Wat maken we mee

Een paar dagen geleden liet zijn verschijning velen niet onberoerd. Hij begaf zich in een vreselijke toestand.
Hij werd zes jaar geleden door zijn baasje achtergelaten. Daar ben je vet klaar mee, als je zo afhankelijk bent en denkt dat je niks zou overkomen.
De buurt besloot hem eten te geven, maar toen hij zieker en zieker werd, vroegen ze of wij hem konden opnemen.
Onze hulp kwam niets te vroeg, want hij begon al weg te zakken... Totaal verzwakt, uitgedroogd, een zwaar gewond oogje, een bekje vol ontstekingen, wonden, etc. Hij had het goed zitten, onze vriend.
Hij moest onmiddellijk aan het infuus en nadat hij gestabiliseerd was, kreeg hij zijn broodnodige operatie.
Het oogje werd verwijderd. In het bekje stonden geen tanden meer, maar stond wel vol met wortelresten, auwww dat is verschrikkelijk pijnlijk! Ook daar is aan gewerkt, alle wortelresten werden verwijderd en ons opaatje? Die walst gewoon door alle operaties heen, zich van geen kwaad bewust. Hij eet als een tierelier, geniet van zijn streeltjes, is lekker op zijn gemakje en doet zijn slaapjes. Wat een kanjer is het toch, onze verfrommelde opa
Morgen nog even een bloedonderzoek en dan mag je eindelijk lekker bijkomen bij een opvanggezin. We zijn nu al dol op je x

Ja joh, het stopt niet met de meldingen...
Gisteren was de meldster op vleermuizenwandeling in Bilzen. Wat een normale wandeling zou moeten worden, mondde uit in een aparte verrassing... Daar diep in het bos, zat zomaar een heel klein kittentje te piepen!
Hoe kan dat nou weer zucht. Maar goed, kleintje opgepakt, niemand verder aanwezig, kom maar snel mee.
En nu zit kleine Pickles lekker bij ons! Veilig en warm. En of ze honger had? Jazeker! Ze viel aan op de fles en de eerste voeding zat in een mum van tijd in haar buikje
Het is een ontzettend schattig lief poesje. En zo te zien ook nog gezond, dus wat willen we nog meer..
Welkom Pickles, je bent een schatje!

Onlangs kregen we een melding uit Heusden-Zolder. Er liep daar een zwerfkat rond: het oogje zwaar gekwetst, een enorm gezwel aan de mond, broodmager, grote korsten in de vacht en hij liep er wat wankel bij.
Deze kater is een bekende uit de buurt... Hij zat al minstens zes jaar op straat, toen hij werd achtergelaten door de eigenaren. Oja, de andere kat mocht wel mee, daar kweekten ze vrolijk nestjes mee.
Uiteindelijk hebben de mensen in de straat, de zorg van deze gedu...mpte kat op hen genomen.
Maar nu liep hij in deze toestand rond, dus werden we gebeld of wij de kat verder wilden opnemen en verzorgen.
Gezien de toestand besloten geen dag langer te wachten. Toen we hem in ons mandje legden, zat er bijna geen leven meer in...
Onze dierenarts schrok wel even, toen ze zijn toestand zag. Hij was enorm verzwakt, compleet uitgedroogd, in zijn bek een abces, korsten op zijn lichaam, op de foto zien jullie het resultaat.. Zijn oogje is niet meer te redden, hij zal geopereerd moeten worden als hij wat stabieler is. Kortom: 1 grote misère.
Het is een heel lief diertje, en super dankbaar! En een kracht in dat uitgeputte lijfje, amai... een super flinke jongen! Hij zal toch al een jaartje of 11 zijn..
Vanmorgen stond hij al recht en wilde hij het aangereikte eten zo snel mogelijk verorberen. Vol verwondering bekeek de dierenarts hem: dit was onverwachts
Hij krijgt nog een bloedonderzoek en we zijn nog wel even met hem zoet. Is niet erg, hij is alles waard

Onlangs kregen we een pittige spoedmelding te pakken...
Er zou bij iemand in de tuin (Molenbeersel) een half verlamde kater liggen. Deze kater kwam al een tijdje eten, maar nu sleepte hij zich voort...
Ondertussen kreeg de kater bij iemand een plekje voor de nacht, en de volgende dag haalden we het ontzettende lieve dier op, en brachten het rechtstreeks naar onze dierenarts....
Het zag er helemaal niet goed uit... er was op hem geschoten en er zat een kogel in een ruggenwervel. Ai! Echter, de bewuste kogel zat al een tijdje ingekapseld, dit was niet van 1 dag.
Zijn achterpoten waren verlamd, en zijn blaas was spastisch en ook verlamd... Het woord euthanasie werd genoemd, maar daar konden wij ons nu niet in vinden.
Het handmatig leegdrukken van de blaas was nu nog niet mogelijk, omdat de uitgang geblokkeerd was door de spanning. Heel veel medische termen die we jullie besparen.
Er was 1 hele belangrijke ingreep nodig: opereren! De kogel moest verwijderd worden, deze drukte op de ruggenwervel en veroorzaakte pijn. Wat moet dat moet, maar zo'n operatie was allerminst eenvoudig: het was delicaat en er moest minstens met twee man aan gewerkt worden. We zeiden volmondig ja, onze schat MOEST geholpen worden en alle kansen krijgen. Een operatie die niet goedkoop zou zijn, maar misschien willen jullie ons een klein steuntje in de rug geven?
Omdat de blaas is uitgelubberd en de elasticiteit en peristaltiek momenteel niet aanwezig zijn, worden daar nu ook de nodige medicaties voor toegediend om dit te stimuleren.
We weten nog niet hoe alles gaat verlopen, hij heeft in elk geval vanmiddag alvast zijn levensreddende operatie ondergaan. Op de foto komt hij net uit narcose...
Lieve schat van ons, we zitten zo met jou in... je bent een enorme makkelijk patiëntje, je laat je volledig goed behandelen. Zo'n brave borst. Zet em op jij kanjer!

Hey kleine uk! Werd jij zomaar gevonden aan een groot veld bij een kerkhof? En je was niet alleen.. Er liepen ook nog eens 4 kittens van 7 weken rond, en jij lag er gewoon tussen? Zo klein met een gewichtje van maar 187 grammetjes.
Alweer werd er aan een dumpactie gedacht...
Gelukkig zijn ook de andere kittentjes meegenomen, jij kwam lekker naar ons.

Bella had geen mama meer. De hele nacht hebben de mensen haar buiten horen gillen in de tuin...
Toen men 's morgens ging kijken, was het gegil afwezig en werd er verondersteld dat alles wel in orde zou zijn. Maar helaas... 's middags vervolgde het gegil!
Bella werd gevonden in haar uppie, geen mama in de buurt. Maar ze begon onderkoeld te raken, want als je zo klein bent kun je je eigen lichaamstemperatuur nog niet regelen....
Onmiddellijk maakten we samen een afspraak en Bella kon met ons mee, lekker op een warme snuggle.
Eerste zorg was haar nu opwarmen, maar gelukkig was er niets mis met haar stembandjes, er zat genoeg pit in Honger!!!
Nou, het flesje werd gulzig leeggedronken en daarna viel ze direct in diepe slaap... Och meiske toch, wat een naar avontuur!
Nu ben je veilig. We hopen dat er niks naars met je mama is gebeurd, maar we zullen haar taak nu zo goed mogelijk overnemen

Bambi is een oude bekende van ons.
Drie jaar geleden vond ze als kitten samen met haar broertje een gouden mandje.Alles ging goed totdat er een baby werd geboren. Bambi had het daar heel moeilijk mee en kreeg heel veel stress. Het gevolg van de stress was dat ze onzindelijk werd.
Er werd afstand van haar gedaan, maar de ware reden werd achterwege gelaten. Hierdoor kwam Bambi weer in een gezin terecht die ook een baby zouden krijgen, en wederom ging het na de geboorte van de baby mis. Bambi is een heel gevoelig katje. Ze kan niet zo goed om met de onvoorspelbaarheid van baby's en hele kleine kindjes, daar raakt ze van in de stress...
Nu is ze bij ons. Wij willen enkel het beste voor dit enorme lieve meiske, dus zij kan onder geen enkele voorwaarde geplaatst worden bij een baby of kleine kindjes. Helaas...
Maar wat is dit een vrolijke lieve meid zeg! Lekker kneden met de pootjes, gelukzalig uit haar oogjes kijken... Daar gaan we toch hele fijne mensen voor vinden, niet dan?

Gisteravond kwam er een heel heel klein kittentje bij ons binnen. Op zich is dit (helaas) normaal voor ons, maar dit kleintje is een prematuurtje. Ze is nog maar net geboren en helaas al meteen na de bevalling in de steek gelaten. Waarom mama haar heeft laten liggen weten we niet. Misschien was ze te jong, te onervaren, kon ze er niet voor zorgen of is haarzelf iets overkomen...
Maar ze lag daar, urenlang in een stal hulpeloos te wezen. Natuurlijk kon ze meteen bij ons binnenkomen, onderkoeling lonkte al om de hoek.
Eerst lekker in de warme couveuse, gewikkeld in een extra dekentje. Tijdens de voeding wordt ze ook verwarmd, want een minuutje uit de couveuse en hup: haar lichaamstemperatuur daalt weer.
Ons kleine meisje weegt maar 65 gram, en heeft nog niet de kracht haar kopje zelf omhoog te houden. Maar ze is dapper...
Vaca drinkt goed, heeft de nacht doorstaan, en elke dag is er eentje. Lieve kleine hummel, wat zijn we bezorgd om jou. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit, we weten dat je kans maakt, daarom gaan we samen vechten. Beloofd.

Morgan dook plots op, op de parking van een bedrijf. Dat was helemaal geen plek voor jonge katjes! De medewerkers ondernamen verschillende pogingen om haar te vangen, maar helaas werd het meisje alleen maar angstiger. Is natuurlijk ook niet zo handig om met z'n allen achter haar aan te rennen, met alle goeie bedoelingen
Oke, nieuw plan: eten buiten neerzetten. Morgan was uitgehongerd, dus de kans op slagen werd al een beetje groter. Maar Morgan geloofde er niet meer in, die keek wel uit!
Nou, toch maar eens even een veldwerker van ons erop af sturen dan We waren al voorbereid op lange dagen, maar verhip.. ze had haar te pakken, yes!
Was ze schuw? We wisten het niet, ze was in elk geval in paniek, dus rust was nu vooral aan de orde.
Eenmaal gearriveerd bij onze opvangmama, liet Morgan zich al zachtjes benaderen. Een paar uurtjes later ging het aaien al veel beter. En weet je? Haar spinmachientje ronkt nu al op volle toeren, HA! Zo schuw was je dus niet kleine meid, je hebt ooit mensen gekend. Beetje raar dat je ineens op zo'n bedrijventerrein zat, alweer een dumpactie?
Morgan boeit het niet, die heeft alleen maar honger. Ook vindt ze stiekem een speelballetje erg leuk, dat gaat nog wel wat worden Welkom meisje!

Rond middernacht kregen we een berichtje van een dame die een mama met drie kleintjes had gevonden in een (gelukkig) droge gracht aan de kant van de weg in Genk.
Mamapoes liep wat rond te dwalen aan de kant van de weg, haar kittens lagen in de gracht. Zucht....
Deze ontzettende lieve mama werd onmiddellijk opgetild en in de auto gezet. Uiteraard werden haar kleintjes bij haar gelegd, zodat het hele gezinnetje weer compleet was....
Maar ja en nu... waar naartoe met de familie! Eventjes in nood bij een vriendin in de veranda en dan hopen maar dat er snel elders plek is.
Ondertussen hadden we contact opgenomen met de meldster met het verheugde nieuws dat we een plekje vrij hadden gemaakt voor dit gezinnetje. Oef!
Mama Firenze blijkt een echte huiskat te zijn. Ze loopt continu te knuffelen en lief te zijn. Ze springt gewoon op schoot bij onze opvangmama, terwijl haar kleintjes even hard meedoen en zich een baan kruipen richting nek. Gezellig!
Het was een hele vreemde vondst die nacht, alles wijst richting een dumpactie: de plek, het tijdstip, alles eromheen. Moedeloos word je ervan.
Maar veilig nu en het gezinnetje maakt het uitstekend
Vicenza, Vittoria en Verona drinken nog veel bij mama, maar ze beginnen toch al wat hapjes te nemen uit een voerbakje.