Wat maken we mee

Gistermorgen kregen we een telefoontje van de dierenarts uit Lauw. Er was de dag ervoor een kittentje bij haar binnengebracht, een verkeersslachtoffertje. Het kleine mannetje was nog maar 10 weekjes oud en zijn staartje was er deels al afgerukt, brrr. Er zijn ook foto's gemaakt en Pepsie bleek een bekkenbreuk te hebben. Nou jongen, jij hebt mazzel gehad hoor!
Het lijkt hem niet te deren, hij is alleen maar blij en hij prrr, prrriet prrriet ...naar ons en komt kusjes brengen.
Het staartje werd deels geamputeerd en nu moet hij vooral benchrust krijgen. Moeilijk hoor, voor zo'n olijk ding,maar wat moet, dat moet.
Pepsie is een schatje, er moet heel veel geknuffeld worden en soms ( als ie braaf is :-) ) mag hij gezellig op de bank liggen.
Welkom kleine schat, geen gevaarlijk verkeer meer voor jou hoor!
ps hij is niet gechipt.

Lukasje toch, wat was jij overstuur! We kregen vorige week een melding van een jonge kat op straat in Neeroeteren. Hij liep daar de hele avond de longen uit zijn lijf te schreeuwen. De buurman pakte hem op en kwam bij de meldster binnen. Onze vrijwilligster hoorde hem loeien en schreeuwen op de achtergrond. Dit was GEEN normaal gedrag voor een katje. Toen we vroegen of hij misschien gewond was, kon men op eerste zicht niks zien.
Vanwege het abnormale geloei, besloten we de kat onmiddellijk op te halen.
Hij kon echter niet stoppen, hij was compleet helemaal over de rooie, zo zielig.
Hij kreeg eerst een hapje eten, aanvallen! Al schrokkend slobberde hij het eten in 1 teug naar binnen. Was dat misschien het probleem?
Lukas werd overgebracht naar ons opvanggezin, maar hij stopte nog altijd niet met schreeuwen...
Opnieuw weer een hapje eten en hij kalmeerde. Hij liet zich uitgebreid aaien, en genoot zichtbaar van alle aandacht, de schat.
Toch bleek hij nog altijd erg overstuur te zijn, er was iets gebeurd, kon niet anders... dit had niet alleen maar met uitgehongerd zijn te maken.
Die nacht kon hij zijn draai niet vinden. Hij ging raar liggen, weer draaien, en hij was heel stil.Te stil. Soms klaaglijk miauwen, het zat ons niet lekker. Volgens ons had hij pijn. Zijn achterhand was niet goed.
De volgende morgen toch maar even met hem naar de dierenarts, arm ding!
Lieve Lukas, was niet gechipt, niet gecastreerd en schreeuwde het uit, toen zijn bekken werd aangeraakt. Hmmm.. Hij had ook een verhoogde hartritme, waarschijnlijk wat last van shock. Hij kreeg eerste hulp en later werden er foto's gemaakt.
Zijn bekken bleek zwaar gekneusd te zijn, en meneer kreeg benchrust voorgeschreven. Maar dat vindt hij helemaal niet erg, zeker niet als hij lekkere hapjes voorgeschoteld krijgt!
Lukas is nog maar 7 maandjes jong en hij is dol op iedereen! Maar wat was er nou specifiek op straat gebeurd... een trap gehad? Uit de auto gekiept? Hij kende duidelijk zijn omgeving niet, en waarom zo volledig overstuur? Zou hij een baasje hebben? Hij heeft mensen gekend...

Ja de foto is eng, ja je schrikt en ja je zou willen weg klikken?
Mike hoort er wel bij, want ook hij verdient de aandacht. Hij ziet er misschien eng uit, maar hij is onder ons en we houden heel veel van hem.
Onze Griekse god heeft een kwaadaardig tumor. Maar dankzij Facebook, kregen we een belangrijke tip. We namen contact op met DE beste oncoloog van Europa en stuurden hem foto's van Mike.
Ondertussen kreeg Mike vlekjes, en na een check-up, bleek hij ook nog eens schimmel te hebben. De oncoloog zag nog mogelijkheden voor de neus. Indien de plek rond het oog óók kanker was, dan zag hij het somber in.
We hebben onderzoeken laten doen en de uitslag is binnen...
Het geluk is niet aan zijn zijde. Hij heeft ook kanker aan zijn oog en er zijn geen mogelijkheden meer.
Allerliefste Mike. We wilden alles voor je doen, we bekeken alle mogelijkheden, je mocht zelfs naar een hele beroemde specialist.
Maar het is jou niet gegund. De kanker heeft grip gekregen op jouw jonge leven, het mag niet zo zijn.
Je geniet nog: je komt je aaitjes halen, je houdt van lekker eten, je voelt je goed. We bekijken het elke dag opnieuw. Wanneer je aangeeft dat het genoeg is, zullen we afscheid nemen. Lijden staat niet in ons woordenboek, we volgen je nauwlettend op.
Veel mensen kunnen hier niet tegen, maar weet je? Jij hoort erbij Mike, hoe je er ook uitziet. Je blijft altijd onze mooie jongen. x

En weer een kleine hummel onder onze vleugels.
Dit kleintje werd gevonden in Antwerpen. Helemaal in zijn uppie, geen familie aanwezig.
Gelukkig hadden we een plekje en Felis kon zich installeren,. Hij was in het begin wat onrustig, maar dat zijn we gewend. De kleintjes hebben vaak een paar dagen tijd nodig om aan de verandering te wennen......
Felis had bezoek van de familie vlo, en had wat last van diarree.
Maar dat lossen we wel op! Hij drinkt braaf zijn flesje en het is een schatje! Welkom kleine hummel

Hier is ons pechvogeltje nog even.
Negen daagjes geleden kwam ze bij ons binnen. Babsie zat onder een stel houten paletten. Hoe ze daar terecht is gekomen, was ons een raadsel,want ze had zichzelf helemaal onderin gewurmd. Ze was zelf erg onder de indruk, want haar oogjes waren zo groot als schoteltjes. Ze was zo bang.
Na een tijdje puzzelen, konden we haar gelukkig helpen. Kom maar meisje, och och wat een angst.
Gelukkig liet ze zich goed troosten en dachten we: Nou, dat gaat de goede kant op!
Maar ze kon heel moeilijk lopen, ze bewoog weinig, en wanneer ze liep, ging ze naar een paar stapjes weer zitten. Klopte niet, er moest ergens een blokkade in haar rug zitten oid, de dierenarts toch eens naar laten kijken.
Foto's werden gemaakt en toen kwam de nare prognose.
Het was geen blokkade, maar het bekken aan haar linkerkant is helemaal kapot!
Dit kan zijn door bijv. vast te zitten tussen de paletten, een aanrijding, uit een auto gegooid ... het is gissen.
Opereren is niet mogelijk, omdat daar de groeischijven zitten, de zenuwen, de staart enz. Nee toch, meiske toch!
Ze krijgt nu benchrust en pijnstillers, daarna gaan we weer kijken of er iets is verbeterd.
We moeten er echter rekening mee houden, dat Babsie nooit meer goed gaat kunnen lopen, en ze hier een blijvend letsel aan overhoudt.
Dat was pittig nieuws, waren we helemaal niet blij mee! Maar pas op de plek, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Gelukkig vind je het niet erg in de bench en staan je oogjes al heel wat meer ontspannen! Zet em op kleine Babsie!

Het gaat helemaal niet goed met ons Boeleke.
Vorige week kwam Boeleke met spoed binnen bij onze dierenarts. Hij was aangereden en had een heel ernstige bekkenbreuk. Tevens had hij een hele grote wond in zijn lies, waar de maden al vrij spel hadden gekregen.
Boeleke werd meteen onder handen genomen, maar ondertussen ook gecheckt op chip. Hij bleek een baasje te hebben!...
Echter vroeg het baasje enkel naar de kosten en vroeg niet hoe het met de kat ging. Hij wilde dat zijn kat werd ingeslapen.
Dit is natuurlijk niet doorgegaan...
De wond werd goed schoongemaakt, gehecht, en met verplichte kooirust, kon onze opvangmama hem lekker gaan verwennen.
Maar het lot besliste anders. De volgende dag ging het mis: De wond was weer opengegaan, en aan de andere kant van de lies, begonnen ook al gaatjes te ontstaan. De boel was weer helemaal gaan ontsteken, verdorie! Opnieuw alles schoongemaakt en dichtgemaakt.... maar voor hoe lang?
Boeleke bleef zo lief! En maar kopjes geven, spinnen en kneden. Wat een fantastisch dier!
Weer terug bij zijn opvanggezin.... tot de volgende dag. Alweer was de boel opengegaan. En op zijn buik en hak, was er ook al huidloslating te zien.
De maden hebben heel veel kwaad aangericht daarbinnen, in zijn lichaampje. Ze hebben flink hun best gedaan, waardoor Boeleke nu zo ziek is geworden.
Onze lieve man is populair in de dierenartspraktijk. " Ik ben stiekem een beetje verliefd op hem" liet de vrouwelijke arts ons weten. Dat kan ook niet anders, zo'n dapper diertje, nog altijd willen genieten, willen eten, drinken, hij geeft NIET op.
Hij blijft nu bij onze dierenarts, waar hij nu dagelijks intensieve zorg krijgt met de nodige pijnstillers, want die bekkenbreuk zit er ook nog.
Belangrijk nu, is dat zijn huidje de wonden laat sluiten. Het kan twee kanten op gaan... we hopen de goeie kant, want Boeleke is het allemaal waard. Alles voor jou lieve schat. Jij geeft niet op, de dierenarts niet, en wij ook niet. Je hebt nog een lange weg te gaan... kusje op je lieve snoetje x

Cai is een heel klein dapper kittentje. Hij kwam samen met zijn broertjes Charlie en Cadi bij ons binnen. We namen dit nestje over van Poezencentrale Mol, weet je nog? Ze wogen rond de 150 grammetjes, veel te mager...
Cai was het zwakste en tevens kleinste kitten. Men heeft hem zelfs nog moeten masseren, om hem tot leven te wekken, hij was al ver weg...kun je nagaan.
We zijn nu zes daagjes verder en de mannen zijn al verdubbeld in gewicht :-) Met een volle 300 gram lichaamsgewicht, is Cai al heel flink aangekomen. Hij is heel erg relaxt, en super schattig. Hij daagt de anderen uit tot spel, en straalt vertrouwen en liefde uit. De opvangmama's noemen hem dan ook het peace mannetje...
Kusje aan jou Cai, en doe je de knuffels aan je broertjes? x

Daar is ze weer! Ik denk dat velen van jullie haar nog wel kennen. Ze is al heel beroemd!
Cherry komt uit Griekenland (Samos), en we hadden haar laten overkomen, omdat ze een levensreddende operatie nodig had.
Ze was een verkeersslachtoffertje, waardoor er een ernstige middenrifbreuk was ontstaan. Dit veroorzaakte ademhalingsproblemen, en als ze geen spoedoperatie kreeg, zou ze komen te sterven. We gaven haar DE kans van haar leven met alle plezier!
Onze drie dierenartsen hadden zich voorbereid, en de klus zou heel zwaar worden. De breuk was enorm gecompliceerd. De lever en de milt zaten zelfs in de borstholte, inclusief de darmen.
Met drie dierenartsen zijn ze 1 1/2 uur in de weer geweest. Cherry kon niet zelf ademen, ze raakte zelfs in coma, en moest continu aan de beademing liggen.
Het ging eventjes mis, na de operatie lag ze kritiek in de zuurstofbox.

Onlangs kregen we een melding van een dame ivm een verwaarloosde kat. Deze zou heel mager zijn, vacht vol met klitten, snotteren,en veel pijn aan het bekje.
We besloten daar eerst een kijkje te nemen. Inderdaad, hij zag er niet echt goed uit, en het was duidelijk dat hij veel pijn aan zijn bekje had. We konden hem strelen, kregen zelfs kopjes, dus we waagden een poging hem op te pakken en in een mandje te zetten. Mispoes, auw! Onze vrijwilligster werd hard in haar handen gebeten en gekrabd, met als gevolg de kat hoog in de boom, vrijwilligster naar de dokter. Ai!
Dan maar een vangkooi neerzetten, heel verstandig -)
Gisteren was het dan zover, bingo! Meneertje zat in de kooi, en wij konden hem veilig meteen doorbrengen naar onze dierenarts.
Simba was verschrikkelijk bang, dus via een roesje, kon hij uitgebreid onderzocht worden. De grootste klitten konden al verwijderd worden, maar zijn bekje zag er inderdaad NIET uit. Och och, dat moet pijn doen. Het was volledig ontstoken, en je kon het ook nog eens goed ruiken. Verder had Simba oormijt, en was tevens nog niet gecastreerd.
Hij kreeg de nodige medicijntjes en behandelingen, zodat we hem daarna voorlopig niet hoefden te 'pesten'.
Onze Simba zal nu vooral goed moeten aansterken en genezen, voor hij verder aan zijn bekje geholpen kan worden en natuurlijk een castratie moet ondergaan.
Nou zeg, wat is me dat allemaal he kerel. Doe maar op je gemakje, want je snapt er nog helemaal van.
We denken dat Simba gewoon erg angstig is, maar zeker niet schuw. Zou hij een baasje hebben gehad? Misschien is hij al heel lang aan de wandel en wordt hij gemist?
We gaan op zoek! Helpen jullie mee? Dank je wel!

Negen dagen geleden, lieten we jullie weten dat Ayla (samen met nog drie zwaar zieke katjes) waarschijnlijk terminaal ziek zou zijn.
Ik kopieer:
"Ayla: De allerliefste mamapoes, zo schattig en lief. Ineens ging het mis met ons meisje. Na een bloedonderzoek, bleek ze een zeldzame ziekte te hebben. Haar alvleesklier heeft het begeven. Waarom zij.. nog zo jong in het leven. Haar opvangmama beschermt haar, ze is zo geliefd, ze krijgt spe...ciale medicatie, maar het is echt afwachten.."

Man, jij breekt hartjes, niet te doen! Ons hart heb je alvast veroverd en we zijn dol op jou!
Enkele weken geleden, zijn we met een aantal vrijwilligers afgezakt naar de Ardennen, nl. Durbuy, niet naast de deur.
We zagen jouw foto en wisten dat we voor jou sowieso moesten gaan (en Raaf natuurlijk, een gewond katje!)
We vonden je in het bungalowpark en kregen je maar niet te pakken. Ons hart brak en tranen stonden in onze ogen. Je zag er zo verschrikkelijk uit. Op een afstandje keken we machteloos toe. Je droevige snoetje, zo eenzaam. De leegte in je ogen, voelde je je zo alleen?
De volgende dag terug naar de Ardennen, we lieten je niet in de steek. De vrijwilligers voelden elkaar aan, het was duidelijk: " We gaan niet weg zonder Ollie."
Het geluk was met ons, via een creatieve oplossing was het raak!
Je bent gered Ollie, hoor je? Het komt goed! We waren aan het juichen! Maar jij snapte het niet. Jij was weggerukt van je eenzame wandelingen, je habitat. Alsof dit het paradijs op aarde was. Nee jongen.

Vanmorgen kregen we een melding uit Riemst.
Er zou een hard schreeuwende kitten onder de paletten zitten aan de kerk.
Nou, maar eens een kijkje gaan nemen dan....
In eerste instantie zagen en hoorden we niets, er stond wel een bakje met voer en wat brokjes.
Plots hoorden we een zacht miauwtje.
Nou, weer verder zoeken tussen de paletten, ergens moet je toch zitten.
Plots keken 2 bange oogjes ons aan. Ze zat helemaal onder de paletten, zucht. Maar de aanhouder wint, dus uiteindelijk was de klus geklaard!
Babsie is nog erg onder de indruk van haar grote avontuur, een raadsel hoe ze daar terecht is gekomen, nog zo klein. Ze schreeuwt nogal veel, alsof ze haar familie mist, maar als je haar zachtjes oppakt en tegen je aanlegt, dan kalmeert ze en is het goed...
Nou, wat een avontuur he meiske!

Hoe gaat het met onze vriendjes en zijn er ondertussen veranderingen? JA
We gaan het eens hebben over Mike en Kasia.

Zwaar ondervoedVandaag kregen we een verontrustend telefoontje van onze collega's van de Poezencentrale Mol.
Ze hadden een heel heel moeilijk nestje. Ze wilden niet drinken, en wogen maar tussen de 150-170 gram. Drie weken oud, dus de helft wat ze eigenlijk zouden moeten wegen. Hun broertje/zusje werd dood teruggevonden.. RIP kleintje.
De collega's zaten met handen in het haar, dus besloten we het nestje over te nemen....
Vanavond kwam het trio bij ons binnen. Ze zijn inderdaad alle drie skeletjes, een hoopje bot, met een laagje huid eromheen.
Ze gaan bij ons even de couveuse in, lekker opwarmen, en eens zien wat de probleempjes gaan zijn. Drinken gaat moeizaam, maar ze zijn nu gelukkig heel levendig.
Indien nodig, zullen we hen via een maagsonde voeding gaan geven. De sonde ligt klaar voor gebruik, maar eerst eens zien, of ze straks een nog betere zuigkracht hebben.
Welkom lieve schatjes, we gaan heel hard ons best voor jullie doen! Bedankt voor de eerste zorg Poezencentrale Mol!

Je huisdier wordt aangereden,
maar je weet het niet.
Later krijg je telefoon,
je lieveling ligt aan het infuus.
Wat een shock!
Of niet?

Leve de dieren!

Het weer zover: Werelddierendag met een dikke hoofdletter.
Natuurlijk is het voor onze eigen diertjes altijd Dierendag, maar het is een vastgestelde wereldwijde dag waarin de intrinsieke waarde van het dier wordt erkend.
Dat is zo mooi aan Dierendag. Oorspronkelijk terugkijkend; de erkenning van dierenrechten. Wereldwijd laten allerlei dierenorganisaties zien dat de dieren rechten hebben en beschermd dienen te worden....
Mooi.
Je kunt je eigen dier natuurlijk een extra kluif, appeltje, kattensnoepje, wortel of een nieuw mandje geven. Het zou nog mooier zijn, om echt eens stil te staan bij zoveel dierenleed achter gesloten deuren. Nee, wij willen liefst niet die enge plaatjes zien van mishandelde dieren, of de dieren in de vleesindustrie , opgepropt in kooitjes. We kunnen niet tegen die nare beelden.
Maar we kunnen wel iets doen. Een dagje minder vlees/vis eten, een goed dierendoel een hart onder de riem steken, of gewoon een petitie tekenen tegen wantoestanden bij dieren.
Zwerfkat in Nood, probeert ook zo diervriendelijk mogelijk naar buiten te treden. Al vanaf de oprichting, zal zij nooit een feestje, actie, of benefietavond geven, waarin vlees/vis voorkomt. We weten dat het meer geld opbrengt, maar we zijn een dierenorganisatie, dus ook diervriendelijk en enkel vegetarisch.
Als iedereen een steentje bijdraagt, maken we de wereld voor de dieren nog mooier. Werelddierendag, een diervriendelijke dag :-)

Zwerfkat in Nood heeft haar eigen kattenasiel!!!! Wat zijn we trots op ons opgerichte kattenasiel Villa Vagebond, joehoeeeee, de vlag hangt uit, YES :-)
Na jaren ploeteren, bouwen, klussen, is ons kattenasiel goedgekeurd en erkend door de FOD ( Federale Overheidsdienst Dierenwelzijn).
Nu is het echt, nu is onze droom werkelijkheid geworden... we kunnen nu NOG meer katten redden. Lees het spannende verhaal hier maar eens.

Soms komen de diertjes zo ziek bij ons binnen, ze krijgen geen eerlijke kans. Een gemiddeld asiel laat hen gaan, en daar hoor je nooit meer iets over. Ze zijn anoniem gestorven. Ze hebben vaak de laatste momenten geen aai over hun bol gekregen, er is niet geknokt om hen een leven te geven.
Ik zeg niet dat wij zo geweldig zijn ( oke stiekem wel), maar alle dieren die ziek binnenkomen, krijgen altijd het voordeel van de twijfel. Ik ga ze benoemen...

Sheldon. Deze lieve jongen is aidspositief en heeft suikerziekte. Sheldon heeft een prachtig zachtaardig karakter, maar hij is al wat verder in zijn aidsstadium en het gaat op en af met zijn gezondheid. We hebben besloten, dat hij niet meer plaatsbaar is, en hij zolang bij zijn gastgezin mag wonen. Hij geniet nog, en dan genieten wij ook.
Mike. Onze Griekse god heeft een kwaadaardig kanker. We zijn zo verdrietig... Hij heeft geen geluk. Zijn leventje zal binnenkort de aarde loslaten, om verder te schijnen aan de hemel, als de meest heldere ster. Hij eet goed, hij komt aanhuppelen en kopjes geven, we bekijken het dag per dag. Mike is de allerliefste schat, hij geniet zo van onze aandacht.. hij mag nog eventjes.
Kasia. Ze drentelde doodziek op straat, uitgedroogd, zwalkend, zo ziek... Ze kreeg medische hulp en zoveel liefde. Het ging ook zo goed met haar! Maar toen kwam de dip, de zware dip, enkele weken later. Ze heeft bloedarmoede, en valt af. Het is oneerlijk, maar eerlijk tegelijkertijd. Ze zocht hulp bij onze vrijwilligster, en daardoor kreeg ze alles wat nodig was.
Ze is zo lief... vandaag komt de uitslag van haar bloed.
Ayla: De allerliefste mamapoes, zo schattig en lief. Ineens ging het mis met ons meisje. Na een bloedonderzoek, bleek ze een zeldzame ziekte te hebben. Haar alvleesklier heeft het begeven. Waarom zij.. nog zo jong in het leven. Haar opvangmama beschermt haar, ze is zo geliefd, ze krijgt speciale medicatie, maar het is echt afwachten..