Wat maken we mee

Vanmorgen ter hoogte van Anderlecht, reed onze vrijwilligster op een drukke 4 baansweg. Tot haar allergrootste schrik, zag ze aan de overkant iets naars gebeuren. Een jong kittentje besloot de baan over te steken, ai ai! Terwijl het kleine ukje aan het over rennen was, remde een auto nog even, maar hij raakte haar, en reed gewoon door. De auto stopte niet eens, ondanks het feit dat het niet anders kon, dan dat hij haar het gezien moest hebben. Het kittentje sleepte zichzelf naar de zijkant en verstopte zich in een buxus.
Onze vrijwilligster is wel gestopt en rende naar haar toe. Wel even een muurtje over klauteren en hebbes. Snel terug de auto in en crossen naar de eerste beste dierenarts.
Volgens de dierenarts was het pootje niet meer te redden. De poot zou bijna volledig afgerukt zijn en had zeer complexe breuken. Ook de zenuwen en pezen in het onderste van de poot, waren volledig afgerukt. Hij keek 10 seconde naar haar en gaf zijn mening dat 'er al zoveel katten zijn', dus dat de vraag gesteld moest worden 'of we dit katje per se moesten redden.' DACHT HET WEL!
Onze vrijwilligster bleef aandringen dat het gered moest worden, en in de tussentijd schakelden we onze eigen dierenarts in, en moest vervoer worden geregeld naar Limburg. Dit katje heeft haar leven te danken aan de vasthoudendheid van onze vrijwilligster.
Toen we het kleintje ophaalden, had de betreffende dierenarts dan toch alvast een voetje van haar geamputeerd.
Onze eigen dierenarts bekeek het pootje van onze 10 weken oude meid, en helaas zal deze volledig moet worden geamputeerd. Haar hele bekken is ook losgeraakt, dus er is weer heel wat werk aan de winkel!
Het enorme aanhankelijke lieve ding, verblijft nu bij onze dierenarts en zal een hele zware operatie krijgen. Komt goed kleine meid, je bent 2x door oog van de naald gekropen, maar alles gaat helemaal goed komen, beloofd! Je bent nu lekker bij ons x

Op een boerderij, zat een mamapoes met twee kleintjes. Maar mama nam 1 van haar kleintjes in haar bek en liep ermee weg. Oke, verplaatsen. Ze komt natuurlijk nog terug...
Maar ze kwam Ollie niet ophalen, hij bleef alleen achter. Blijkbaar lag hij de volgende dag nog alleen en werd er alarm geslagen.
Kom maar heel gauw met ons mee, kleine pruts, want anders gaat dit helemaal fout aflopen....
Pfff, het is druk in onze vzw! We hebben nu toch al 105 katten in de opvang, variërend van een paar dagen oud, tot 19 jaar. En de telefoon staat niet stil, dus we houden ons hart vast.

Dag kleine meisjes, wat is dat toch allemaal.... Jullie jonge leventjes zijn nog maar net begonnen, en moesten nu al afscheid nemen van mama.
We kregen een dringende melding van onze collega's van de Poezencentrale in Mol. Of we plek hadden voor kittens van ongeveer 10 daagjes oud. Helaas was hun mama gestorven (waaraan was onduidelijk), maar gelukkig zijn de twee zusjes gevonden en veilig nu.
Honger he meiden? Komt goed......
Ze hebben braaf hun flesje gedronken, de honger is gestild. Nu even bijkomen van alles en vertrekken naar dromenland, want kleine kindjes hebben heeeeeel veel slaap nodig! Dag Wieseliesjes!

We kregen op 12 juni een Britse korthaar bij ons binnen. Hij lag bij iemand ineengedoken in vies water en smerigheid op de binnenkoer. Er was rondvraag gedaan, niemand kende hem.
Omdat hij er zo goed uitzag, en zo lieeffff was, wisten we dat hij een baasje moest hebben. Hij was echter niet gechipt, en we begonnen aan de zoektocht! Zijn bericht werd maar liefst 641x gedeeld en de telefoon stond roodgloeiend. Verschillende baas...jes dachten hun vermiste kat te herkennen, anderen wilden hem weer adopteren.
Maar vandaag was het BINGO!!!
We kregen telefoon van een emotioneel baasje. Hun Sep was al een week vermist, ze wonen in Bilzen EN nog eens in dezelfde straat! Sep en zijn twee vrienden komen nooit vrij buiten, ze hebben een buitenren. Maar door het noodweer, was de buitenren niet meer in orde. Sep ontsnapte....
Hij werd nooit gechipt, omdat hij - toch niet buitenkwam- . Sep is een raskat, een Britse korthaar met stamboomboekje.
Oke, kom maar snel kijken dan! De hereniging was emotioneel, ze hadden al nachten niet geslapen.
Ja hoor, het was hem echt!
Heerlijke omhelzing en veilig weer in de armen van zijn geliefde baasjes .
Maar de eigenaar heeft 1 ding geleerd: Sep wordt nu onmiddellijk gechipt! Want met chip? Hadden we meteen zijn baasjes kunnen waarschuwen.
Nog 1 belangrijke tip: Wanneer je huisdier vermist is, bel altijd de dierenasielen af, bel kattenorganisaties, want soms denken mensen daar gewoonweg niet aan.
Eind goed al goed, YES!!!! Dag lieverd, het was een eer om je gekend te hebben.

Er komt al meer dan een half jaar een zwarte kater op bezoek bij een familie. Elke dag staat hij steevast voor de deur, mauwwww. Kopje, aaitje, liefduuh! Bakje eten? Vooruit dan maar.
Ondanks dat de meldster niks met katten heeft, er erg bang voor is, geeft ze hem dagelijks een bakje eten. Hij is toch wel sneu.
En zo gaan maanden voorbij en de kater zou wel graag daar willen wonen, en wil zo graag naar binnen. Maar de fobie voor katten bleek te groot.
Maar nu was de meldster wat in paniek. Hij zou vol met teken zitten en dat is niet goed! Aanraken durfde ze hem niet, oppakken ook niet. Chapeau dat je ondanks je angst zo'n lief dier durft te verzorgen.
Oke, nou, dat klonk dus niet zo prettig. Het dierenasiel zat vol, nam geen katten aan. Dit horen wij dagelijks, helaas.
We besloten deze melding aan te nemen.
Wat een lieverd was dat zeg! Bij ons opvanggezin aangekomen, sprong hij meteen op schoot, prrr prrr. Dankbaarheid!
De teken vielen achteraf reuze mee, stuk of 5. Maar je zag wel dat hij veel wondjes had, waarschijnlijk eraf gevallen door het krabben.
Hij is nog niet gecastreerd en mist wat tandjes, we denken dat hij jaartje of 4 is. Nou bofkont, jij krijgt weer een nieuwe toekomst, het buitenleven zit erop!

We kregen een zeer verontrustend telefoontje van een dame uit De Klinge ( iets verder dan Antwerpen).
" Er is hier een verlaten poes afgezet, en hij ziet erg af en heeft heel veel pijn." We belden onmiddellijk terug en kregen nogmaals te horen dat de kat heel erg afzag. Maar toen ik vertelde dat we eigen vooral in Limburg zaten, zei ze me al: " Oh dat is veel te ver voor jullie. Ik zal wel de dierenarts bellen, maar ja, dan weet je wel wat er gebeurd, die gaan daar geen tijd en geld in steken."
Dat idee al, konden we niet verkroppen.
Na Google maps geopend te hebben, en wat gepuzzel, belden we ons opvanggezin in Aalst.
Het was nog altijd een heel stuk rijden, maar hup, kat moet geholpen worden...
En hier is ons zielepietje dan, ons schatje Boris, met zijn klittenvachtje.
Boris had heel veel pijn aan zijn oren die zwart zagen van de oormijt. Verder had hij een heel rot gebit, en heeft hij niet kunnen eten van de pijn ( vandaar dat hij zo zwak was).
De dierenarts kwam langs en schatte hem toch al een jaar of 10. Hij was wel gecastreerd, misschien is hij ongelooflijk lang al aan de wandel en had hij een baasje?
Er is in elk geval veel werk aan de winkel voor Boris, want zijn tandjes gaan getrokken worden, en dan wordt hij meteen geschoren.
De fikse oorontsteking pakken we meteen aan, want auwie, hij laat het allemaal wel toe, maar als het te lang duurt, houdt hij zijn pootjes voor de oren. Genoeg, stoppen!
Hij krijgt nu zijn medicijntjes en hij schrokt zijn eten naar binnen.
Ach Borisje, we gaan je oplappen hoor, jij bent dubbel en dwars de moeite waard!
En er is misschien kans, dat je al heel lang verdwaald bent, we gaan ook voor jou zoeken, goed?

Gisteravond laat op de avond, kregen we een zenuwslopende melding. Er zat al sinds de middag een kat op een balkon te schreeuwen. Het diertje had geen beschutting en er stond ook geen water! Uren verstreken en het werd avond... Nog altijd zat het ontredderde diertje volledig in paniek op het balkon, op 13 meter hoogte. De buren waren in rep en roer en de geemotioneerde buurvrouw kon het niet meer aan. Terwijl ze sprak, hoorden we het gekerm op de achtergrond. In haar miauw klonk angst en paniek. Nog even, en dan zou ook in Maasmechelen het noodweer losbarsten. Bliksem, onweer en felle regen.
En nog altijd was het baasje niet thuis...
Er moest onmiddellijk worden ingegrepen!! De vrijwilligers zaten op een vergadering, maar toen twee veldwerkers werden opgetrommeld, zaten ze meteen al in de auto richting Maasmechelen. Het was 22.30 uur.
Daar aangekomen, bleek het onverantwoord te zijn om met een ladder te gaan klimmen, 13 meter was te hoog.
Wat nu! Brandweer bellen? Maar het noodweer begon, de poes had geen schuilmogelijkheden en de kans was er ook nog dat de poes van balkon zou springen. Het was 23.15 uur.Oke, poes moet daar weg, en wel NU.
De buurman had drie ladders. Eerst klom hij via zijn dak, op de dak van de buren, daarna zo dicht mogelijk tot het balkon. Ondertussen was het aan het stortregenen en bliksemen... Met wat kunst en vliegwerk, kon de kletsnatte kat gegrepen worden en snel via de daken en ladders naar de begane grond.
Ze was volledig over haar toeren, en was helemaal doorweekt. Snel droogwrijven en eerst wat drinken en eten. Daarna hup, de veilige auto in. Dat leuke baasje van haar? Die kan zelf het balkon op.
Tijdens de autorit was ze eerst angstig, maar langzaam kalmeerde ze.
Thuisgekomen kon ons meisje moeilijk kiezen: Eten? Of knuffelen? Och, ze was ook nog eens heel mager.
Wat een knuffelkont, zo blij en dankbaar....

Mazzel was moe en voelde zich beroerd. Hij had geen kracht meer om zichzelf te beschermen.
Uitgeput, het was genoeg voor hem. Hij voelde de regen aankomen, het noodweer, maar hij had de puf niet meer zichzelf te beschermen. De regen kwam, en zijn vachtje raakte doorweekt. Hij voelde niet 'the need' om zichzelf te beschermen.
Deze uitgeputte, jongen werd opgeraapt.
Deze melding kwam uit Vilvoorde, niet naast de deur. Onze veldwerkster ging op pad, en tussen andere meldingen door, moest er ook nog een gastgezin geregeld worden.
Gelukkig stonden onze vrijwilligers weer paraat en hebben we het voor elkaar gekregen. We konden deze jongen helpen!
Het was achteraf maar goed ook, want we konden regelrecht doorrijden naar de dierenarts.
Mazzel had mazzel. Hij was aan het uitdrogen, was onderkoeld, mager en had een dikke bult boven zijn ogen. Hij had een flinke klap gemaakt. De dierenarts vermoed dat er of iets op zijn kopje is gevallen, of iemand heeft hem een flinke slag toebedeeld.
Hij bleef bij de dierenarts, werd aan het infuus gelegd en de warmte deed hem zichtbaar goed. Hij begon zich meteen te ontspannen, hij voelde dat het goed zat!
Mazzel is een ongelooflijk lief dier, zou hij een baasje hebben gehad? Hij is helaas niet gecastreerd en zeker ouder dan 6 jaar.
Je mag helaas nog niet naar ons opvanggezin. Je bent nog erg suf, en ook je pupillen staan niet zoals ze moeten staan. Je lijkt ook behoorlijk blind te zijn.. Die klap op je koppie heeft voor neurologische problemen gezorgd. Sterkte lieve jongen x