Wat maken we mee

Alex was de ziekste kat van de drie ( Kim, Art, Alex), en had een verschrikkelijk ernstig huidprobleem. Zijn hele huid zat niet alleen onder de korstjes, zijn buik was het meest dramatisch. Kletsnat van de etter, ontstekingen, bulten, noem maar op...
Onze dierenarts was zo geschrokken, hij hoopte dat het nog goed ging komen. Het kon een tumor zijn, of een zeer hardnekkige bacterie.
Maar er was... hoop, dus de verzorgers konden aan de slag! Hij werd gewassen met speciale shampoo, 2x daags een flinke zalf op zijn buikje, pilletjes en pijnstillers, we gingen ervoor!
Gisteren mocht Alex op controle. We hadden al een vermoeden, maar we wilden het gezicht van onze dierenarts zien.
Een brede glimlach op zijn gezicht, kreten van vreugde :-)
Zijn buik ziet er FANTASTISCH uit! Ook zijn vacht is zachter, de wonden op de kop zijn aan het genezen, superduperrr.
Onze dierenarts kon het niet geloven, maar wij wel hoor. Het komt helemaal goed!
Alex is een ontzettend lief diertje, hij is zo blij, spinnerig en gewoon... een schatje.
Voor en na!

Tien dagen geleden, kwamen er drie hele zieke diertjes bij ons binnen: Alex, Art en Kim.
Kim zat volledig onder de vlooien, ze was vies, vuil en mager. Haar bekje 1 grote ravage.
Onze dierenarts onderzocht haar, en besloot haar per direct te opereren. Ze had onnodig veel pijn en daar moest snel wat aan gedaan worden!
Kim haar tandjes werden allemaal getrokken, en daarna konden we haar weer vertroetelen. Ze is zo ontzettend lief... en maar spinnen en kopjes geven, de lieve schat.
Kijk eens hier!! Na een kleine 2 weken..

"Na 10 intensieve dagen vol zorg, emotie en lichtpuntjes, heb ik je vandaag laten gaan....
Je lever was te ziek, hoe hard je ook hebt gestreden, de lever maakte je lijfje kapot. Alle reserves waren op, en je hebt verschrikkelijk hard gevochten lieve Bart. Ik heb zoveel respect voor je.
Je lieve snoetje, je ogen starend op me gericht, de hele reis naar Brecht, onze dierenarts. Het deurtje van de reismand open, mijn hand op je kopje. Zo reden we in stilte deze laatste rit.
Je uitgemergelde lijfje heeft nooit vat gekregen op je vechtlust, maar het 1 kan niet zonder het ander...
Bedankt voor 10 mooie dagen samen, van de twinkel in je ogen, het zachtjes slaan tegen een veertje, tot het samen in slaap vallen, mijn arm over jouw buikje. Dat was onze laatste nacht.
Dag Bartje, dag mooie jongen... en als ik de tijd kon terugdraaien? Ik zou het voor 1000 % opnieuw doen. x"

Alex is zijn naam en hij raakt onze ziel.
Een paar dagen geleden kwam hij met spoed bij ons binnen, samen met zijn andere vriendjes Kim en Art. Alle drie onderkomen, vuil, ziek en bang. In paniek.
De mevrouw die hen als zwervers verzorgde, was overleden. Maar waar naartoe met deze arme zielen?...
We maakten dezelfde avond nog plaats en ze mochten binnenkomen. Drama. Ze waren zo overstuur en we zagen dat ze alle drie helemaal niet goed waren.
Maar we houden ons nu even bij Alex. Hij was er het slechtste aan toe, en hij zou niet benaderbaar zijn.
Zijn hele huidje zat compleet onder de wonden, en hij had niet in de urine gelegen.. zijn buikje was kletsnat van de verschrikkelijke infectie. Etter, bulten, stank, onze dierenarts schrok zich suf! Dit beestje heeft enorm afgezien.. Verder kan er sprake zijn van schimmel, maar dat moet getest worden. Het kan zijn dat de buikontsteking een tumoraal iets is, of een ernstige MRSA bacterie.
Zijn bek is ook een drama, dus ook daar zal werk van gemaakt moeten worden. Hij krijgt nu speciale shampoo, zalf en medicatie tegen de zware huidinfectie, en we hopen dat we hem goed kunnen ondersteunen.
En onbenaderbaar is hij niet meer.. hij snakt naar liefde en spint erop los als we zijn koppetje zachtjes strelen en zijn gewonde lijfje aanraken.
Alex zit in ons hart, hij verdient het beste van het beste, zeker na alle drama. We houden nu al van je lieve jongen, we gaan ervoor!

Gisteren werden we benaderd door een dame met een schrijnende melding.
De overbuurvrouw was recent gestorven en nu wordt het huis leeggehaald. Maar de overleden dame had 3 zwerfkatten opgevangen en zaten nog steeds in het desbetreffende huis. De dochter die nu het huis leeghaalt, wist niet waar ze met deze drie diertjes naartoe kon. Maar het ergste van al was: ze zien er helemaal niet goed uit. De 1 is momenteel niet aaibaar, maar zit onder de wondjes en urine. De andere twee katten zijn wel aaibaar, maar zo mager en vuil. We zien oogontstekingen, bekproblemen, kwijlen... 1 troosteloze bedoeling. En vooral, trieste snoetjes.
Ja, ze mochten dezelfde dag nog bij ons binnenkomen, het was te vreselijk voor woorden.
Onze dierenarts zal hen morgen alle drie grondig onderzoeken en we laten hen op alle vlakken natuurlijk helpen.
Later horen jullie meer...

Bartje jongen, Bart oh Bart, wat is dat toch allemaal met jou...
Deze lieve jongen kwam onlangs wat ziekelijk bij ons binnen, en eigenlijk ging het alleen maar slechter en slechter... Hij at niet meer en met zijn doffe oogjes leek hij de zin in het leven te verliezen. Hij werd acuut opgenomen bij onze dierenarts, waar hij aan het infuus moest liggen.
Bloed werd genomen en de uitslag was verschrikkelijk! Zijn leverwaardes waren zo ontzettend hoog! Gemiddeld waren de afwijkende waardes 30x te hoog, en dat was foute boel...
Het verdict: Levercirrose of leververvetting.
Hij werd beroerder en beroerder, niks leek te helpen, en na 4 dagen infuus, moesten er beslissingen worden genomen. Onze vrijwilligster besloot hem eerst te zien, voordat ze een definitieve keuze ging maken.
Met een bang hartje liep ze mee naar achter, naar zijn hokje. Hij zag haar, stond op, begon wild te trappelen met zijn pootjes. Een luide prrrr vulde de ruimte, en ze werd bedolven onder de kopjes.
Zo herkende de dierenarts hem niet, wat een opleving!
Met tranen in de ogen zei de vrijwilligster: "Ik kan het niet, ik neem hem mee, hij wil nog. Kijk nou hoe blij hij is!"
En dus.. Bartje ging mee. Misschien voor 1 dag? Of 2? In elk geval mocht hij eventjes blij zijn in een huiselijke omgeving. Beslissen kon altijd nog.
Met allerlei leverbeschermers, speciale voeding etc. ging ze aan de slag. Dwangvoeden, want er moest eten in dat maagje komen, en snel ook!
Langzaam kwam er weer een fonkel in zijn ogen, langzaam kreeg zijn snoetje weer wat vollere wangetjes. Zou het? Is er kans? We durven niet te hopen, maar we gaan nu wel DOOR met deze kanjer!
We zijn nu 5 daagjes later, en Bart begint interesse te krijgen in voeding. Hij eet nog veel te weinig, maar dat compenseren we dan via dwangvoeden.
We zullen zien lieve schat wat het ons brengt. Jij geniet meer van het leven, dan staan we de hele weg gewoon naast je. x

Luca kwam enkele dagen geleden, samen met Kyara uit Balen, bij ons binnen.
Luca zou een verlamde/gebroken staart hebben, en had dringende zorg nodig.
Even bijkomen en dan onder narcose voor onderzoek. Luca verschuilt zich het liefst achter Kyara, of gaat Kyara juist voor hem liggen ter bescherming?...
In Luca's oogjes is angst te lezen, hij wil ook (nog) niet door ons benaderd worden.
Maar... Luca heeft het 1 en ander meegemaakt.
Er zit een kogeltje bij zijn ruggenwervel! Beschoten geweest? Tevens heeft hij een oude bekken -en- staartbreuk.
Zijn gebit was zo enorm slecht, dat ook AL zijn tandjes zijn getrokken. Pfff. Maar gelukkig nu geen pijn meer.

Onlangs is er bij ons 16-jarig opvangertje Hugo, schimmel geconstateerd. Maar niet alleen dat, ook had hij een zeer slecht gebit en moesten de tandjes worden getrokken. Hehe, ook dat nog! Op zo'n hoge bejaarde leeftijd bij ons binnenkomen, een operatie EN een schimmelbehandeling ondergaan, terwijl je ook nog eens bang en timide bent? Dat is nogal wat...
Maar er wordt goed voor hem gezorgd door onze opvangmama's. Hij zal toch zijn medicijntjes moeten nemen, en ook zal hij gewassen moeten worden...maar wat moet dat moet.

Je had een baasje, en opeens was hij er niet meer. Je bleef alleen achter en je moest je maar zien te redden. Het huis van je baasje stond te koop, maar de familie keek niet naar je om. Je zat een jaar op straat, met je troosteloze oogjes.
De oude buurman gaf jou restjes keukenafval en zo bleef je in leven. Na een tijdje gaf iemand jou kattenbrokjes, ze wilde je helpen. Ook wilde ze je vangen om je van de straat te halen, maar ze werd van he...t terrein weggejaagd. Geen bemoeienis, jij zou gelukkig zijn. Maar was dat zo?
Al die eenzame dagen en nachten, dan is de wereld geen fijne plek meer. Als je dan ook nog zo ziek bent, is het helemaal triest.
In de winter zag men jou weer zitten, nog zieker en ineengedoken door de gure kou. Nu moesten er echt maatregelen genomen worden!
Je werd met een vangkooi gevangen, eindelijk kon men jou helpen...

Het zat Robbe niet mee. Er kwam abrupt een einde aan zijn zwerversbestaan, toen hij werd aangereden. Een lieve mevrouw zag hem liggen en besloot het gewonde dier naar het dichtstbijzijnde asiel te brengen.
Maar toen kwam het grote gevaar om de hoek piepen... Het dierenasiel liet de meldster weten dat ze hem niet gingen helpen, omdat hij te schuw was. Ze wilden hem laten inslapen (doodmaken).
Maar daar was mevrouw het gelukkig h...elemaal niet mee eens, en ze besloot Robbe spontaan zelf te adopteren. Vervolgens bracht ze hem naar de dierenarts waar hij verdere verzorging/behandeling kreeg. Hij was in shock en had bloed in de urine. Maar gelukkig kon hij opgelapt worden en is hij meteen gecastreerd, gevaccineerd en gechipt.
Vandaag kon ze Robbe gaan halen, hij was genezen
In overleg met ons, kon ze meteen doorrijden naar ons kattenasiel Villa Vagebond, want bij ons was hij WEL welkom.
Hij is nog erg overstuur, dus we laten hem even met rust. Hij krijgt alle tijd om te kalmeren, en dan zullen we elkaar leren kennen. We zullen zien manneke, geduld is de gouden regel...

Dit meisje kwam vorige jaar op 12 december doodziek bij ons binnen. We besloten een einde te maken aan haar 9-jarige zwerversbestaan, ze had dringend medische zorg nodig. Ze was zo ontzettend mager, zo graatmager.
Haar neusje zat volledig dicht, ze rochelde op de longen, stonk enorm uit haar bekje, een slecht gebit, klitten in haar vacht, oormijt, luizen en vlooien. En tot overmaat van ramp ook nog eens leucose positief getest. Inslapen? Welnee joh, ze kan nog wel effe... mee, mits natuurlijk wel de juiste verzorging. We gaan niet voor minder.
En voilà, we zijn nu bijna 3 maanden verder. Ze is nog steeds een smal dingetje, maar hey... toch een kilo aangekomen!
Bijou is een heerlijk lief katje, zo dankbaar en gezellig eigenwijs!
Momenteel leeft ze samen met andere leucose positieve katjes en ze heeft het naar haar zin. Ze heeft echt nood aan andere katjes. Ah, de hond van het gezin vindt ze ook het einde
Onze lieve Bijou komt van heel diep en heeft nog een weggetje te gaan. Er is al een enorm verschil vergeleken met toen, maar het gaat allemaal een stukje trager.
Kritisch is ze wel een beetje... geen blikvoer, das bah. Enkel verse kip en zalm, dat vindt ze verrukkelijk. Dan moet ook echt even iedereen uit haar buurt blijven, het is van HAAR.
Voorlopig blijft Bijou nog gezellig bij ons om verder aan te sterken!

Mogen wij aan u voorstellen: Prit!
Prit leefde zijn hele leven al op straat, samen met zijn familie. Ze kregen eten en drinken, en een plekje om te schuilen. En dat was het dan.
Door de jaren heen, dunde de familie behoorlijk uit, en toen zijn laatste broer was overleden, was Prit helemaal alleen. Hij bleef elke dag braaf zijn bakje eten krijgen, totdat zijn verzorger helaas een zware beroerte kreeg en werd opgenomen....
Oei... en nu? Hij kreeg van iemand 1x per week nog eten, misschien ook op andere plekjes, maar dat was toch niet zo'n fijn vooruitzicht. Verder ontwikkelde hij een tumor aan zijn oor, dus toen was het al helemaal duidelijk. Hij moest van straat!
We namen hem onder onze hoede. Hij kreeg meteen een operatie aan het oor, dat was prior 1.
Helaas is ook zijn bekje niet in orde, veel slechte tanden, dus daar wordt hij binnenkort aan geopereerd. Poeh hey, schatje toch.
Prit is zoooo lief!! Hij verliest zijn opvangouders geen moment uit het oog. Waar zij zijn, Prit ook. Prit op de bank, Prit tegen je aan, Prit knuffelen! Waar zou zijn naam toch vandaan komen