Geplaatste dieren

Door de jaren hebben vele dieren van VZW Zwerfkat in Nood II een gelukkig huis weten te vinden. Op deze pagina's vindt u een archief van deze dieren, met een foto en verhaal van het nieuwe baasje.

2024 | 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | 2006 | Eerder geplaatste dieren

December | November | Oktober | September | Augustus | Juli | Juni | Mei | April | Maart | Februari | Januari

In MAART 2010 hebben 13 dieren een baasje gevonden:

Geplaatste katten
Ga naar geplaatste honden

Geplaatst op 27-03-2010
Floris104

Floris is teruggekomen van plaatsing wegens extreme allergie van de jongste zoon van het adoptiegezin.

Floris is een ontzettend aanhankelijke, vrolijke en speelse jongen, die alles best vindt.

Later meer gegevens.




Geplaatst op 17-03-2010
Cynthia en Laura28

Deze twee zusjes werden straat gehaald door een andere dierenvriend. Ze werden als kitten samen geplaatst bij mensen die altijd poezen gehad hadden. Na een maand wilde de dierenvriend horen hoe het ermee ging maar na verschillende pogingen tot contact, niets. Uiteindelijk dan naar daar gereden en volgens die mensen waren ze half-wild en "braken de boel af". Het enige wat wij gezien hebben waren 2 speelse, lieve en sociale kittens. Een hartig gesprek gehad met die mensen en ze wilden ze nog een 2de kans geven en de dierenvriend ook. Alles ging goed tot 2 weken geleden: "ze moesten zo vlug mogelijk weg" nog altijd wild en 's nacht superactief. Het blijken dus gewoon mensen te zijn waar poezen geen "poes" mogen zijn. Gelukkig konden ze bij ons in een gastgezin terecht. Een beetje onder de indruk en wat verlegen maar voor de rest mankeert er niets aan en gedragen ze zich als poezen van 6 maanden dat horen te doen.
 
Hallo, Ik ben Cynthia, een mooie zwart met witte poes.
Ik ben heel erg lief al zeg ik het zelf, in het begin ben ik wel even verlegen en dan moet ik je leren kennen, maar zodra het ijs gebroken is dan ben ik helemaal om en dan kan ik knuffelen en spinnen als de beste! Ik vind het erg leuk om samen met mijn zus te spelen, wij zijn altijd samen geweest en dat willen we graag zo houden, want ik kan niet zonder mijn zus hoor!
Met de hond en de andere katten kan ik het hier goed vinden en daar ben ik niet bang voor.
Wie wil mij samen met mijn zus Laura een liefdevol en warm thuis geven?
 
Pootjes en kopjes van Cynthia.




Geplaatst op 17-03-2010
Laura en Cynthia28

Deze twee zusjes werden straat gehaald door een andere dierenvriend. Ze werden als kitten samen geplaatst bij mensen die altijd poezen gehad hadden. Na een maand wilde de dierenvriend horen hoe het ermee ging maar na verschillende pogingen tot contact, niets. Uiteindelijk dan naar daar gereden en volgens die mensen waren ze half-wild en "braken de boel af". Het enige wat wij gezien hebben waren 2 speelse, lieve en sociale kittens. Een hartig gesprek gehad met die mensen en ze wilden ze nog een 2de kans geven en de dierenvriend ook. Alles ging goed tot 2 weken geleden: "ze moesten zo vlug mogelijk weg" nog altijd wild en 's nacht superactief. Het blijken dus gewoon mensen te zijn waar poezen geen "poes" mogen zijn. Gelukkig konden ze bij ons in een gastgezin terecht. Een beetje onder de indruk en wat verlegen maar voor de rest mankeert er niets aan en gedragen ze zich als poezen van 6 maanden dat horen te doen.

Hallo, Ik ben Laura en ik heb een mooie zwart met wit gekleurde vacht.
Als je mij pas leert kennen ben ik in het begin wel een beetje verlegen en dan moet ik eerst even alles bekijken, maar zodra ik eenmaal gewend ben, ben ik een toch wel een lieve knuffelpoes en dan kom ik mijn knuffeltjes wel halen hoor! De andere katten hier vind ik wel okey maar ze moeten nog niet te dichtbij komen want dat vind ik nog niet zo leuk.
Met de hond hier heb ik verder geen problemen want die komt niet zo dichtbij. Samen alles onderzoeken en spelen met mijn zus vind ik het leukste wat er te doen is, ik zou dan ook graag samen met mijn zus Cynthia een nieuw huisje vinden.
Wie heeft er voor ons beiden een fijn thuis?
 
Pootjes en kopjes van Laura.
 




Geplaatst op 14-03-2010
Mirre en Sander38

Lieve Mirre en Sander, vandaag is jullie verhuisdag dan toch gekomen. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar eens moest het er toch van komen. Wat hebben wij samen veel meegemaakt! Er hebben zoveel tranen gevloeid om jullie – tranen van geluk, maar ook heel veel tranen van verdriet. Jullie bijzondere karaktertjes hebben ervoor gezorgd dat we samen een wel heel bijzondere tijd hebben gehad sinds jullie eind oktober in mijn leven kwamen.
In de tweede helft van augustus werden jullie geboren in de buurt van de plaats waar een van onze vrijwilligers een groep zwervertjes te eten geeft. Jullie mama beschermde jullie zo goed, dat jullie pas ontdekt werden toen jullie al acht weken oud waren. Tot die tijd hadden jullie waarschijnlijk nog nooit mensen gezien, en áls je ze al had gezien dan was dat waarschijnlijk op een negatieve manier. Geen goede start dus… Jullie werden “gelukkig” al vrij snel gevangen en toen begon het avontuur pas echt.
Jullie kwamen bij mij en aan mij was de schone taak jullie te socialiseren. Op het moment dat ik ja zei tegen die opdracht, had ik nog geen idee wat me te wachten stond. De eerste tekenen waren positief. Jullie lieten je vanuit de bench eigenlijk gemakkelijk oppakken en waren al vrij snel aan het wennen aan menselijke aanwezigheid. Maar toen sloeg het noodlot toe…
Mirre, heel plotseling werd jij heel erg ziek. Je begon te spugen en hield niets meer binnen. De eerste dagen wist ik je aardig stabiel te houden met het toedienen van vocht, dwangvoeding en diverse pilletjes tegen misselijkheid en koorts. Toch ging je heel plotseling snel achteruit en ben ik met spoed met je naar de dierenarts gegaan. Je had een ernstig virus opgelopen en was erg uitgedroogd. Je kreeg snel medicatie en vocht toegediend. Er werd mij geleerd hoe ik jou via het infuus vocht moest geven. En toen moesten we samen voor jouw leventje vechten. Hoewel je het verschrikkelijk vond al die pilletjes, poedertjes en infuusjes, toch moest ik je ermee pesten om je een kans te geven op overleven.
Uiteindelijk heb je het gered, maar helaas was daardoor je vertrouwen in de mens, dat je pas net aan het opbouwen was, helemaal verdwenen. Als ik maar naar je keek was je al achter de kast verdwenen. Dagen, weken, maanden heeft het me gekost om langzaam je vertrouwen weer een klein beetje te winnen. Vele malen heb ik gewanhoopt en gedacht dat je nooit zover zouden komen.
Maar toen, zomaar ineens, tijdens de kerstdagen, was daar plotseling de omslag. Tijdens je spel kwam je op schoot en durfde je je heel voorzichtig te laten aanraken. Vanaf dat moment konden we gaan uitbouwen en werd ons contact steeds uitgebreider. Al bleef elke aanraking voor jou nog net zo eng, je hoefde je niet meer voor mij te verstoppen.
En toen kwam de dag dat jouw nieuwe baasje naar je kwam kijken; een heel lief meisje dat het niet erg vond dat je de “grotemensenwereld” nog een beetje eng vond. Terwijl jij en je broertje Sander wachtten totdat ze jullie zou meenemen sloeg wéér het noodlot toe, dubbel zelfs. Je hebt daardoor weer een terugslag in je socialisatie gehad, maar gelukkig kan ik inmiddels zeggen dat je weer de goede kant op gaat.
Je hebt nog veel te leren. Waarschijnlijk zul je tot op zekere hoogte altijd wel een klein wildje blijven. Maar gelukkig vindt jouw nieuwe baasje dat helemaal niet erg en wil ze je alle tijd geven om aan je nieuwe leven te wennen. Ze weet dat ze geduld met jullie moet hebben, maar ik weet zeker dat jullie uiteindelijk haar de liefde terug kunnen geven die ze jullie geeft. Moppie, probeer te geloven dat we echt het beste met je voor hebben en geniet van de aandacht die je krijgt (dat kun je)!
Het afscheid valt me zwaar. Je hebt met alle macht geprobeerd niet in dat reismandje te hoeven, al heb je uiteindelijk de strijd verloren. Sorry meisje, maar het is beter zo. Ik weet zeker dat Yvonne je een goed huisje kan geven. Zij is immers heel veel thuis waardoor je veel gemakkelijker zult wennen aan mensen. Het zal even moeilijk zijn voor je om je “mama” tante Flootje te moeten missen, maar ook daar zul je je doorheen slaan – want een sterke meid ben je wel.
Lieve Mirre, zul je lief zijn voor je broertje Sander en samen contact zoeken met je nieuwe baasje? Zul je haar vertrouwen? Ik weet zeker dat het goed gaat komen, even volhouden meidje en over een poosje weet je al niet beter. Dag lieve kleine mooie meid, dag lief (b)engeltje. Florence laat een traan om jou, haar kleine beschermelingetje. Tanne en Feniks missen hun speelkameraadje. En ik… ik probeer mijn tranen weg te slikken. Ik mis je en zal je nooit vergeten. Jouw gekke capriolen, jouw pittige karakter, jouw onverwoestbare vrijheidsdrang… Kusje op je hoofdje, en ik zeg tot gauw, ik kom jullie snel bezoeken!
Judith.





Geplaatst op 14-03-2010
Sander en Mirre38

Lieve Sander en Mirre, vandaag is jullie verhuisdag dan toch gekomen. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar eens moest het er toch van komen. Wat hebben wij samen veel meegemaakt! Er hebben zoveel tranen gevloeid om jullie – tranen van geluk, maar ook heel veel tranen van verdriet. Jullie bijzondere karaktertjes hebben ervoor gezorgd dat we samen een wel heel bijzondere tijd hebben gehad sinds jullie eind oktober in mijn leven kwamen.
In de tweede helft van augustus werden jullie geboren in de buurt van de plaats waar een van onze vrijwilligers een groep zwervertjes te eten geeft. Jullie mama beschermde jullie zo goed, dat jullie pas ontdekt werden toen jullie al acht weken oud waren. Tot die tijd hadden jullie waarschijnlijk nog nooit mensen gezien, en áls je ze al had gezien dan was dat waarschijnlijk op een negatieve manier. Geen goede start dus… Jullie werden “gelukkig” al vrij snel gevangen en toen begon het avontuur pas echt.
Jullie kwamen bij mij en aan mij was de schone taak jullie te socialiseren. Op het moment dat ik ja zei tegen die opdracht, had ik nog geen idee wat me te wachten stond. De eerste tekenen waren positief. Jullie lieten je vanuit de bench eigenlijk gemakkelijk oppakken en waren al vrij snel aan het wennen aan menselijke aanwezigheid. Maar toen sloeg het noodlot toe…
Sander, heel plotseling werd jij heel erg ziek. Je kreeg diarree en wilde niet meer eten en drinken. Je had een ernstig virus opgelopen en zat voortdurend op het randje van uitdroging. Ik wist je aardig stabiel te houden met het toedienen van vocht, dwangvoeding en diverse pilletjes tegen misselijkheid, maar elke dag als ik thuiskwam was ik bang je niet meer levend te vinden. We moesten samen voor jouw leventje vechten. Hoewel je het verschrikkelijk vond al die pilletjes en poedertjes, toch moest ik je ermee pesten om je een kans te geven op overleven.
Uiteindelijk heb je het gered, maar helaas was daardoor je vertrouwen in de mens, dat je pas net aan het opbouwen was, helemaal verdwenen. Als ik maar naar je keek was je al achter de kast verdwenen. Ik hoorde alleen wat gggggg en k-k-k-k-k, en meer zag of hoorde ik niet van je. Dagen, weken, maanden heeft het me gekost om langzaam je vertrouwen weer een klein beetje te winnen. Vele malen heb ik gewanhoopt en gedacht dat je nooit zover zouden komen.
Maar toen, zomaar ineens, was daar plotseling de omslag. Dat katertjes hun “wilde haren” verliezen bij de operatie was voor jou nog eens extra waar. Van de een op de andere dag kwam je bij me voor knuffeltjes, kwam je op schoot zitten en durfde je met me te spelen. Vanaf dat moment konden we gaan uitbouwen en werd ons contact steeds uitgebreider. Al bleef ik nog heel groot en eng als ik stond, zittend of liggend was ik de liefste persoon ter wereld (en zeker als daar weer een lekker smikkeltje was)!
En toen kwam de dag dat jouw nieuwe baasje naar je kwam kijken; een heel lief meisje dat het niet erg vond dat je de “grotemensenwereld” nog een beetje eng vond. Je hebt nog veel te leren. Waarschijnlijk zul je tot op zekere hoogte altijd wel een bang ventje blijven. Maar gelukkig vindt jouw nieuwe baasje dat helemaal niet erg en wil ze je alle tijd geven om aan je nieuwe leven te wennen. Ze weet dat ze geduld met jullie moet hebben, maar ik weet zeker dat jullie uiteindelijk haar de liefde terug kunnen geven die ze jullie geeft. Lieve jongen, probeer haar te accepteren en van haar liefde te genieten. Geniet van de aandacht die je krijgt (dat kun je)!
Het afscheid valt me zwaar. Je moest weer hevig blazen toen je in het reismandje moest. Sorry jongen, maar het is beter zo. Ik weet zeker dat Yvonne je een goed huisje kan geven. Zij is immers heel veel thuis waardoor je veel gemakkelijker zult wennen aan mensen. Het zal even moeilijk zijn voor je om je “mama” tante Flootje te moeten missen, maar ook daar zul je je doorheen slaan.
Lieve Sander, zul je lief zijn voor je zusje Mirre en samen contact zoeken met je nieuwe baasje? Zul je haar vertrouwen? Ik weet zeker dat het goed gaat komen, even volhouden jongen en over een poosje weet je al niet beter. Dag lieve kleine mooie ventje, dag lief (b)engeltje. Florence laat een traan om jou, haar kleine beschermelingetje. Tanne en Feniks missen hun speelkameraadje. En ik… ik probeer mijn tranen weg te slikken. Ik mis je en zal je nooit vergeten. Jouw gekke capriolen, jouw stoere maar o zo lieve en tevreden blik van de laatste tijd… Kusje op je hoofdje, en ik zeg tot gauw, ik kom jullie snel bezoeken!
Judith.



Geplaatst op 09-03-2010
WimBK

Lieve Wimpie,

Je bent nu op weg naar Schimmert, naar je nieuwe huisje. Wat gunnen wij jou dit toch ongelofelijk!
Je was de grappigste kat van Buddy Kat, je zult een leegte achterlaten, maar... deze kans moesten we jou geven, de ultieme kans om een gelukkig leventje te leiden bij je nieuwe baasjes en hopelijk je nieuwe vriendje Mori.
Mori is een bekende van ons, ook hij is besmet met het aidsvirus. Hopelijk gaan jullie elkaar heel lief vinden en kunnen jullie gaan genieten van elkaar, want het zal wel weer even wennen zijn voor je. Nieuwe omgeving, nieuwe mensen, we weten dat jij altijd tijd nodig hebt om te wennen, een terugslag hoort er helaas bij.
Maar ik hoop zo dat deze periode kort zal zijn lieve jongen. Alles komt goed, echt.
Je bent onze kanjer en we dragen je in ons hart. We houden van je.
Maak het goed daar knappe stoer bink, gedraag je een beetje en we komen je snel eens bezoeken!!!

veel knuffels van je verzorgers. Het Buddy Kat team xxx




Geplaatst op 07-03-2010
Sofie110

Reactie eigenaar:

Met Sofie gaat het verbazingwekkend goed! Ze is echt ontzettend speels en begint steeds meer en meer te wennen aan ons. Tijdens het spelen loopt ze zelfs al over onze benen, als we op de grond zitten. Handen blijft ze nog wel eng vinden, maar we zijn bezig haar iedere keer aan te raken als we met haar spelen zodat ze daar ook aan went.
 
Wat we erg leuk vinden is dat Sofie alles doet om aandacht te krijgen. Op tafel springen, aan de stoelen hangen (niet zo leuk), maar ze heeft inmiddels ook een soort miauw aangeleerd, wat meer lijkt op het geluid van een kalkoen dan dat van een poes, maar goed.
 
Met Minoush gaat het stukje bij beetje beter. Minoush heeft haar inmiddels wel geaccepteerd, maar Minoush vind het soms ook nog een beetje eng. Helemaal als Sofie ineens aan komt rennen dan schrikt ze nog wel is, maar dat komt wel goed. Verder hebben ze al een paar keer achter elkaar aangerend door de hele kamer heen, dus die worden straks echt wel vriendinnetjes!
 
Groetjes Brian, Jaqueline, Minoush en Sofie!





Geplaatst op 06-03-2010
Mannie en Wolf08

We hebben onze 12 opvangers vandaag ( 4 juni 2008) opgehaald bij VZW ART in Zandhoven. Zoals u weet moeten voor 16 juni as, alle 150 katten weg zijn bij ART. Onze bijdrage is geleverd: we  hebben 12 katten overgenomen...

Hallo allemaal! Ik ben Mannie, een klein kereltje in een prachtig zwart jasje met een net wit bloesje eronder. Ik ben een beetje een verlegen jongen. Dat komt omdat ik niet zo goed kan zien en daarom schrik ik nogal snel van dingen. Ik ben daardoor een beetje onzeker en het duurt dan ook een tijdje voordat ik me ergens helemaal op mijn gemak voel.

Ik kan uitstekend met soortgenoten opschieten, maar mijn allerbeste vriendje is Wolf. Ik doe altijd alles met hem samen. Samen stoeien, samen spelen, samen op onderzoek uitgaan... Hij is ook zo groot en stoer en vol zelfvertrouwen! Ik wil altijd bij hem zijn en als ik hem kwijt ben, ga ik miauwend op zoek naar hem en als ik hem gevonden heb, bedelf ik hem onder de kopjes en knuffels. Wolf is echt alles voor mij, hij leert me dat ik niet bang hoef te zijn voor mensen en hij heeft me zelfs geleerd om de trap op te gaan. Doordat ik niet zo goed kan zien vond ik dat erg eng in het begin, maar Wolf heeft me zo lang aangemoedigd dat ik het nu helemaal alleen durf, goed hè!!

Verder ben ik stapelgek op het laserlampje! Als ik het rode puntje ergens zie, vergeet ik alles om me heen, dan durf ik ineens alles. Ik spurt van links naar rechts en terug, geen enkele plaats is veilig voor me als ik op jacht ben. Ik moet en zal het rode lichtje vangen! Ik vang ook motjes en vliegjes voor mijn pleegouders. Geen van de katten hier krijgt ze te pakken, maar ik wel hoor!

Omdat ik een beetje onzeker ben, zul je wel wat moeite moeten doen om mijn vertrouwen te winnen. Maar als dat eenmaal gelukt is, is het ’t dubbel en dwars waard, dan heb je een vriendje voor het leven! En Wolf is echt mijn aller-allerbeste maatje van de wereld, dus wil ik graag samen met hem naar een nieuw huisje.

Ben jij degene die Wolf en mij in je hart sluit en ons een definitief thuis geeft??

Mannie en Wolf verblijven bij een gastgezin in Utrecht.

Geplaatst op 06-03-2010
Wolf en Mannie08

Ben je op zoek naar een trouwe kerel die je elke ochtend weer vrolijk een goedemorgen komt wensen? Een levenslustige, opgewekte jongeman die trouw aan je zijde staat? Een stoere vent die altijd in is voor een knuffel? Een gezellige babbelaar die bij het avondeten graag met je de dag doorneemt? Zoek niet langer, want ik ben je man!

Ik ben Wolf, een levenslustige kater in de bloei van zijn leven, altijd vrolijk en opgewekt. Ik ben dol op mijn personeel en kom ze dan ook direct begroeten zodra ze wakker zijn. Als ik geaaid word, ga ik gezellig meehelpen door mijn voorpoot te likken, of de vloer, of de hand van mijn mens... Het fijnst vind ik een stevige massage tussen de schouderbladen en op mijn rug, dan knijp ik mijn ogen dicht en ga ik heel hard spinnen. Ik ben echt dol op mijn mensen en babbel er lustig met ze op los met mijn hese miauwtje en mijn ‘mrr-mrr-mrrrrr’ (vooral als er een aaitje in het verschiet zit, hihi). Ik mag dan wel een grote stoere kerel zijn, maar ik heb een piepklein stemmetje!

Naast geknuffeld worden houd ik ook erg van eten en ben er als de kippen bij als ik hoor dat mijn personeel in de keuken bezig is. Mijn personeel vindt me veel te dik, dus moet ik minder eten en meer sporten zeggen ze, maar dat zie ik eigenlijk niet zo zitten. Laten ze zelf maar meer gaan sporten zeg, dan houd ik al liggend op de bank wel een oogje in ’t zeil ;-)

Ik ben een hele brave jongen die heel gehoorzaam is. Ook ben ik heel nieuwsgierig: ik wil altijd weten wat er aan de hand is. Een schootkat ben ik (nog) niet; er moet nog een hele wereld ontdekt worden! En als alles ontdekt is, ontdek ik het gewoon weer opnieuw! Het liefst ben ik ergens waar veel te zien valt. Buiten in de tuin bijvoorbeeld, want daar gebeurt altijd wel iets.

Ik kan uitstekend met soortgenoten opschieten, maar met mijn levensmaatje Mannie nog het meest. Hij is heel verlegen en onzeker, want hij kan niet zo goed zien. Daarom neem ik hem altijd op sleeptouw en zo merkt hij dat het allemaal niet zo eng is. Onze pleegouders vinden ons het schattigste stel dat ze ooit hebben gezien, zeggen ze. We zijn altijd bij elkaar, al kopjes gevend en knuffelend, en samen ontdekken we de wereld.

Alhoewel ik het hier hartstikke leuk vind, wil ik graag met Mannie samen naar een definitief huisje. Ben jij degene die ons eindelijk dat eigen plekje geeft?

Wolf en Mannie verblijven bij een gastgezin in Utrecht.




Geplaatst op 02-03-2010
Cisco1

Cisco is helaas teruggekomen van plaatsing.

Later meer gegevens.

Cisco is gechipt en zal daarom €10 duurder zijn dan onze reguliere prijs. Bedenk dat het chippen van een dier gewoonlijk zo'n €30 kost.




Geplaatst op 01-03-2010
Bengel2

Dit jonge, sociale, ongecastreerde katertje werd gevonden tussen de zwerfkatten bij het rusthuis in Neerpelt. Waarschijnlijk werd hij daar gedumpt. De directie van dit rusthuis tolereert de zwerfkatten die er verzorgd worden
door een van onze medewerksters maar er mogen geen nieuwe katten bijkomen. Daar zijn ook verbouwingswerken aan de gang en dus kon hij daar niet blijven. Hij is intussen gecastreerd en zit bij ons gastgezin.

Mijn huidige opvanggezin heeft me opgehaald in Geleen. Bij het opvanggezin in Geleen was ik nog wat angstig omdat het er voor mij nog een beetje druk was.
Vanaf het moment dat ik bij mijn opvanggezin in Landgraaf ben ben ik ten goede veranderd. Na een aantal dagen in een bench doorgebracht te hebben wilde ik graag het huis verkennen. Sinds die tijd ben ik erg knuffelig, ik lig supergraag op schoot! En ik ben helemaal niet meer bang, ik vind juist alles superspannend en wil alles ontdekken. Ik moest gewoon even over een drempeltje heen, maar toen ik daar eenmaal over was heb ik me supermakkelijk aangepast. Ik ben dol op spelen met kattenspeeltjes. Met de andere katten kan ik het ook prima vinden en overdag liggen we lekker met z'n allen op bed. Ik ben een vriendje voor het leven! Een echte knuffelkont!
 
groetjes Bengel.





Geplaatste honden

Geplaatst op 24-03-2010
LucaH4

Luca is uit een vreselijke benarde toestand weggehaald.

Luca woont nu al twee weken bij ons. Hij is een schatje. Maar wel met een paar kleine gebruiksaanwijzingen.
Hij vindt niet alle andere honden leuk. Wij denken dat dat de mannetjes zijn.
Hij slaapt 's nachts op zijn kussen in onze slaapkamer, omdat hij bleef blaffen als we hem alleen onder lieten. Ik moet zeggen dat dit perfect gaat. Hij springt niet op bed en als hij even opstaat om zijn pootjes te strekken gaat hij meteen weer liggen.
Als we weggaan ligt meneer bovenop de bank die voor het raam staat. We schuiven het gordijn aan de kant zodat hij naar buiten kan kijken. Als we onze jassen aandoen en we geven hem te veel aandacht, dan gaat hij blaffen. Dus zeggen we gewoon niks, en dat gaat prima.
Luca moppert als we zijn voerbak wegpakken terwijl hij eet. Maar waarom moet dit eigenlijk? We laten hem gewoon met rust onder het eten!
En dan het belangrijkste. Luca vindt het niet leuk als hij wordt opgetild. Dus dat vermijden we zoveel mogelijk. Alleen als we 's morgens naar onder gaan tillen we hem rustig op. (hij durft de trap niet af) Volgens zijn vorige gastgezin was hij bang voor knallen. Dat hebben wij nog niet meegemaakt, maar hij krijgt hier nu druppeltjes voor. Dus het is even afwachten hoe hij hier in de toekomst op reageert.
 
Maar Luca is toch een echt schatje. Hij vindt het heerlijk als je hem kriebelt op zijn rug. Dan kruipt hij helemaal tegen je aan. Hij is overal bij je, en dat voelt heel gezellig. Luca kan uren bezig zijn met zijn "kong" of een flinke kauwstaaf. En als hij op zijn kussen ligt te slapen steekt hij soms een achterpoot de lucht in. Dit is zo grappig!
Hij blaft zelden. Een enorm pluspunt! Hij maakt binnen niks kapot. Afgelopen week zijn we 6 uur weg geweest, en meneer lag gewoon te slapen. Als we eten ligt hij onder de tafel. Maar hij bedelt niet.
Buiten kan hij lekker snuffelen in de tuin. En als we gaan wandelen doet hij keurig zijn behoeft aan de lijn. We hebben alleen nog nooit een hond gezien die met zijn achterlijf tegen een paal of boom opklimt en daar dan tegenaan poept!!
Luca blijft keurig bij ons als we hem loslaten. Hij komt vrolijk aanrennen als we hem roepen.
 
Luca is lief, gezellig, grappig en gewoon af en toe een oude mopperkont. Maar als je je de moeite neemt om dit hondje te leren kennen en rekening houdt met zijn karakter heb je een echte kameraad.
Wij hebben 20 jaar honden gehad. En geloof me, Luca is een van de liefste die bij ons gewoond heeft!

Geplaatst op 13-03-2010
IndiH8

Indi is een getraumatiseerd diertje. Hij had een baasje, maar wat daar precies gebeurd is weten we niet zeker., we hebben wel een idee.
Je werd in elk geval naar een dierenasiel gebracht door je baasje. Na 6 weken asiel hebben we ons over je ontfermd. Het was koud in het dierenasiel, je rilde. Je at daar heel slecht, je miste liefde en vriendschap. Je snapte er niets van he jongen.
Toen we je meenamen wist je niet wat je overkwam! Je was alleen maar blij, blij en blij. Je sprong tegen ons op, we werden gewassen, en je hield ons scherp in de gaten. Het werd al snel duidelijk dat je heel bang was om in de steek gelaten te worden, alweer... wat moet er toch allemaal in je opgaan lieve Indi.
Dan je lichaampje....de botten zijn zichtbaar en je hebt al geen spieren meer.
Maar we gaan je helpen, en je bent nu lekker bij ons. We gaan ervoor zorgen dat je straks geen zichtbaar skeletje meer bent, maar een gezonde mooie hond!
Alles komt goed

Update gastgezin:
Indi kwam binnen met extreme verlatingsangst, als je ook maar even uit het zicht was, raakte hij al in paniek.
Hij was heel erg mager, en had veel diarree. Hij heeft nu geen diarree meer, en is al in gewicht toegenomen, zijn vacht is super zacht, en mooi glanzend geworden.
Hij kan nu al zeker een half uur alleen blijven, dit moet nog stap voor stap opgebouwd worden.
ook vind hij het heerlijk om aangehaald te worden, en te spelen, hij is een hele grote knuffel beer, met een eerlijk karakter. Luisteren doet hij goed, en leert graag en snel!
Een huis met tuin is wel een must! En het liefst een speelkameraadje erbij  zodat hij niet helemaal alleen is, als men weg gaat.
Verder kan ik alleen maar zeggen, dat hij echt een goede kameraad voor je is! En je een super hond aan hem hebt!
Lieve Indi ik hoop dat je een super thuis zult vinden, want dat verdien je echt!
Je bent een geweldig lieve/mooie hond!
Je pleegmama Joke

Het overzicht van de te plaatsen dieren vindt u op de pagina baasje gezocht