Wat maken we mee

In de maand april, hebben we maar liefst 23 katten geplaatst! De grote uitschieters waren vier aids-positieve katten, en ons gehandicapte meisje Pearl!
Miesh (aids-positief), is vandaag vertrokken, en enkele dagen geleden ook Jonas (aids-positief). Wie zegt dat zij niet plaatsbaar zijn ;-) Zij hebben net zoveel rechten en dat bewijst dit maar weer eens!
Verder hebben Grijsje en Tux hebben hun vleugeltjes mogen uitslaan, en uiteraard Ollie en Koos, OOK aids-positief, kregen een warm welkom in Wellen.
Maar wie had gedacht, wie had dit kunnen dromen, dat ons gehandicapte meisje Pearl een gouden mandje zou vinden ;-)
Jullie kennen haar vast wel: Pearl is deels verlamd,en haar blaas wordt 2x daags leeg gedrukt en dat vindt ze helemaal niet erg! Pearl heeft zin in het leven, voelt zich ontzettend goed, en er zijn mensen als een blok voor haar gevallen. Maar de plaatsing ging zeer bewust en er is niet over 1 nacht ijs gegaan.

Gisteren kregen we een melding via de Poezencentrale Mol.
Jills, Bacardi en Safari waren nog maar net geboren op de stoep en het ging al mis.
Ze waren met hun navelstrengen en moederkoek aan elkaar geplakt, en mamapoes had maar 1 kittentje in haar bekje meegenomen.
Een oplettende koppel besloot meteen in te grijpen en de navelstrengetjes los te knippen, zodat mama hen vervolgens weer 1 voor 1 kon ophalen.
Maar mama kwam niet terug en toen moest er ingegrepen worden. De eerste goede zorgen werden door onze collega's uitgevoerd. Een van de kittentjes had een misvormd pootje, want deze was bekneld geraakt in de navelstreng.
Het waren nog bange uurtjes, want het drinken ging maar moeizaam. Gelukkig namen de wolkenpartijen af en zijn ze nu vertrokken!
Gisteren hebben we het drietal overgenomen, wat een friemelkontjes zeg!

De ziekenboeg is al zo groot, en dan komt er ineens een zeldzame ziekte de kop op steken.
Ons opvangertje Catootje heeft waarschijnlijk een zeer zeer zeldzame ziekte. De ziekte komt met name voor bij honden, maar katten? Daarvan zijn er maar 49 gevalletjes bekend in Europa!

Gisteravond zijn de 8 Roemeense katjes bij ons binnengekomen. Het was een stressvolle reis natuurlijk, niet wetende wat er zou gebeuren. Maar wij wisten het natuurlijk wel ;-)
Deze diertjes, kwamen uit een zeer uit de hand gelopen situatie, een vervuild huis, waar maar liefst 29 katten in het totaal zaten.
Ze zijn alle 29 gered, en wij hebben er dus 8 van overgenomen....
Ze kregen de zonnigste kamer van ons nieuwe kattenasiel Villa Vagebond, nl. de strandkamer! De zon gaat lekker weer voor hen schijnen, ook is het nu nog even een zoekplaatje, waar ze zich verschuilen...
De katjes zijn genoemd naar hun Roemeense redders, weliswaar een beetje verbasterd ;-)
Welkom Irina, Alex, Andrew, Denny, Florian, George, Loeki en Rosi!

1 april zou ik een poes in de opvang krijgen ter overbrugging van het weekend.
Donja had een aanrijding gehad, lag al een week bij de dierenarts die niet veel voor haar kon betekenen. Alles leek lichamelijk normaal, alleen wilde Donja niet eten en ze was 'schuw'. Toen ze gebracht werd door de veldwerkster, verstopte ze zich meteen onder het ligmandje. Ik kon haar zachtjes aaien maar haar blik in de oogjes straalde alleen maar angst uit. Ze was zo mager, je kon haar botjes voe...len over haar hele lijfje. Ik begon haar te dwangvoederen maar had snel in de gaten dat dit niet was zoals het normaal hoort te zijn. Ze weerde zich met alles wat ze nog in haar lijfje had, hield de tanden stijf op elkaar. Ze mocht absoluut niet nog meer afvallen en verzwakken.
Een ritje naar ome Brecht was wel hoog nodig. Hij had het meteen gezien, Donja had haar onderkaak gebroken! Ik heb je nog proberen te dwangvoederen en heb je hiermee pijn gedaan. Het spijt me zo verschrikkelijk meiske, dat was echt niet de bedoeling. Diezelfde dag werd Donja nog geopereerd en kon het herstel beginnen. Ze wilde nog steeds niet eten en drinken, ze weigerde absoluut. Haar oogjes hadden een doffe blik, ze was futloos. Terug naar de dierenarts en daar werd ze meteen aan het infuus gelegd. Waarom ze niet wilde eten?
Haar kaak zat goed, haar slokdarmmechanisme functioneerde goed. Omdat ze zich zelf aan het uithongeren was, werd een maagsonde geplaatst! Ik gaf haar ondersteuning van bach druppels erbij en na enkele dagen maakte ze plots een klik. Ze kwam uit haar holletje en at 4-5 brokjes voor ik haar sondevoeding gaf. Joehoeeeee, ik kon wel een vreugdedansje doen op dat moment. Ze is precies trots op zichzelf, trappelde met de pootjes, begon te spinnen. Dat doet wat met je als opvangmama, dat is met geen pen te beschrijven.
De doffe blik in haar oogjes zijn veranderd in een tevreden blik. Ze eet nu zo een 3 keer per dag zelf brokjes. Ze begint ook te genieten van aaitjes en knuffels, geeft kopjes en krijgt opnieuw vertrouwen. We geraken er wel uit met zijn tweetjes. Het belangrijkste is dat men je niet heeft opgegeven en je alle kansen hebt gekregen om door je angst heen te geraken.
Ik ben trots op jou, jouw opvangmama

( eigenlijk was deze post voor gisteren bedoeld)

Na een maand voorbereiding, zullen er vanavond 8 Roemeense katjes bij ons binnenkomen!
We hadden al aangegeven dat we op heel kleinschalig gebied buitenlandse diertjes helpen.
We vangen ongeveer 500 katten per jaar op, waarvan er 10 a 15 uit het buitenland komen....
Volgende week gaan we naar Beiroet om 3 katten op te halen, en dan gaat de stop er even op, want het drukke seizoen is bij ons gestart en daar zal onze volledige aandacht naartoe gaan.

Weer een moederloos kittentje rijker

Eergisteren, zijn er twee kleintjes met de oogjes nog dicht, bij ons binnengekomen.
Mamapoes was ongeveer 10 dagen geleden bevallen in een kale konijnenkooi in een garage.
We kwamen een kijkje nemen, om te zien of we het gezinnetje konden meenemen, maar helaas was er geen spoor van mama te zien, en toch waren de kittens erg tevree......
We zetten de vangkooi op scherp, en besloten de twee kittentjes nog niet mee te nemen.
Echter, de uren verstreken, en het werd al avond. De hele dag al geen mamasnoetje. Maar wat is er nou gebeurd? De twee kleintjes namen we alvast mee, en de vangkooi bleef op scherp.
De volgende dag, weer niks. De meldster is rondvraag gaan doen in de buurt, maar niemand had mama gespot. De vangkooi blijft ondertussen gewoon openstaan.

Twee weken geleden kwam Donja bij ons binnen, kennen jullie haar nog?
Een reminder: "Ze lag aangereden op straat, bloedde uit haar bekje, en hijgde enorm. Onze dierenarts konden we op dat moment niet bereiken, dus besloten we een arts van dienst te benaderen.
Er werden foto's gemaakt, maar alles was oke. Ze bleef maar liefst een week bij de dierenarts....
Ze kwam bij ons, en ze was echt niet goed... Onze dierenarts zag op de foto's dat ze haar kaak had gebroken, dus ze kreeg een spoedoperatie."

Eergisteren kwam deze mooie meneer bij ons binnen. Hij liep al enkele weken bij onze vrijwilligers in de tuin. Maar omdat hij een bandje om had, dachten ze eerst: "Och, de buren hebben een nieuwe kat."
Maar hij kwam elke avond en nacht bij onze vrijwilligers naar binnen om te eten. Hmm, toch maar eens even een buurtonderzoekje doen. Helaas...
Omdat Simon ongelooflijk mager is, en vol met teken zit, besloten we het diertje in de opvang te nemen. Eerst een bezoekje dierenarts, want er was iets eigenaardigs aan deze man. Hij had een kale buik en trok de hele tijd zijn kontje zo dicht mogelijk tot bij zijn voorpoten.
We mochten hem aaien, dan legde hij zich lekker neer, maar zijn houding bleef verkrampt. Ook had hij een abces op zijn buikje, pffff.
Nou, bij de dierenarts werd het duidelijk: Simon heeft een blaasontsteking. Hij had zijn buikje zelf kaalgeplukt vanwege de stress, och arme jongen! Na een goede verzorging, antibiotica en pijnstiller, zagen we ineens een hele andere kater terug  :-)
Hij is echt opgelucht. Hij wast zichzelf nu, hij ronkt, kronkelt zich in bochten voor optimaal aaigenot! Wat een verandering!
Maar goed, deze schat had een riempje om, ongecastreerd, ong. 5 jaar oud, gevonden in Beringen...
Heeft hij een baasje? Wij gaan op zoek.

Vorige week kwam Donja bij ons binnen. Ze lag aangereden op straat, bloedde uit haar bekje, en hijgde enorm. Onze dierenarts konden we op dat moment niet bereiken, dus besloten we een arts van dienst te benaderen.
Er werden foto's gemaakt, maar alles was oke. Ze bleef maar liefst een week bij de dierenarts. Ze zou ook nog eens schuw zijn, achteraf bleek dit niet het geval te zijn. We mochten haar na een week ophalen.
Onze opva...ngmama vond Donja wat vreemd, want ze liet al het eten uit haar bekje lopen, en haar tandvlees was bleek. Er was iets niet goed.
Het dwangvoederen werd opgestart... We gaven haar extra glucose, want soms hebben ze gebrek aan een boost, maar ook dat hielp niet. Donja had pijn, ze wilde niet, ze ging zich verstoppen. Dit klopte van geen kanten, dus we besloten toch even naar onze dierenarts te rijden.
Onze dierenarts zag haar en het was beklonken: Donja haar kaak was gebroken! Ze moest geopereerd worden.
En dan.. dan val je even stil... later ook op de foto zagen we de breuk heel duidelijk zitten.
Donja bleef bij de dierenarts en kreeg haar operatie. Haar oortje werd tevens een stukje geamputeerd, want de perforatie in het oor (kenmerk: ik ben gesteriliseerd) was geen hit, hij was bang dat ze ergens in bleef hangen en zich zou bezeren.
Pffff, wat is dat toch allemaal! Donja met zoveel pijn, een gebroken kaak notabene, bah. Ze was dus helemaal niet schuw, ze had gewoon pijn.
Gisteravond na de operatie, is ze door haar opvangmama opgehaald. Nog een beetje groggy en lekker toegestopt met dekentjes, in de mantel der liefde. Komt goed met haar! Ze heeft een pinnetje door haar bekje en nu kan het helen..
Het heeft even geduurd, maar nu zal ze verlost zijn van de helse pijn, en kunnen wij haar lekker vertroetelen! Enne, ze begint al zachtjes te kneden met haar voetjes :-)

Nou, daar kun je niet naast kijken :-) Hallo, leuke Liesje!
Deze leuke puber, kwam vanmorgen binnen in ons kattenasiel Villa Vagebond. Ze liep al enkele weken te drentelen op de boerderij, en niemand kende deze jongedame.
Toen we haar in de Safari kamer plaatsen ( in de quarantaine zitten een paar snotteraartjes), begon ze parmantig elke hoek van de kamer te onderzoeken. Even snuffelen, even gluren, uit het raam spieken, knuffels bij ons halen, gewoon lekker... gezellig doen.
Ze heeft een bijzonder koppetje, denk dat daar geen verdere uitleg bij nodig is ; ) Wat een leukerd ben jij Liesje, welkom in de opvang!

JA! Dit is onze allerliefste Grijsje!
We kregen tijdens de opening van Villa Vagebond een spoedmelding te pakken. Even een opfrisser:

Op twee dagen tijd, hebben we zomaar even 6 katten laten binnenkomen, waaronder deze mooie meid Pnina.
Pnina is een jong dier, maar ze heeft toch al 2 nesten gehad. Op dit moment is ze alweer zwanger en daarom hebben we ingegrepen.
Pnina komt uit een grote groep zwervers, en blijkbaar hot onder de katers. Maar dat is nu verleden tijd, want we laten haar nog 1x bevallen en dan wordt ze onverbiddelijk gesteriliseerd. Tis genoeg geweest met al die ongewenste nestjes!...
Maar dit nestje zal niet ongewenst zijn, we zullen haar straks met haar kindjes vertroetelen, want een warme veilige plek... die heeft ze nu toch echt wel verdiend.
De eerste kennismaking verliep vlotjes; ze liet zich meteen al knorrend aanhalen en het eten werd vakkundig opgeschrokt ;-) Welkom mama!

In ons kattenasiel Villa Vagebond zat ons jonge meiske Fientje. Grote rollende ogen, " ik ben bang".
Tijdens de verzorging werd het duidelijk: Ons Fientje heeft zoveel meer nodig. Soms zijn diertjes niet geschikt voor een kattenasiel, hoe gezellig en huiselijk het ook is ingericht. We proberen zoveel mogelijk stress te vermijden, maar echte bange katjes, hebben rust nodig via twee vaste personen, en niet via 10 verschillende mensen, hoe lief iedereen ook is.
Bange katjes vragen om een basis, vaste gezichten, een persoon om een band mee op te bouwen. En dat is nu juist zo mooi.. dit kan.
Tijdens de verzorging in ons asiel Villa Vagebond, besloten we dat Fientje het beste naar een opvanggezin kon gaan. Na de verzorgingsdienst in het asiel, werd ze in een reismandje gezet en ging ze mee met onze opvangmama, tevens verzorgster asiel.
Brrrrr, dat was eng, maar het is beter zo.
Lieve lieve bange Fientje, alles komt goed, laat het maar gewoon gebeuren. Handkusje!