje van.
Als ik dan beslist heb dat je me mag optillen knuffel ik tot jij er bij neervalt.
Ik kan wel niet zonder mijn mama… Toen ik haar heel even had moeten missen kroop ik daarna zoooo dicht tegen haar aan dat ik haast in haar kroop. Wel niet zeggen heh, dat ik mijn mama niet kan missen, want ik ben erg stoer hoor!
Als je mij en mijn mama een thuis geeft beloof ik dat ik heel lief zal zijn. Als je ons maar veel liefde geeft en lekker eten en veeeel speelgoed.

Ik en mijn mama Fraukje verwachten je snel!

Pootje van Emma





Geplaatst op 14-02-2010
Fraukje21

Hallo, ik ben Fraukje, ik zit samen met mijn dochter Emma in de opvang. Soms zoek ik achter Emma haar ‘Off’ knopje, maar ik heb het nog niet gevonden. Toch kan ik haar niet missen hoor. We zijn eventjes van elkaar gescheiden toen we verhuisden van buiten (op een parkeerterrein langs een drukke weg) naar binnen (warm en droog en lekker eten). Ik weet niet goed wie het meest blij was om terug samen te zijn, Emma of ik. Ik treurde toen ik dacht dat ik haar kwijt was.
Ik ben een jonge moeder, dus ik ben best ook nog wel speels, alleen niet zo gek als mijn dochter. Ik geniet erg van knuffelen en lekker eten. (Enneuh, ik ben ‘Haute Cuisine’ gewend!)
Ik kijk erg uit naar een definitieve thuis waar ik lekker mezelf kan zijn samen met Emma.

Tot gauw!
Fraukje





Geplaatst op 07-02-2010
Dias112

De prachtige langharige Dias is na 2,5 jaar terug bij ons in de opvang gekomen omdat zijn baasjes een baby hebben gekregen waarmee Dias niet zo goed de aandacht kon delen.

Dias stelt zichzelf voor:

Hoi,
Ik ben Dias, een prachtige macho man.
Ik zoek een lief baasje die me heel veel aandacht kan geven.
Knuffels, aaien en veel spelen heb ik echt wel nodig.
Graag zou ik hebben dat mijn nieuwe baasje al een kat heeft waarmee ik samen kan spelen.
Ik ben namelijk niet zo graag alleen.
Dus zoekt u een lieve ZEER aanhankelijke kater: ikke ikke ikke.




Geplaatst op 06-02-2010
Alex111

Alex, kleine man, tja wat moet ik nu zeggen... Ik heet je welkom natuurlijk, je hebt het voor elkaar, je hebt jouw plaatsje hier voorgoed verworven, je mag blijven wonen in ons gezin. Je zult wel eeuwig naar ons blijven blazen als jou iets niet zint, maar ja dat ben jij nu eenmaal. Ons verleiden, gaan liggen draaien en keren op je ruggetje, een snoet trekken van allee knuffel me. En als we je dan bijna aanraken schiet je weg en dan is 't van: ”pak me dan, als je kan”. Je bent echt een kleine schavuit, een plezier om naar te kijken met je grappige snoet. Als je in de stemming bent dan krijgen we soms de eer om je te knuffelen en dan lig je heerlijk te spinnen. Jou piepconcertjes zijn niet meer weg te denken in ons huis, we konden jou niet laten gaan, je bent hier thuis, je hoort bij de bende. Welkom, lieve jongen!!!!




Het overzicht van de te plaatsen dieren vindt u op de pagina baasje gezocht