Wat maken we mee

Op het werk van een vrijwilligster van ons, liepen twee kleine kittentjes van rond de 6 weken oud, broodmager... Ze hebben een gewicht van een kittentje van 4 weken.
De bedoeling was blijkbaar dat ze ingevangen zouden worden voor sterilisatie door het asiel, en vervolgens weer buiten teruggeplaatst. Oei, oei, daar schrokken we toch wel van.. zulke twee kleine ukkies horen niet terug de straat op te gaan, die zijn goed te socialiseren en hebben alle rech...t op een huisje.
Met een gewichtje van maar 450 gram, leek ons een sterilisatie out of the question. Komen jullie maar mee meisjes!
Ahh, jullie hebben veel vriendjes meegenomen in jullie vacht, sorry, maar voor hen is geen plek.
De tientallen vlooien werden ontvriend ( om maar even in FB taal te blijven), zo dit is veeeeel beter.
Ze zijn nog even van slag door het hele avontuur, dus we laten ze een beetje met rust. Welkom Parel en Panda, geen buitenleven meer voor jullie, maar straks een eigen huis, een plek onder de zon!

Vijf dagen geleden kregen we een telefoontje: Men had maar liefst 6 zieke kittentjes gevonden! Wow... dat is niet niks. En of het nou allemaal broers en zussen zijn, is niet duidelijk, gezien het feit, dat ze nogal van gewicht verschillen.
Bij enkele kittentjes zaten de oogjes dicht, er werd geniesd en geproest.
Lekker ziekenboegje dus....
We zijn nu weer wat daagjes verder en het gaat eigenlijk goed met de dames en heren!
Dribbel (foto), is de kleinste van de bende. Hij ziet er al veel beter uit!

Enkele dagen geleden, kregen we een verontrustend telefoontje van onze Buddy Kat verzorgster uit Tongeren. Weten jullie nog?
In het bos waren er minstens drie kleine tamme konijntjes en een mama uitgezet. Gewoon hopsakidee, de kooi omkiepen, met zaagsel en al.
Ons zwart witte konijntje kwam meteen naar ons toe gehuppeld. Maar de anderen verscholen zich diep onder de struiken. Nou, we wisten weer wat te doen. Beetje witlof lokken, worteltje happen, kom maar ...jongens, en hier staat de kooi!
Binnen twee dagen hadden we de drie kleine ukkies in veiligheid gebracht, maar... we zijn in de avond ook hun waarschijnlijke mama tegengekomen, die zich NIET liet vangen. We maken ons ernstige zorgen om haar, want ze is al twee dagen niet gesignaleerd, en er is niet gegeten van het hooi en de witlof. Hopelijk is haar niks engs overkomen...
Maar we geven zeker niet op, elke dag wordt er gezocht.
Onze drie flappies, zijn rond de 11 weekjes oud, waarschijnlijk allemaal mannetjes. Op hun lieve snoetje, zaten tientallen teken. Op de oogleden, de oren, het neusje, bah! Voorzichtig hebben we alles kunnen verwijderen.
Zij waren in de natuur gedoemd te sterven, zij kunnen zichzelf echt niet redden. Ze drinken gulzig aan de waterfles, ze hadden verschrikkelijk veel dorst. En nu maar lekker genieten van het geurige hooi en de kleine porties groenten.
Nog even, en dan mogen ze geadopteerd worden! Ze worden wel eerst gecastreerd en gevaccineerd.
Welkom kleintjes, we hopen echt dat we jullie mama vinden...

Gisteren kregen we een verdrietige melding van een ander zwerfkattenproject.
Drie net geboren kittens werden voor dood achtergelaten door de eigenares die daar woont. Het zwerfkattenproject was daar actief om de katten te vangen en te laten castreren/steriliseren.
Achteraf zou er een moederpoes mee zijn gegaan voor sterilisatie, en dus kittens hebben achtergelaten. Ook zou mama niet hebben omgekeken naar de kittens....
De vrouw had gezegd: "De kittens zijn dood." Maar de mensen vertrouwden haar niet, en begonnen toch aan een zoektocht. De vrouw werd zelfs boos, toen er gezocht werd, maar ze werden wel degelijk levend gevonden! Dat vond de vrouw niet leuk, ze had hen liever laten sterven. Bah!!!
Gelukkig waren ze net op tijd, want de vliegeneitjes zaten al op de lijfjes, en ook hing er bij 1 kitten nog de placenta aan. Wat een beroerd begin. Zo erg..
Eerste hulp werd toegediend en vervolgens werden wij gebeld. Nergens was er plek voor deze drie hummels, iedereen zat vol.
Zulke kwetsbare zieltjes moeten alle kans krijgen, ze liggen nu bij ons in de couveuse.
We moesten nog wel wat vliegeneitjes verwijderen, maar nu hopen we dat ze clean zijn. Welkom lieve Sadi, Sari en Sia. Gelukkig drinken ze dapper hun flesje en horen we zacht gespin uit hun keeltjes komen.
We gaan heel hard voor jullie vechten, echt!

Ons antwoord is: Ja!
Er zal altijd discussie zijn... onze dieren in ons land gaan voor, hier is al ellende genoeg, etc. We willen deze discussie alvast voor zijn. We zoeken ze niet op, het komt gewoon op ons pad, en willen we niet allemaal dieren redden die we toevallig tegenkomen?
Twee vrijwilligsters van ons, gingen op eigen initiatief een week helpen in een kattenasiel op het eiland Samos in Griekenland. Maar de emoties liepe...n hoog op. Daar zijn niet de middelen om de dieren optimaal te helpen. Het koppel runt de kattenopvang met enkel 2 man, nl. zijzelf. Ze bekommeren zich over 100 katten, en met twee man is dat gewoonweg niet te doen.
Onze vrijwilligsters, zagen natuurlijk veel drama en verdriet. Natuurlijk vroegen ze ons, of we plek hadden voor drie katten.
Ja, we hebben het verschrikkelijk druk, maar zijn niet alle dieren op de wereld even belangrijk? Hebben zij niet evenveel recht om geholpen te worden? Wij vinden van wel.
Daarom mochten deze drie gelukszakjes mee! Na een rustige vlucht, brachten we ze onder bij onze opvanggezinnen.

Enkele dagen geleden rond 18.00 uur 's avonds, kregen we spoedmelding.
Op een bosweggetje trof de meldster drie kittens aan. Twee kittens leefden nog, maar de derde was overleden. Het was een akelig gezicht, om te zien dat ze gewoon naast hun overleden broertje/zusje zaten. Zo triest.
Echter zag de meldster bij 1 van de kittens een wondje waar de vliegen al op zaten. Wij weten allemaal wat dat betekent: nog even en de maden zouden vrij spel krijgen, en dat is ernstig. We moesten en zouden deze twee kleintjes in veiligheid brengen. De twee kittens renden weg, dus het was niet zo evident.
Onze fantastische lieve vrijwilligers vertrokken meteen naar de bewuste plek en hielden wacht tot 00.00 uur 's nachts. Er stonden geen lantaarnpalen, het was best wel griezelig.Tijdens deze actie konden ze al 1 van de twee kittens vangen, maar niet degene met het wondje.
Goed, dat werd wissel van de wacht. Om 00.00 uur 's nachts werden zij afgewisseld door andere vrijwilligers. En dat allemaal in het pikkedonker. Deze hielden wacht in de auto tot 5.30 uur 's morgens! Helaas werd het kittentje niet gesignaleerd.
Amai, wat een actie!
Maar we gaven niet op, dus 's middags gingen onze die hards terug naar het bosweggetje. En denk maar niet dat ze 2 uurtjes bleven, nee hoor. Ze zijn tot 00.00 uur 's nachts daar gebleven! Enne.... joehoeeee... 's nachts werd ons aapje gevangen!! Wauwwww... wat een volharding.  Maar ja, de kitten zou best die nacht nog naar het opvanggezin moeten, dus ook ons opvanggezin sprong in de auto. Teamwork!
Dixie (foto) en Peuzel zijn het dubbel en dwars waard, ze zijn nu oke. Gelukkig viel het wondje mee :-)
Welkom lieve schatjes!

Vandaag kregen we een verontrustend telefoontje van onze Buddy Kat verzorgster uit Tongeren. Ze dacht even een stevige wandeling in het bos te maken, even lekker uitwaaien, maar daar werd een stokje voor gestoken.
Haar oog viel op een klein tam dwergkonijntje. Hij/zij zat in het bos, en huppelde meteen op haar af. Ook zag ze een berg bodembedekking ( wat altijd gebruikt wordt in konijnenkooien) in een berg, op de grond liggen. Daar zaten konijnenkeutels in.
Een regelrechte DUMPactie dus! En verhip, daar liep nog een dwergkonijntje! Deze liet zich echter niet pakken...
Dat is makkelijk: Zaagsel in een doos, konijnen erin en omkiepen in het bos. Opgeruimd staat netjes? Men beseft niet dat zulke konijntjes de natuur niet overleven?
Het konijntje was broodmager! Het eerste wat het deed was heel heel veel drinken..
We regelden een vangkooi en schepnet en we gingen opnieuw. Ow... daar liep nog een derde. Mijn god!
Toen we daarna weer terugkwamen, zat er een konijntje in onze vangkooi hevig en lustig te smikkelen van de witlof en wortel.
Ook deze flappie was broodmager.
Later hoorden we, dat de berg strooisel daar al enkele weken lag, dus zolang zitten ze al in het bos!
Nou, weer zoeken, en verhip, we vonden NOG een nijn, ditmaal een stuk groter, was het de mama?
We kregen haar niet te pakken, he toch. We hebben wat eten achtergelaten, de vangkooi weer op scherp, want we moeten er zeker nog twee in veiligheid brengen.
En jaja, we gaan ze in onze opvang nemen. Straks hebben we hopelijk 4 lieve flappies gered, en dan kunnen we fijne huisjes voor ze gaan zoeken!

Gisteravond kregen we op de valreep nog een spoedmelding uit Beringen. Een heel ziek kittentje, vreselijk mager en onderkomen. Ze werd door de melder gevonden in de buurt. Nou, dat zij meteen medische zorg nodig had, dat leek ons duidelijk... We hebben haar meteen opgehaald en eerste zorg gegeven. Haar oogjes zijn er erg aan toe. Waarschijnlijk gaan we 1 oogje niet meer kunnen redden, maar we gaan de komende dagen heel goed zalven. Ze heeft ernstige niesziek...te, ze was uitgedroogd, een ontstoken keeltje, en ze rochelt wat af. De dierenarts heeft haar vocht gespoten en vandaag zijn we dan gestart met een berg medicijntjes!
Maar Liv is een vechtertje hoor! Ze heeft nog een eindje te gaan, maar de wilskracht is er! Ze zoekt troost, zachtjes kneden met de pootjes en spinnen als ze in onze armen ligt. Ach daar geniet ze zo van...
Ze krijgt nu dwangvoeding, want ze eet zelf nog even niks. Haar lichaampje slorpt gulzig alle vitamientjes op, ze moet flink op krachten gaan komen nu.
We zien het wel positief in, we gaan samen knokken, en gaan straks vast een gezonde meid zien!

Zaterdagnacht kwam kleine Solaire bij ons binnen. Solaire was verstoten door haar mama. Mama had maar liefst 7 kittens gekregen en Solaire was maar half zo groot als de rest, en woog maar heel weinig voor haar leeftijd.
De melder had trouwens de mama met de kleintjes van een manage weggehaald, omdat de eigenaar de familie wilde 'opruimen'!
Het viel ons direct op dat ze 'anders' was. Ze liep rondjes, viel om, en liet haar hoofdje hangen. Toch dronk ze uit haar flesje, en spinde ze bij aanraking. Ze leek tevreden te zijn. Maar zondagochtend zijn we toch maar even naar onze dierenarts gereden...
Volgens onze dierenarts heeft Solaire een waterhoofdje. De fontanel is nog open, haar hoofdje is groot tov haar lichaam en haar oogjes staan wat vreemd.
Onze arts gaat zich wat meer verdiepen nu in dit fenomeen, en in de tussentijd krijgt ons meisje medicijntjes.
Ons zorgenkindje drinkt niet genoeg uit zichzelf, en krijgt een maagsonde toegediend, die ze makkelijk toelaat.
We geven haar niet op, zo zijn we niet. We gaan haar nu extra goed in de watten leggen en gewoon zien, hoe haar ontwikkeling zal zijn. Ze lijkt trouwens een heel tevreden kittentje. Ze slaapt, ze spint, ze geniet van onze aandacht.
Je bent zo'n aandoenlijk kittentje lieve Solaire, zo schattig..

Het stopt maar niet. Elke dag komt er wel een kitten of nestje binnen.
Eind mei zat er ineens een jong poesje met een bolle buik op een gevaarlijk kruispunt, op een drukke weg net voor een schoolpoort. Men heeft geprobeerd het poesje met de vangkooi te vangen, maar helaas..
Begin juni werd onze vrijwilligster gebeld, want de ondertussen geboren kittens waren nu gespot. Oke, weer nieuwe zoektocht. Ook toen geen succes.. Weken verstreken en nu was het eindelijk raak! De kittens werden weer gezien en de meldster heeft hen kunnen vangen. Echter kon ze nergens met hun terecht in haar omgeving, geen enkele opvang kon helpen.
We konden gelukkig een plekje voor hen vrijmaken, maar oei oei, ze zijn ontzettend schuw. Amper mensen gekend, ze vertrouwen ons voor de meter niet.
Mamapoes wordt gesteriliseerd, zij wordt verder verzorgd door de meldster, gelukkig.
Nou, werk aan de winkel! Darjeeling en Earl Grey komen er wel. Goeie indrukken opdoen van ons mensen, hè kleine spuwertjes? We beloven jullie dat het echt alleen nog maar beter gaat!

Dit zijn de woorden van de directeur van een verzorgingstehuis....
Ja hoor, het kan niet nog gekker worden.
We zijn er niet eens verbaasd over, omdat we al zoveel meemaken. Maar anderzijds zijn we boos en verdrietig, want het went nooit!
Deze drie bange muppies zijn nu veilig! Ze zitten bij ons, en ze moeten nog even beseffen dat wij mensen, ook goeie bedoelingen hebben. We zijn eng, en dat begrijpen we.
De lieve meldster nam de kittens over, maar ze heeft zoveel katjes nu. Ze heeft zelf al problemen, en dat begrijpen we.
Tegenwoordig is het al moeilijk genoeg, dus kom maar lieverdjes.
Ach, nu nog bang, maar komt goed. Neem maar alle tijd!

Wanneer je in je auto stapt om van A naar B te rijden, dan verwacht je geen drama's. Je rijdt gewoon je route, radio aan, beetje meezingen, totdat... je een kitten uit een rijdende auto ziet stuiteren. Nee, hij was niet uit het raam gegooid, en neen, hij stak de straat niet over.
De betreffende automobilist (melder) reed achter een andere auto. Snelheid? Wat zal het zijn geweest, 50 km per uur? En dan zie je het meest onwaarschijnlijke gebeuren.
Een kitten had zich blijkbaar verstopt onder de motorkap van de auto. Maar hij viel tijdens het rijden uit de motorkap midden op de baan!! Midden in het verkeer!
Hij kwam al tuimelend en tollend met een knal op de grond, de melder kon hem nog maar net ontwijken. Deze man schoot onmiddellijk in actie! Hij zette zijn auto langs de kant van de weg en griste hem snel van de grond.
Hij zag meteen dat hij gewond was, en besloot eerst naar de dierenarts te rijden. Vervolgens werden wij gebeld.
De dierenarts in kwestie had zelf een spoedgeval en zette hem even in een hokje. Toen ze terug kwam, hebben we het arme diertje opgehaald. Jeetje, wat had hij een pijn! Er stak een bot uit zijn pootje, maar dit bleek achteraf geen breuk te zijn. Het vel van zijn huidje was eraf gerukt, en hij had schaafwonden.
Hij moest een nachtje bij onze dierenarts blijven, hij krijste moord en brand, dus onder narcose kon hij goed worden onderzocht. Maar mannetje toch, wat een belevenis, wat een akelig avontuur. Maar je leeft! Je hebt het gered kanjer! Er had zoveel kunnen gebeuren.
Vanavond is hij opgehaald en in onze opvang gekomen. Bommel heet hij nu, maar hij is schuw.
Is niet erg kereltje, je bent nog een kleine hummel, we gaan je helpen, rustig maar.
Wat bachdruppeltjes door het eten, even pas op de plek, adem in, adem uit. Jij bent onze kanjer, en de melder heeft jou gered. Wat een lieve meneer.
Er gaat niks engs meer gebeuren Bommel, we gaan je laten voelen dat het leven ook heel mooi kan zijn. x

Gisteravond kregen we een melding, omdat er een klein zielig kittentje op drie pootjes was komen aanlopen. Ja, je leest het goed: Drie pootjes, ze heeft geen 4e pootje...
Waarschijnlijk zal dit een aangeboren afwijking zijn, want het zag er niet uit alsof ze was geopereerd.
Het schuwe meisje is rond de 7 weken en in eerste instantie zag ze er best gezond uit, behalve dan een invasie aan vlooien. Maar schijn kan soms bedriegen.
Er sluimerde een virus in het kleine lijfje, en waarschijnlijk door alle stress en gedoe, is het virus losgebarsten en was ze vanmorgen doodziek geworden. Ze wilde niet meer eten, haar oogjes zo zielig, en ja, het gaat snel met kleintjes, want ze was ook al aan het uitdrogen. Dan best maar even een ritje naar onze dierenarts,
Ze kreeg onderhuids vocht gespoten en nog wat medicijntjes toegediend. Gelukkig liet ze zich wel behandelen, maar ja, ze voelde zich zo beroerd...
Nou lieve Binti, hopelijk ga je zelf wat eten, want anders ontkom je niet aan dwangvoeding hoor! Ga nu eerst maar lekker slapen op je warme snuggle. Met extra vitamientjes, medicijnen, liefde en warmte, maken we jou weer helemaal beter! Daaarna kun je lekker op je drie pootjes gaan hupsen en spelen!

Vanmiddag belden er twee ongeruste meisjes aan bij een vrijwilligster van Zwerfkat in Nood. Ze wonen in hetzelfde dorp, dus wie weet kon ze helpen.
Al gauw, zag onze vrijwilligster een schattig poesje in de armen van 1 van de meisjes.
Het poesje was wat mager, zat onder de vlooien, maar het ergste: ze steunde niet op haar achterpootje....
We gingen het even testen in de huiskamer. Inderdaad! Al hinkend ging ze meteen al op onderzoek. Totaal niet bang, alert en opgewekt .
Eerst maar eens een bezoekje dierenarts, een foto maken van het pootje, want het was duidelijk mis.
De dierenarts maakte alles klaar, terwijl het kleine meiske languit op de behandeltafel ging liggen spinnen. Beetje spelen met de vingers, prrr prrr. Makkelijk patientje!
Maar niet meer toen de foto gemaakt moest worden. Dat deed pijn, en dan ook nog stil blijven liggen... Gelukkig duurde het maar een half minuutje, hehe!
Ze heeft inderdaad een breuk in haar achterpootje, dus nu is het verplichte benchrust. Oef, en dat voor een kitten.

Onlangs kregen we een telefoontje van een meldster uit Maaseik. Ze maakte zich ernstige zorgen om een zwerfpoesje wat daar al een tijdje liep. Ze had een heel dik buikje, dus ze was waarschijnlijk hoogzwanger. Ojee, en het was zo ontzettend druk in onze vzw, en nu...
Nou, al heel snel hadden we de oplossing gevonden. Deze lieve dame besloot opvanggezin van ons te worden! Nou, hoe leuk is dat! We konden de aanstaande mama helpen, PLUS weer een gastgezin rijker, joepieee.
We besloten dat dit lieve poesje bij ons mocht bevallen.
Nou, dat heeft niet lang geduurd, want toen onze opvangmama terug van haar werk kwam, begon Amie heel onrustig door de huiskamer te lopen. Waarschijnlijk zocht ze een plekje om te bevallen?
Toen zag men dat haar buik wel heel erg was geslonken. En piep, piep, piep. Er kwam heel veel gepiep uit het TV kastje.
En ja hoor, daar lagen 2 kleine frommelige kittens. Snel de kittentjes bij mama in de mand leggen.
Hmm, misschien voor de zekerheid even een rondje maken door het huis.
Onder het tv-meubeltje lag nog een hoopje kittens...drie stuks, al even schattig en frommelig. Dus ook maar snel bij mamapoes gelegd.
Een verdere zoektocht leverde het laatste kitten op... koud op de vloer. Even was men bang dat het er niet meer was. Dapper gepiep stelde hen gerust en zo konden ze het laatste kitten ook herenigen met mamapoes en de rest van de zesling.
Mamapoes maakte er eerst werk van om zichzelf lekker op te frissen. Nadien ging ze ook liefdevol met haar kindjes aan de slag. De hele kroost stelt het prima!

Zeven kittens kwamen onlangs in de opvang, 7 lieve, soms iets wat bange aapjes. Gedoemd hun verdere leven op straat rond te brengen, scharrelend naar voedsel.
Zwerversbestaan? Neen!
Kom maar lieve bange aapjes, we gaan dat eens even fiksen...
Fritsje! Gaat nog wat moeilijk he vriend. Maar dat gaat snel veranderen, we ondersteunen jullie nu met Bach Bloesems en heel veel liefde.
Vaak zijn onze kleine viervoetertjes een beetje bang bij binnenkomst, maar dit mogen en kunnen we hen niet kwalijk nemen. Ze kennen enkel het harde buitenleven, vechtend om een droge kruimel. Er was geen warm mandje, koelkast en liefhebbend baasje. Er was geen zekerheid.
Voorbij nu! Lieve Frits, al jouw vriendjes zijn veilig en kunnen eten zoveel ze willen! Wat zijn we blij dat jullie bij ons zijn, welkom.. en neem je tijd. x

We hebben weer een aantal leukerds erbij. Deze kittens komen van een boerderij waar men niet zo heel erg openstaat voor sterilisatie. Of liever gezegd stond, want we gaan niet dweilen met de kraan open.
Onze melder, tevens ook nu gastgezin van ons, heeft even een stevige babbel met de boer gehouden. Ook al zijn het zwervertjes, dan nog zal de mama gesteriliseerd moeten worden.
Dit gaat nu ook gebeuren, want geloof maar dat onze kersverse opvangpapa dit nauwlettend gaat opvolgen!

Gisteravond laat, kregen we de volgende spoedmelding: De mamapoes die 7 kittens had gebaard en kleine Atilla niet accepteerde, had ook deze twee kleintjes achtergelaten.
Atilla kwam eerst in onze opvang, helaas stierf hij al vrij snel in onze armen...er was iets mis met hem, dat zou waarschijnlijk ook de reden zijn geweest, waarom mama hem niet accepteerde.
Maar gisteren, besloot mama haar nestje te verplaatsen. Ze bracht 4 kindjes in veiligheid, maar ze liet 2 kindjes achter. Ze kwam niet terug.
Het was middag, half 5. Toen ze 's avonds om half 10 nog niet terug was gekeerd om haar zoon en dochter op te halen, werd er alarm geslagen.
Maar goed ook, want Otje, de kleinste van de twee, moesten we in leven houden met een maagsonde.
Mama toch, wat scheelt er. Wat is er aan de hand.
Ot en Sien kwamen gisteravond laat bij ons binnen. Ze vielen al snel in hele diepe slaap, we moesten ze zelfs wakker maken voor de voeding.
Sientje dronk braaf haar flesje, maar Otje wilde niks. Oke, pakken we het anders aan. Om de paar uur kreeg hij een maagsonde toegediend ( een slangetje werd tot de maag aangebracht met melk). Maar ook zij moesten erg hard piepen, en vooral lang, na de fles. Ook zij missen hun mama enorm.
Ze werden rustig om schoot, het buikje kriebelen, in een grote hand wegkruipen, prrr prrr.
Vanavond maakte ons hart een vreugdesprong! Voor het eerst wilde Otje zelf drinken en kon de maagsonde achterwege worden gelaten (zie foto).
Lieve, lieve kleine muisjes, het komt goed hoor, echt. We maken twee grote sterke blije kittens van jullie, dat beloven wij x

Jullie zijn nog zijn klein, en werden zomaar alleen in de tuin gevonden. Mama was er niet bij, zij was al een tijdje niet meer gezien.
Kleine hummeltjes toch. Nou, kom maar mee hoor, lekker veilig in onze couveuse en flesje drinken.

Bella van 8 weekjes oud, is ons nieuwe opvangertje. Dit arme meiske liep al mankend te schreeuwen over straat. Want dat ze een keel op kan zetten, hebben wij zelf ook ondervonden.
Ze steunde niet op haar voorpootje, waardoor we al dachten dat haar pootje gebroken was. Toen we haar in de opvang namen had ze verschrikkelijke dorst en honger.
Ook is ze helemaal ondersteboven van alle zorg, maar ze laat het met liefde gebeuren. Wanneer we tegen haar babbelen, begint ze heel hard te schreeuwen, maar pak je haar op, dan stopt ze acuut en zoekt veiligheid onder het halflange haar van haar opvangmama. Niet veel later horen we gesmak en gesabbel. Ach Lieve Bella toch!
Vanmorgen , voordat we naar de dierenarts vertrokken, liet ze plots haar plasje lopen en kreeg ze hele hoge koorts. Toen onze dierenarts haar zag, moest Bella eerst een blaasconcert geven, maar dat was gewoon puur van de schrik: zoveel vreemde geluiden en bewegingen...
Haar pootje bleek inderdaad gebroken te zijn, maar vanwege de lastige plek, was opereren niet handig. Kooirust zal ze nu nodig hebben!
Lekker verwennen, goed eten, en uitrusten! Maar natuurlijk nemen we het lieve diertje ook lekker vaak in onze armen, dat is verplicht!