Wat maken we mee

Dit is kleine Jimmy. Hij werd samen met zijn broer en zus in een doos gepropt, en voor de deur van een dierenarts neergezet. Tja, daar zullen we maar niet teveel meer woorden aan vuil maken zeker?
Het was geen ideale start van hun jonge kattenleventje, maar gelukkig werden ze snel opgemerkt. Ze waren ijs en ijskoud, en zaten onder de vlooien! Verder waren ze alle drie ook nog eens beroerd, de niesziekte had vrij spel gekregen, en bij 1 kittentje zaten de oogjes dichtgeplakt van de etter.
Eerste zorg was er jammer genoeg niet gegeven, dus we konden vervolgens naar onze eigen dierenarts rijden, terwijl we hen meteen op een warme kruik legden.
Maar goed, dat was toen.. en gelukkig knapten ze goed op met de nodige medicijntjes. Ook de vlooien hebben hun koffers pijlsnel gepakt, dus dat was ook mooi ;-)

Onlangs kregen we een melding van een dame die al 20 jaar zwervertjes voert bij een kerkhof aan het bos.
Er kwam in maart/april een kitten aanlopen, zomaar uit het niets (er staan daar geen huizen).
Natuurlijk kreeg zij ook dagelijks een portie eten. In het begin was het kitten wat schuw, en bekeek de boel op een afstandje. Maar naarmate de tijd vorderde, ontstond er ook een band tussen het diertje en de dame....
Deze meldster maakte zich toch wel zorgen om haar. Er was een hele drukke weg in de buurt, plus hielden zich 3 vossen op bij de voederplek.
Lappie was ondertussen een heel tam diertje geworden. Ze liet zich aaien, kwam kopjes geven, dan begon dan zachtjes met haar pootjes te kneden.
We besloten haar in de opvang te nemen, samen met nog een ander poesje dat daar ook kwam eten. Zo waren ze veilig van de gevaren in en buiten het bos..
Nou Lappie, het was maar goed ook, want je bent ook nog eens zwanger! Althans, dit is een heel heel sterk vermoeden. Waarschijnlijk al een maandje, dus na onderling overleg is besloten dat ze haar eerste en laatste nestje bij ons mag werpen.
Nou Lappie, het is me wat allemaal he meid. Maar je bent veilig nu, net als Dory in ons ander opvanggezin!

Niet alleen Cherry ligt bij onze dierenarts aan het infuus, ook een lief mooi katertje uit Peer met een zeer ernstige bekkenbreuk, moest eraan geloven.
De melder stapte gisteren nietsvermoedend in zijn auto, niet beseffend dat er een diertje onder zijn motorkap vastzat.
Hij startte zijn auto en reed weg. Een rit van 10 kilometer......
Toen hij bij zijn eindbestemming gearriveerd was, toen werd pas duidelijk dat er iets niet pluis was. Ze zagen het arme dier vastzitten onder de motorkap. Wowwww, dat was heftig!!
Ze hebben hem kunnen bevrijden, maar ze zagen tevens dat hij met zijn achterpootjes sleepten. Foute boel.
Onze vrijwilligster haalden hem snel op, en reed meteen maar door naar onze dierenarts, want hij was ondertussen ook in shock geraakt.
Het arme diertje had verschrikkelijk veel pijn, dus eerst moest de pijn onder controle komen, voordat er foto's gemaakt zouden worden.
Het was flink mis met dit jonge katertje van ongeveer 3 1/2 maand oud. Het bekken was helemaal dubbel geklapt, een gecompliceerde breuk.
Maar het diertje is gelukkig nog heel jong, en in de groei, dus normaal moet dit goed komen met 6 weken benchrust!
Poeh, wat een avontuur voor zo'n klein baasje, en dat hij het overleefd heeft, is al helemaal een wonder!
Maar hij zou heel goed vermist kunnen zijn, hij is zo ontzettend lief.
Wie is er een mooi, zwart katertje kwijt, hij komt uit Peer!

Na een zeer zeer kritieke nacht, mogen we nu eindelijk zeggen dat ze stabiel is!
Vanmorgen, bracht een vrijwilligster heel even een kort bezoekje bij ons wondermeisje.
Onze dierenarts raakte maar niet over haar uitgepraat!...
Haar operatie van gister, bestempelde hij zelfs als: "De moeilijkste operatie wat ik OOIT heb moeten doen."
Haar middenrifbreuk was enorm gecompliceerd. De lever en de milt zaten zelfs in de borstholte, inclusief de darmen.
Met drie dierenartsen zijn ze 1 1/2 uur in de weer geweest. Cherry kon niet zelf ademen, en moest continu aan de beademing liggen.
Ook werd ze gisteren na de operatie niet echt wakker, en moest ze in een zuurstofbox liggen. Ze was bleek, en haar leventje hing nog maar aan een zijden draadje.
Vanmorgen toen we even mochten spieken, zagen we een heel klein mager sterk poesje zitten. Ze zat rechtop, had al gegeten en gedronken.
Ze is er nog lang niet, maar de dierenarts denkt, dat ze uit de kritieke fase is. Heel eventjes hebben we haar in onze armen genomen. Kusjes op haar kopje gegeven, zacht met 1 vinger haar snoetje gestreeld. Mooie lieve dappere meid!
Zo, en nu weer verder uitrusten lieve Cherry, we hopen dat je snel met ons mee naar Huize opvang mag.
We zijn superrr trots op jou, maar we zijn ook enorm trots op onze dierenartsen, die het maar weer eens geflikt hebben!!

Eergisteravond kregen we een melding uit Machelen. De meldster had een kitten gevonden onder de motorkap van een auto. Dat lijkt me wel even schrikken! Toch ook maar even verder speuren of er geen mama en broertjes en/of zusjes in de buurt zijn. Helaas... hij was helemaal in zijn uppie.
Die laat je natuurlijk niet achter, dus kom maar mee.
Gelukkig hadden we een plekje vrij in Aalst, en kleine meneer is nu fijn in onze opvang....
De meldster noemde hem Pitou, dus wij houden gewoon zijn naampje aan.
Pitou nam meteen braaf zijn flesje en is als een blok in slaap gevallen. Dat was duidelijk nodig!
Welkom lieverdje!

Zoals je weet, zit onze opvang momenteel bomvol! Eens zien: 145 katten, 4 konijnen en 2 honden. De laatste weken zijn er heel veel zorgkatjes binnengekomen. Denk aan het Ardennen verhaal en de vele andere katten die nu voor hun herstel vechten. Het kost niet alleen tijd, om getraumatiseerde dieren weer het vertrouwen terug te geven, er komen er ook zeer hoge medische kosten bij kijken. Enkel in de maand augustus, was onze dierenartsrekening meer dan 8000 euro!

Tijdens onze maandelijke vergadering, kregen we een melding. Er zou een onderkoelde, 5 dagen oude kitten, oogjes nog dicht, gevonden zijn. Geen mama in de buurt en hij zou niet kunnen drinken.
Oei! Dat is spoed, dus even vergadering stilleggen en het kittentje laten binnenkomen.

Vanmiddag kregen we een melding uit Beringen, niet echt in onze richting, maar wel schrijnend genoeg om onmiddellijk in te grijpen.
Sinds gisteren had een mamapoes, drie van haar vijf kindjes links laten liggen. Ze kwam niet meer voor hen terug, ze lagen daar, overgeleverd aan de goedheid van de mensen. De melders legden hun in een doosje met een kruik en hielden hen buiten.
Vandaag nog altijd geen mama te bespeuren, en toen werd het tijd om actie te ondernemen.... Kittens op die leeftijd raken onderkoeld, hebben geen voeding, dus cruciaal.
Ik ben eigenlijk enorm teleurgesteld. Een andere organisatie werd gebeld, met de dringende vraag deze hele kleintjes van 5 dagen over te nemen. Helaas... geen plek, niemand kwam een kijkje nemen.
Geen plek? Dit was een spoedmelding! Wij hebben het ook verschrikkelijk druk, maar deze kleintjes moesten verzorgd worden. Geen twijfel mogelijk.
Afspraken werden gemaakt, en helaas gebeurde er nog iets ergs. Het derde kittentje werd gegrepen door de hond van de buurman. Het kleintje stierf... Onee, hoe verdrietig is dat! RIP lieverdje, sorry.
De overige twee kittentjes liggen nu bij ons in de couveuse. Ze hebben gelukkig een goede zuigreflex en we gaan er hele grote sterke katjes van maken! Dat beloven we jullie lieverdjes. Alles gaat nu beter worden...x

Vanmiddag stond er een dame met twee kittentjes voor de deur van onze vrijwilligster. Onze vrijwilligster zag meteen al dat de kleintjes zich niet zo goed voelden. Je zag letterlijk de vlooien over hun lijfjes lopen en ze voelden ijskoud aan.
Kom maar gauw in onze couveuse schatjes, wat een geluk dat deze leegstond.Snel opwarmen!
Deze kleine magere ieniemienies werden gisteravond gevonden op het terras van de dame. Ze hadden ook sinds die tijd nog niets gegeten. Wat konden ze kermen zeg, Madelief en Tijm. Er was geen mama aanwezig, en de mensen wisten niet waar ze ineens vandaan kwamen. Afgezet?
Broer en zus hebben wat vocht gekregen, daarna wat voeding, en nu een beetje slapen. Madelief en Tijm hebben gelukkig veel steun aan elkaar, komt goed hoor!

Deze twee zieke schatjes komen van de Ardennen. Weten jullie nog? Afgelopen weekend, onze vangactie op een bungalowpark? Naast Ollie, Raaf en Denna, vingen we ook deze twee zieke kittentjes.
Pip bleek een Pep te zijn, het is een katertje! Maar goed, hij had een vreselijk slecht oogje en na enkele dagen heeeeel flink zalven met drie verschillende zalfjes, zou er al iets verbetering moeten zijn. Dit was helaas niet geval, dus vandaag is het oogje verwijderd.
Een pittige operatie voor een kittentje van 6 weken oud, maar nu is hij eindelijk van de pijn verlost. Alleen is hij niet, zijn vriendinnetje Lot, die ook ziekjes is, kroop dicht tegen hem aan en samen zochten ze troost bij elkaar.
Peppie, we mogen er niet aan denken, stel... we hadden je niet gevonden, zoals zovele katjes niet gevonden worden, en anoniem zijn, je was gestorven.
Doe maar lekker uitzieken, samen met Lot. Jullie komen er wel, echt. En met 1 oogje ben je nog net zo mooi! x

De vangkooien werden opgesteld bij de containers, en we maakten een wandeling door het park. Volgens de meneer van de technische dienst, zouden bij huisje zoveel, en zoveel, OOK zwervers lopen.
Goed......
Maar na een uurtje, stonden we plots oog in oog met de zieke kat die rechts op de foto staat in de post van vanmorgen. Hij zag er verschrikkelijk uit!! Tranen sprongen ons in de ogen.
Hij liet zich niet echt benaderen, dus we sleepten onze vangkooi naar daar. Op hoop van zegen!
Ondertussen een beetje rondneuzen bij de omliggende huisjes en ja hoor, zucht... twee kleine kittentjes. Ow, die konden we toch ook niet zomaar achterlaten, die wilden we ook mee hebben.
Nieuwe vangkooien dus plaatsen en in spanning afwachten. En wat een hoop katten zagen we ondertussen, zucht, kreun. Allemaal volwassen, schuw en gelukkig zagen die er wel goed uit.
Rond 20.00 uur vanavond, vertrokken de eerste twee vrijwilligers naar huis, de rest bleef achter. We moesten nog zeker 4 katten vangen: de twee kittens, de zieke kat, en de kat met de gebroken afgerukte staart. Twee van onze vrijwilligers, hadden al slaapgerief meegenomen ( in auto beetje slapen), want de hele nacht zouden zij over de kooien waken.
Onderweg kregen we een heerlijk telefoontje: de twee kittens zijn gevangen! Oei, bij 1 kitten zag het oogje er superslecht uit, er droop ook bloed uit. Godzijdank kunnen we hen nu helpen.
Nog ietsje later... tadaaaa! Werd de zwarte kat met de gebroken staart ook gevangen, YES! De staart is kaal, volledig ontstoken, etterig, en lijkt er deels al af te zijn. Pffff... beestje toch, wat moet jij een pijn hebben, maar jij bent nu OOK veilig.
Nu nog onze last but not least, zieke oude magere kat met de vervilte vacht.
Deze jongen is daarstraks ook weer gespot, dus dat moet lukken vanavond nog!!

Via email en telefoon, kregen we een melding uit de Ardennen. Een mevrouw uit Amsterdam, zat in een bungalowpark in Durbuy. Daar trof ze een aantal zwervertjes aan bij de vuilnisbakken, op zoek naar eten. Maar vooral 1 jonge kat baarde haar zorgen, omdat de staart gebroken is en er zelfs bijna afvalt! Ook mankt ze met haar pootje. Het arme dier zal waarschijnlijk een aanrijding gehad hebben. Verschrikkelijk!
Er zouden nog meer katten en kittens lopen wat erg onderkomen zouden zijn.
Er is geen hulp voor deze diertjes, zoals voor zovele zwervertjes op campings en parken. We kunnen daar niet tegen, en besloten hier iets aan te doen. Mevrouw moest spijtig terug naar Amsterdam, maar we weten waar we moeten zijn.
We hebben even overlegd en vandaag, gaan we met 4 man (ondertussen 6) sterk een middag naar de Ardennen! Niet naast de deur, maar wat moet je anders... er is een diertje heel erg in nood, en dat smoeltje rechts op de foto breekt ook al je hart..
Gewapend met een aantal vangkooien, hopen we vandaag zeker de zieke diertjes te vangen. We weten niet wat we nog gaan tegenkomen, maar we zullen zien.
Duimen jullie mee op een goed 'vangst' vandaag?

Een kitten leek eventjes haar kleine leventje moe te zijn. Daar stond ze dan, aan een hele drukke baan in As. "Zal ik of zal ik niet oversteken."
De nietsvermoedende melders zaten in de auto, op weg naar hun bestemming.
Ze besloot het risico te nemen, ze liep de weg over....
De melders zagen het kleine schichtige poesje, en stopten onmiddellijk hun auto. Een kleine vangactie begon, maar al snel hadden ze het bange meisje te pakken. Auw! Hap! Uit paniek beet ze meneer hard in de vinger. Maakte geen indruk hoor.
Maar goed, diezelfde dag, konden we het kleintje van de melders overnemen. En haar naam? De eerste letters van de namen van haar redders: Verle!

Klaarmaken voor het werk en school. We stapten in de auto en plots zat daar een, voor ons onbekend katje op de stoep. Ze sleepte zich naar het midden van de weg, keek ons doordringend aan, en zwalkte terug naar 1 van de opritten in de straat.
Ik stapte uit en riep op haar. Ik hoorde een zacht miauwend geluidje.
Ze wilde naar me toe komen, maar ze kon amper op haar pootjes staan, ze was te verzwakt. Ik liep naar haar en nam haar in mijn armen....
Ze klampte zich stevig aan me vast en duwde haar kopje in mijn haar. Wat was ze ongelooflijk mager; ik kon ieder botje in haar lichaam voelen. Haar vachtje was vervilt, haar oogjes stonden hol. Ik gaf haar vlug iets te eten en pakte de reismand, meteen door naar onze dierenarts. Hij schrok van de aanblik, zo mager, bleke slijmvliezen en nagenoeg geen spierweefsel meer in haar achterpootjes. Hij diende onderhuids vocht toe en gaf een prikje tegen de shock. Verder onderzoek zou ze nu nog niet aankunnen, dus stelde hij voor dat ik haar meenam en met zorg, warmte en krachtvoer probeerde wat sterker te maken.
De avond en nacht was vreselijk; ze had ondertemperatuur en leek neurologische problemen te hebben. Ze zakte weg in een diep dal, en was ervan overtuigd dat ik haar zou verliezen.
De hele nacht heb ik over haar gewaakt, tranen in mijn ogen, haar pootje zacht strelend. Ik liet haar geen tel alleen. Maar plots, zag ik haar langzaamaan wat opkrabbelen.
Ze at haar speciale papje en lag op haar warmtekruikje. Hier knapte ze enorm van op.
In de ochtend zat ze overeind en keek ze me aan. Haar doffe blik was verdwenen, ze leek zich bewust van haar omgeving. Yessss!!! Mijn hart maakte een vreugdesprongetje. De eerste berg heeft ze beklommen. Het is al een oud dametje en hoe ze daar terechtgekomen is, zullen we waarschijnlijk nooit weten. Doet er ook niet toe.
Ik noem haar Kasia, een Poolse naam voor puur. Dit is zoals het moet zijn, een ontmoeting in zijn puurste vorm.
Vanaf nu zul jij nooit meer alleen zijn. Weg van de straat, geen ontbering meer. Wij gaan alles voor jou doen lieve meisje. Je zult nooit meer jouw oude dag in eenzaamheid doorbrengen.
Voor jou zullen wij bergen platleggen, wolken opzuigen en mooie landschappen schilderen.
Welkom in onze opvang, jij bent de wereld waard!
Opvangmama

Ons schattig meisje. Bijna 3 weken geleden kwam je bij ons binnen. Verstoten door je mama.
Het was snel duidelijk waarom. Jij was “anders”. Je bleek een waterhoofdje te hebben.
Dit hebben we nog eens meegemaakt, het is leefbaar. Wij gingen je alles geven wat je nodig had en zouden alles doen om jouw leventje zo prettig mogelijk te maken.

In Zemst, ergens in een tuin, liepen maar liefst een 20-tal zwerfkatten. Gedurende de jaren, zijn er steeds meer zwerfkatten blijven 'plakken', omdat er altijd voedsel in de tuin klaar staat.
Probleem is ook, dat geen enkel dier gecastreerd en gesteriliseerd is, waardoor de groep alsmaar groter wordt. Een dierenarts uit die regio, zocht hulp bij ons, omdat geen enkele instantie de schuwe kittens wilde overnemen.
Ja, eentje wel, maar dan met andere bedoelingen. Schuwe kittens laten doodmaken, vonden we geen optie, dus we besloten alle 10 de kittens daar weg te vangen en bij ons onder te brengen voor socialisatie.
De 10 andere volwassen katten zouden dan gecastreerd/gesteriliseerd worden en teruggezet op de oude plek.
Nou, onze vrijwilligster uit Kontich, had nog nooit met vangkooien gewerkt, maar eens moet de eerste keer zijn;-)
Gistermiddag was het dan zover. Vol goede moed vertrok onze vrijwilligster naar Zemst, op hoop van zegen!
Nou, we kregen niet veel later een mailtje, dat ze zomaar even 8 kittens had gevangen op 1 uur tijd!!
Vervolgens een nieuwe mail, dat ze alle 10 nu in veiligheid zijn gebracht. Jippie, goed gedaan!
Natuurlijk zijn de 10 snuitjes erg bang, sommige schuwer dan de ander, maar komt goed... we hebben de tijd en zijn ontzettend blij dat we hen hebben kunnen redden!

Als gsm drager, krijg je de meldingen te verwerken. Je handelt naar je beste vermogen en staat de mensen te woord. We vragen naar de leeftijd, de lichamelijke toestand, de situatie en tam/bang van het diertje.
Deze melding namen we gisteren aan. Wiebe werd in een wei gevonden, luid schreeuwend, volledig over zijn toeren.
De lieve meldster pakte hem op en gaf hem een tijdelijk onderkomen in haar garage. We konden gelukkig een plekje voor hem vrijmaken, hij was meer dan ...welkom bij ons!
Wiebe is veilig nu, hij wordt geschat op 5 weken en is ongelooflijk lief!
En als je als gsm drager daarna een foto te zien krijgt van het diertje? Dan wordt je hartje weer heel hard geraakt en komt er een glimlach op ons gezicht!